"Niebo na własność" - Luke Allnutt. Mały człowiek, wielki wróg. Jak walczyć, gdy brakuje sił?

„ […] i wreszcie słyszałem już tylko Jacka: szmer jego oddechu, przerywany od czasu do czasu jakimś sapnięciem czy mrugnięciem. Był to jedyny dźwięk, jaki pragnąłem słyszeć.”

Utrata bliskiej osoby bywa ciosem doprowadzającym do nokautu, takim, po którym niełatwo się podnieść. A ponoć nic nie dzieje się bez przyczyny. Jak zatem wyjaśnić odejście kogoś, kto miał przed sobą całe swoje życie? Dziś recenzja powieści o gorzkim wydźwięku, historii trudnej do przełknięcia, drącej po sercu jak papier ścierny. Książki, która wyciska łzy, ale przy tym uczy, przypomina i daje nadzieję. Czego? O czym? Na co? Zapraszam na kilka słów poświęconych publikacji „Niebo na własność” Luke’a Allnutta.

ZARYS FABUŁY

 Jack jest zwyczajnym, kochanym dzieckiem, otoczonym miłością szczęśliwych rodziców. Wszystko zmienia się wtedy, kiedy niepokojące objawy doprowadzają go do gabinetu lekarza. A ten obwieszcza diagnozę, która mogłaby zwalić z nóg nawet tych najbardziej odpornych na stres. Złośliwy nowotwór mózgu.  Bezwzględny, niszczycielski, wrogi.

Kiedy pięcioletni chłopak przechodzi przez kolejne metody leczenia, rodzice rozpaczliwe szukają nadziei. Ich ucieczka przed tym, co nieuchronne, oddala ich od siebie. Czy kiedy wokół czai się śmierć, można liczyć na miłość?

TRUDNY TEMAT

Autor książki zaprasza czytelnika w środowisko najbardziej uderzające w ludzkie emocje, w progi historii o przerażającej chorobie dotykającej pięcioletnie, niewinne dziecko. Obraz kochającej się rodziny, zbudowanej na trwałym fundamencie miłości, wraz z każdym etapem zaczyna ulegać zmianie. Mamy tutaj doskonały przykład załamującej się psychiki, ludzi stojących nad krawędzią przepaści, którzy nie potrafią pogodzić się z zaistniałą sytuacją, w wyniku czego dokonują wyborów oddalających ich od siebie, dopuszczają się tajemnic, budują swój własny świat. Łapią się brzytwy bezgłośnie wołając o pomoc i wierzą we wszystko to, co mogłoby przynieść choć cień nadziei. Czy słusznie? Czy warto?

A MIELI BYĆ SZCZĘŚLIWI

Powieść zaczyna się wizerunkiem zdewastowanego emocjonalnie człowieka. Już od początku więc autor pozwala nabrać czytelnikowi odpowiednich podejrzeń, nagromadzić sił na walkę z dalszym ciągiem. Potem następuje powrót do przeszłości, jest sielankowy obraz szczęścia, miłość ludzi, którzy z sukcesem wkraczają w przyszłość wierząc we własne siły i siebie nawzajem. Anna i Rob, utalentowani, ambitni, a zarazem tacy zwyczajni. Twardo stąpająca po ziemi racjonalistka i niebojący się sięgać wysoko marzyciel. To właśnie im przychodzi stanąć oko w oko z wrogiem, który zdaje się mieć przewagę. Jest i ten najważniejszy, Jack, pięcioletnie, nie do końca pojmujące powagę sytuacji dziecko. Starałam się uodpornić na zażyłą relację, która mogłaby mnie z nimi powiązać, bo wiedziałam, że na pewno będę cierpieć. Nie do końca osiągnęłam swój cel i choć przyznaję bez ogródek, że przez przeszło siedemdziesiąt stron naprawdę się nudziłam, potem przyszła emocjonalna bomba wrażeń. Bo mając przed sobą tak namacalny wizerunek ludzkiego cierpienia, nie w sposób przejść obok z obojętnością wymalowaną na twarzy.

AUTENTYCZNOŚĆ NA PIERWSZYM PLANIE

Jest dziecko, jest choroba, pojawia się moment nadziei, ale i moment załamania. W chwili, kiedy człowiek zdaje sobie sprawę z tego, że stoi na przegranej pozycji, szuka kolejnej i kolejnej deski ratunku. Rozmowy internetowe, ślepa wiara w słowo drugiego, przypadkowego człowieka. Wyrzuty sumienia i rozpacz, kiedy zaczyna brakować już sił. „Niebo na własność” to historia o utracie, ale i miłości, tak wiarygodna, tak autentyczna, jakby narratorem powieści był sam autor opowiadając słowo w słowo o swoich osobistych przeżyciach. To z pewnością nie jest książka dla każdego, bo nie każdy gotów jest sięgnąć po treść czyniącą w umyśle takie spustoszenie. Jeśli jednak szukacie cięższych klimatów i jesteście gotowi na pakiet łez, przeczytajcie. Bo to ostatecznie wartościowa i pouczająca powieść, o tym że po burzy zawsze, prędzej czy później, wychodzi słońce.

wydawnictwo: Otwarte

kategoria: powieść obyczajowa, dramat

ilość stron: 398

premiera: 16 lipca 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Otwarte.