"Rodzanice" - Katarzyna Puzyńska. Zwłoki, superksiężyc i przestroga dziennikarki.

Pamiętam jak dziś, kiedy dostałam do rąk recenzencki egzemplarz Motylka. To był debiut, który jasno i wyraźnie dawał do zrozumienia, że przed autorką właśnie otwierają się ogromne wrota pisarskiej kariery. Tak było, Katarzyna Puzyńska z impetem wkroczyła na polski rynek wydawniczy i z powodzeniem przemierza obraną przez siebie drogę. Nadszedł czas na dziesiąte już spotkanie z sagą Lipowo. Cóż takiego rozegrało się w Rodzanicach? Krwawy księżyc, powracający wilkołak i zwłoki młodej dziewczyny. Jedno jest pewne, zło – niezależnie od tego, pod jaką postacią ukryte – właśnie powróciło. Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Na zamarzniętym jeziorze zostają znalezione zwłoki młodej dziewczyny, znanej już okolicznym policjantom z pewnej sprawy porwania Michaliny. Poszarpana ręka, rana na skroni, spora ilość otaczającej krwi i koc, którym ktoś przykrył ofiarę, jakby chciał ochronić ją przed mrozem. To jeszcze nie koniec….

Tego samego dnia żywota dokonuje także pewna dociekliwa dziennikarka. Kobieta przed śmiercią wspomina tylko jedno. Że wilkołak powrócił. I nikt nie brałby sobie jej słów do serca gdyby nie fakt, że właśnie zbliża się noc odrodzenia, krwawy superksiężyc, który ma uwolnić śpiącego demona.

Kto zabija? Czy uda się natrafić na właściwy trop? I co słychać u policjantów z Lipowa?

ŚLEDZTWO

Ilu ludzi, tyle różnych teorii. Rozpoczyna się śledztwo, w którym liczne poszlaki i hipotezy rzucają na sprawę co rusz nowe światło. Co wcale nie ułatwia policjantom życia. Dwie ofiary i poszukiwania sprawcy owite aurą ludowych wierzeń. Człowiek, a może coś, czego ludzki umysł logicznie wytłumaczyć nie może? Co jest powodem okolicznej tragedii? Poszlaki prowadzą do przeszłości, kiedy to porwana została młoda dziewczyna przetrzymywana potem przez kilka lat w ciemnej piwnicy. Poprzez dociekliwe i niewygodne pytania dziennikarki, której teraz przyszło wszystko przypłacić własnym życiem. Czy ma z tym coś wspólnego znikająca komisarz Kopp? Czy prawdy powinno wypatrywać się w szklanej kuli wróżki?

PARANORMALNE SMACZKI

Powieść Katarzyny Puzyńskiej składa się z trzech warstw. Jedna, wspomniana przed momentem, dotyczy prowadzonej sprawy. Sprawy czysto kryminalnej, z wiodącym motywem śledztwa, policyjnym slangiem, typowo ludzkimi odruchami skontrastowanymi z instynktami profesjonalistów. Drugą stanowi element paranormalnego świata, co oczywiście nie oznacza, że powieść Puzyńskiej można by zaliczyć do gatunku fantasy, ba! Daleko jej do surrealizmu, wręcz poraża wiarygodnością. Postać wróżki, legenda o Rodzanicach, wierzenia wiązane z pełnią księżyca, który teraz ma zwiastować noc odrodzenia to wszystko niesie ze sobą klimat dreszczyku i tajemnicy sprawiając, że fabuła zapodana przez autorkę jest jeszcze bardziej mroczna, wciągająca i przerażająca.

WARSTWA OBYCZAJOWA

Trzecim składnikiem powieści, typowym dla twórczości tej autorki, jest warstwa obyczajowa. Prywatne życie Daniela, policjanta, z którym wierni czytelnicy zdążyli się już dostatecznie zaprzyjaźnić, jego relacje z synem i oczekiwania świeżo upieczonej małżonki dotyczące posiadania dziecka. Bohaterowie zapodani przez Katarzynę Puzyńską stronią od wyidealizowanych osobowości. To ludzie z bagażem słabości, mylni jak każdy z nas, prawdziwi i różnorodni. W tle nie brakuje bowiem łagodnych charakterów i dających popalić ziółek, a każda jedna osoba zdaje się mieć coś do ukrycia. I za to między innymi tak bardzo uwielbiam czytać kolejne części sagi Lipowo.

PODSUMOWANIE

Mogłabym pisać o tej książce w samych superlatywach, wymieniając kolejne zalety twórczości Katarzyny Puzyńskiej, jednak by nie zdradzić niczego więcej i pozostawić Wam spore pole do odkrywania, na tym zakończę. Powieść szczerze polecam wszystkim wielbicielom potrafiących wyprowadzić w pole, mrocznych, spójnych i sensownych kryminałów.

wydawnictwo: Prószyński i S-ka

kategoria: kryminał

ilość stron: 557

premiera: 29 stycznia 2019

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka.