"Pisarka" - Katarzyna Michalak. (Nie)autobiografia, czyli historia osnuta tajemnicą + rozpakowanie niespodzianki.

Ponoć najbardziej osobista książka autorki, a jednak nie autobiografia. Jak sama Katarzyna Michalak radzi, daremno szukać w niej prawdy o niej samej, choć momentami staje się to całkiem kuszącą opcją. Wydarzenia rozegrane na kartach tej powieści miały jednak miejsce naprawdę i są powiązane z ludźmi, którzy stanowią jakąś część przeszłości autorki. Nie są wyłącznie wytworem wyobraźni, który niknie wraz z zamknięciem ostatniej strony. Historia pisarki, która postanowiła przelać na papier opowieść pisaną przez samo życie. O druzgocących chwilach dzieciństwa, niespełnionej miłości i nadziei. O mężczyźnie, który skradł serce samej Katarzyny Michalak. Ciekawi? Ja byłam. I to bardzo.

ZARYS FABUŁY

Zaproponowano jej, by napisała o sobie. Jest znana, ma swoich wiernych czytelników, a książka powiązana z jej osobistą historią mogłaby okazać się strzałem w dziesiątkę, ciekawym kąskiem dla łakomych wrażeń współczesnych odbiorców. Zgodziła się i powróciła wspomnieniami w emocjonujące chwile minionych lat….

Weronika i Wiktor wychowują się w rodzinach, które pozostawiają wiele do życzenia. Jako dzieci przyrzekają sobie przyjaźń, jednak na wskutek nieprzewidzianych okoliczności dziewczyna wyjeżdża pozostawiając go samego w brudnej i smutnej rzeczywistości dziecięcego nieszczęścia.

Kiedy przychodzi im spotkać się po latach, odkrywają, że prawie zupełnie się nie znają, że bieg czasu zdążył napłodzić tak wiele zmian. „Bandzior” i ułożona dziewczyna. Czy pomimo przeszkód będą potrafili odnaleźć nową drogę do siebie? W prawdziwym życiu nie wszystko jest tak ładne i tak łatwe, jak na kartach książki.

PRZYJACIELE, KOCHANKOWIE? KIM BYLI I KIM SĄ (DLA AUTORKI)?

Pisze Pisarka i pisze codzienność, historię przepełnioną niesprawiedliwością losu. Już sama otoczka tej powieści podpowiada, że będzie to lektura inna, niż wszystkie dotychczasowe. I faktycznie tak jest. Nie tylko pod względem świadomości ukrytej pomiędzy słowami prawdy, ale także jakości tekstu, w którym brakuje tego, na co fanom autorki czasami zdarza się narzekać. To nie jest książka o naiwnej, dobrotliwej i ślepej na istniejące realia dziewczynie. Weronika, moja imienniczka swoją drogą, owszem, jest uczynna, dobra, bardzo pracowita, ale nieirytująca. Bo na etapie jej tworzenia udało się uniknąć  skrajnej słodyczy, podobnie jak i w przypadku Wiktora udało się wystrzec generalizowania, kolorowania czernią czy bielą. Są szarości! Przestępca, a jednocześnie człowiek, który chciałby kochać. Zapewniający o bezpieczeństwie, a jednak zdolny do ranienia. Zdemoralizowany, a może niesprawiedliwie oceniany? To mężczyzna, który może skraść serce poruszając przy tym morze wątpliwości.

PISARKA

Na początek czytelnik zapoznaje się z obrazem stojącej przed pewnym dylematem pisarki. Czy ukrywa się pod jej postacią sama Katarzyna Michalak? Na to pytanie starałam się odpowiedzieć sobie nieraz, ale jak radziła autorka, zbędne to, bo przecież nie znalazłam odpowiedzi. Rzeczywistość wyjęta z życia znanej pisarki, nadchodząca wena, próbujący się przypodobać wydawca, który – nie da się ukryć – liczy na spore zyski.

TRUDNE DZIECIŃSTWO I JESZCZE TRUDNIEJSZA DOROSŁOŚĆ

Potem przechodzimy do sedna sprawy zderzając się z obrazem smutnej rzeczywistości dzieci, które zamiast cieszyć się ciepłem rodzinnego domu przeżywają katusze w starciu z rodzicami. A ci karzą za wszystko i wszelakimi metodami. Takimi, które pozostawiają po sobie piętno na długie lata, na zawsze. Na tym etapie rodzi się dziecięca przyjaźń. Poruszone są kwestie rodzinnych patologii, konfrontacja ze szkolnym środowiskiem i wpływ kolejnych zdarzeń na psychikę. Na owoce, efekty tego wszystkiego nie trzeba długo czekać. Autorka zabiera nas ze sobą kilka lat w przód i to właśnie tutaj dramaty przeszłości urastają do rangi tragedii, dylematów, oczekiwań, zawodów i szarości.

PRAWDZIWIE

To na pewno nie jest słodka opowieść i na pewno nie ma też w niej naciąganych na potrzeby historii zbiegów okoliczności, które czasami w książkach Katarzyny Michalak dają nam popalić. To bardzo wiarygodna i emocjonująca powieść, kończąca się w takim momencie, że nie ma żadnych wątpliwości - będzie kolejny tom. A potem jeszcze jeden. Polecam fankom autorki, bo mając już jakieś pojęcie na temat jej prozy wyraźnie można dostrzec przełom jej twórczości i odmienność tej książki względem poprzedniczek. Polecam i tym, którzy zdążyli w autorkę zwątpić.

wydawnictwo: Mazowieckie

kategoria: powieść obyczajowa

ilość stron: 320

data wydania: 30 stycznia 2019

Książka trafiła do mnie zapakowana w pudełko pełne niespodzianek. Rozpakowujemy? 

Do dzieła!

Pozłacane piórko

Świeczka

Herbata o smaku namiętności

Czekoladki

Kartka z kilkoma słowami od Autorki i autografem pani Kasi Michalak

 Za książkę i piękną niespodziankę bardzo serdecznie dziękuję 

wydawnictwu Mazowieckiemu oraz Autorce.