"Rok w Pensjonacie Leśna Ostoja" - Joanna Tekieli. Ludzkie rozterki w zacisznym zakątku.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Joanny Tekieli. Przyznam, że choć do nowych autorów zawsze podchodzę z dużą rezerwą, tym razem byłam zaintrygowana pomysłem trafienia w środowisko pensjonatu Leśna Ostoja, gdzie kontakt z naturą i rozmaite ludzkie, życiowe historie są jak na wyciągnięcie ręki. Czy w zielonym zakątku, któremu towarzyszy dźwięk ptasich śpiewów odnalazłam to, co chciałam? Przyznam na początek, że nie spodziewałam się tego, iż przy okazji jednej powieści przyjdzie mi poznać tak wielu bohaterów. A spora liczba postaci może wiązać się albo z wieloma przygodami, które nie pozwalają się nudzić, albo też… chaosem, który wynika z nieumiejętnego poprowadzenia zbudowanych wcześniej wątków. Jak było tym razem?

ZARYS FABUŁY

Co miesiąc pracownicy Konsultraku, typowani przez prezesa, trafiają w progi wyremontowanego Pensjonatu Leśna Ostoja by mieć nad nim pieczę i dopełniać obowiązków związanych z gośćmi. Położony na uboczu hotelik nie wszystkim wydaje się korzystną opcją spędzania czasu. Jedni chętnie korzystają z podarowanej im szansy, inni traktują ją jak największe zło.

Jedno jest pewne. W takim miejscu nikt nie będzie mógł narzekać na brak nowych doświadczeń i wrażeń. Podczas gdy jedni będą momentami smakować spokoju, innym przyjdzie stawić czoła takim sytuacjom, jak chociażby próba dokonania zabójstwa.

Leśna Ostoja zaprasza w swoje progi. Bo choć koi zielenią na zewnątrz, w środku nie zawsze pozwala na wytchnienie.

KOLEJNE MIESIĄCE I MNOGOŚĆ POSTACI

Stażystka Michasia, przeszło pięćdziesięcioletnia księgowa Bożena, skrajnie niezadowolona z wyjazdu Karolina, która kocha uliczny gwar i ruch czy niezawodna Justyna, która dla Leśnej Ostoi wykonała kawał dobrej roboty. W końcu Marzena i Piotr, małżeństwo, które początkowo pochłonięte ambitnymi planami i sobą, przeszło na fazę wzajemnego rozczarowania, być może nawet bez szans na ratunek. Ludzie w różnym wieku, z różnymi problemami i doprawdy skrajnie odmiennym nastawieniem do zaleconej pracy. Autorka sprytne podzieliła książkę na kolejno następujące miesiące, którym przypisała konkretne postaci przewijające się przez progi pensjonatu. W ten sposób uniknęła bałaganu i chaosu i choć nie zbudowała pomiędzy czytelnikiem i bohaterami  zażyłej linii przyjaźni, kreując całą paletę osobowości zapewniła dobrą i niepozbawioną ciekawych wrażeń przygodę.

PO TROCHU WSZYSTKIEGO

Autorka raczy czytelnika pięknymi opisami, które sprawiają, że aż chciałoby się na własne oczy zobaczyć zakątki niezwykłego miejsca, w którym przychodzi przebywać bohaterom. To, co stanowi jednak istotę książki to międzyludzkie relacje, na czele z bohaterką Justyną, która Leśnej Ostoi mogłaby oddać swoje serce. Jest humor, który zdecydowanie wprawił mnie w dobry nastrój, jest i nutka grozy, swego rodzaju dreszczyku – a to wszystko podszyte grubą warstwą obyczajową, w wyniku czego trzeba przyznać, że książka nie wpisuje się w ramy wyłącznie jednego gatunku.

MOJE WRAŻENIA

Pani Tekieli miała na swoich bohaterów ciekawy pomysł, który dobrze wykorzystała pociągając wszystkie wątki w atrakcyjnej formie aż do samego końca.  Podobała mi się różnorodność zdarzeń i charakterów postaci, jedyne czego mi zabrakło – to żywszych emocji, w wyniku czego przyglądałam się całości jakby nieco z boku. „Rok w Pensjonacie Leśna Ostoja” to jednak książka, której było mi trzeba w moim grafiku przepchanym dynamicznymi i schematycznymi romansami. Piękna przyroda, życiowe historie i wiarygodni ludzie. Gdybym miała okazję sięgnąć po kolejną część, na pewno bym to zrobiła.

wydawnictwo: Filia

kategoria: powieść obyczajowa

seria: Pensjonat Leśna Ostoja (tom 2)

ilość stron: 383

data wydania: luty 2019

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Filia.