"Hashtag" - Remigiusz Mróz. Tajemnicza przesyłka i #apsyda.

„Rzucił kilka uwag o tym, że musi odnowić nagrobki.

Spojrzałam na nie.

Ilona Strachowska. Urodzona dziesiątego lutego tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego piątego. Zmarła osiemnastego lutego dwa tysiące jedenastego.

[…]

Pojawił się nowy wpis z hashtagiem „#apsyda”.

Pochodził z konta Ilony Strachowskiej.”

Przygodę z tą powieścią rozpoczęłam od zapoznania się z wieloma negatywnymi opiniami, które naprawdę mnie przeraziły. Wielki Mróz i taki upadek? Zastanawiałam się nad tym, czy aby na pewno powinnam sięgać po nagłośnioną w mediach książkę „Hashtag”. Ale na przekór obawom zamówiłam egzemplarz dla siebie. Mój lęk podsycał fakt, że autor faktycznie nie daje wydawcom wytchnienia. Sypie kolejnymi propozycjami jak z rękawa, więc na następne jego powieści po prostu nie trzeba czekać. Policz symbolicznie do trzech i jest. Nowa publikacja opatrzna nazwiskiem Remigiusza Mroza. Widzę, że wielu czytelników mocno to zniechęca. Ale przejdźmy do rzeczy. Czy „Hashtag” to faktycznie lektura, na którą szkoda czasu? O tym w dzisiejszej recenzji.

ZARYS FABUŁY

Tesa otrzymuje wiadomość, w której nie ma nic nadzwyczajnego. „Twoja paczka już na ciebie czeka”, wielu z nas również czyta w smsie czy mailu świadczącym o tym, że należałoby wybrać się do paczkomatu. Sęk w tym, że kobieta niczego nie zamawiała. Czy zatem nastąpiła pomyłka?

Niekoniecznie. Kiedy Tesa wyjmuje przesyłkę oznakowaną jej przezwiskiem, uświadamia sobie, że jedyną osobą, która popełniła błąd, jest ona sama. Ponieważ zdecydowała się przejrzeć zawartość. Towarzyszący dziwnemu przedmiotowi #apsyda uruchamia lawinę kolejnych zdarzeń. A prywatne poszukiwania dziewczyny prowadzą ją na stronę mediów społecznościowych, gdzie nagle zaczęły pojawiać się wpisy od osób uznawanych od lat za zaginione.

Streszczenie wydaje się ciekawe? Bez obaw, nie podrasowałam go na potrzeby recenzji, by ostatecznie wyprowadzić Was z jego powodu w pole. Książka rusza na pełnych obrotach już na samym początku i potem nie zwalnia tempa. Kolejny etap prywatnego śledztwa goni kolejny, a w grę wchodzi nie bohaterka wyjęta rodem z biura detektywistycznego, a dość przysadzista Tesa, która zupełnie niespodziewanie znajduje się w centrum wielkiej zagadki.

TAJEMNICZA PRZESYŁKA I SPOTKANIA Z WYKŁADOWCĄ

Popularny wśród polityków Twitter, wiadomości zza grobu i zagadkowa czaszka. Czego może chcieć człowiek, który rozpoczął grę o niezbyt jasnych regułach? Czy ma on coś wspólnego z dawnym zaginięciem kilku osób? W zagadkowy tok śledztwa z pierwszoosobową narracją Tesy zostają wplątane studenckie relacje (tutaj pałeczkę przejmuje narrator trzecioosobowy) z niejakim prowadzącym zajęcia w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania Strachowskim. Obsesyjna uczestniczka wykładów, śledzenie, w końcu odbywające się w dziwnym klimacie spotkania i wyrzuty czynione ze strony żony. O co w tym wszystkim chodzi - zastanawiałam się nieraz i nie dwa, docierając do momentu, przy którym musiałam przetrzeć ze zdziwienia oczy. Gdybym poszła za tłumem twierdząc, że to przewidywalna lektura, nie byłabym sobą. Dla mnie elementów zaskoczenia i dynamicznej akcji nie zabrakło. Wertowałam kolejne strony bardzo zaangażowana w rozsupływanie węzła zagadek, który choć skomplikowany, kusił.

CZY FAKTYCZNIE POSTACI SĄ SŁABE?

Przytakuję stwierdzeniu, że postaci tej książki, a dokładniej mówiąc – ich kreacja, mają swoje mankamenty. Z pewnością nie wyczułam tutaj tego mocnego charakterku osobowości, które towarzyszyły mi w przypadku przygody u boku Chyłki i Zordona. Tesa, poza wyrazistą i wspominaną nieraz otyłością, była dość nijaka. Przyzwyczaił autor swoich czytelników do ciętego, inteligentnego dialogu i zabrał ulubione zabawki. Efekt? Wierni fani okazują swoje wyraźne niezadowolenie. Mnie udało się tego uniknąć, bo to dopiero moja trzecia książka Mroza, w efekcie czego jako amator  mrozowskiego kryminału (tak tak, powinien już chyba powstać taki gatunek) nie mam solidnego porównania i kończę recenzję powieści „Hashtag” stwierdzeniem, że jestem lekturą w zupełności usatysfakcjonowana.

PODSUMOWANIE

Czy polecać? Polecam tym, którzy lubią wplątać się w sieć śledztwa, fanatykom tajemniczych przesyłek, niejasnych zagadek, odkrywania sekretów przeszłości. Może niekoniecznie wielbicielom wyrazistych portretów psychologicznych. Jak już wspomniałam, nie byłam wierną fanką Mroza i wiele z jego książek po prostu sobie odpuściłam, stąd nie mogę mówić o jego upadku, czy wzroście poziomu twórczości, a wiem, że tą gorszą ze wspomnianych opcji dzisiaj się mu zarzuca. Ja jednak, po tej lekturze z pewnością sięgnę po kolejne jego powieści, bo powieściowy # zapewnił mi odpowiednią dawkę pozytywnych wrażeń.

wydawnictwo: Czwarta Strona

kategoria: thriller psychologiczny

ilość stron: 423

data wydania: lipiec

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona.