"Druga Szansa" - Katarzyna Berenika Miszczuk. Budzisz się i nic nie pamiętasz. Co czujesz?

„Wszystko zaczęło rozmazywać mi się przed oczami. Kolory, kształty… Tabletka zaczynała działać, wprowadzając mnie w stan przyjemnego odrętwienia. Bez smutku, bez bólu, bez wątpliwości.

Bez woli…

Już nic nie miało znaczenia.”

Każdego ranka wstajemy z głową pełną planów i założeń. Pędzimy do pracy, kontynuujemy rozpoczęte już wcześniej zadania, prowadzimy rozmowy z bliskimi. Z zapisanymi na ludzkiej „karcie pamięci” wspomnieniami wiemy co dobre, a co złe, co swojskie, a co obce, co bezpieczne, a co groźne. Jak zatem byłoby obudzić się z umysłem opustoszałym niczym tabula rasa? Taki stan postanawia przybliżyć czytelnikowi Katarzyna Berenika Miszczuk, w powieści rozegranej w czterech ścianach przerażającego psychiatryka. Zapraszam na recenzję Drugiej szansy.

ZARYS FABUŁY

Otwiera oczy i nagle wszystko wydaje się jej obce. Julia budzi się w pokoju z kratami w oknach, nie będąc w stanie przywołać żadnych wspomnień. Wkrótce dowiaduje się, że padła ofiarą pożaru i jako jedyna ze swojej rodziny wyszła z niego prawie cało. Prawie. Bo przecież zupełnie nic nie pamięta.

Druga szansa to ośrodek, który ma postawić ją na nogi, doprowadzić do stanu normalności. Czy tak się jednak stanie? Pośród szeptów, gróźb i przepowiedni śmierci Julia traci orientację. Zaczyna powątpiewać w to, czy aby na pewno otaczający ją ludzie starają się jej pomóc. Komu może zaufać? Czy może zaufać samej sobie?

JULIA I TABULA RASA

Główną bohaterką powieści zostaje dziewczyna, o której wiadomo niewiele. Jakże mogłoby być inaczej, skoro ona sama nie wie o sobie prawie nic. Ocalała z pożaru, straciła rodziców, ale nie przeżywa żałoby akcentując to chociażby ubiorem. Bo skoro nic nie pamięta i nic nie czuje, po co miałaby to robić. Z jednej strony pełna obaw, z drugiej gotowa na to, by zadziałać wbrew regulaminowi ośrodka, w którym się znajduje. W tym momencie muszę przywołać postać Adama, istotnego przedstawiciela płci męskiej tej powieści, żywiołowego pacjenta, w towarzystwie którego zawsze dzieje się coś ciekawego. Zdecydowanie dobrze poradziła sobie autorka z kreacją postaci pierwszoplanowych. Nie inaczej było także z tłem.

PODRÓŻ WE MGLE

Sztucznie przymilająca się, choć także budząca grozę psychiatra czy obłąkana dziewczyna wspominająca o gęsto ścielonym w ośrodku trupie. Odgłosy kółek przewożących ciała łóżek przemykających nocą przez korytarz i szepty. W końcu krok po kroku odkrywane tajemnice, we mgle próbujące stworzyć jeden pełny obraz. Książka Katarzyny Bereniki Miszczuk to nieustanna podróż na jawie i śnie. Przedzieranie się przez gąszcz niewiadomych. Czytelnik od samego początku zadaje sobie pytanie, co tutaj jest prawdą, a co nie? Kto ma szczere intencje, a kto chce bohaterce zaszkodzić? Czy Druga szansa to faktycznie dobre miejsce? Jako że w grę wchodzi szpital psychiatryczny i ludzie z różnymi psychicznymi zaburzeniami, trzeba brać pod uwagę każdą wersję.

CO TUTAJ JEST PRAWDĄ?

Autorka stworzyła powieść zahaczającą o thriller psychologiczny i gatunek paranormal. Jest nastrój grozy, budowane napięcie, jest i bardzo dobra kreacja ludzkich portretów, którym towarzyszą rozliczne znaki zapytania. To zdecydowanie nie jest sztampowa czy przewidywalna lektura, czego świetnym uhonorowaniem okazuje się być finał. Nieco dziwna, niejednoznaczna, wymagająca od czytelnika wzmożonego popracowania własną wyobraźnią. Zaskoczyła mnie autorka, wprowadziła w stan dezorientacji, pozytywnie zaniepokoiła tą lekturą. Czego chcieć więcej od dobrej książki? Kontynuacji. Polecam Drugą szansę jako nietypowe, ale dobre doświadczenie.

wydawnictwo: Uroboros

kategoria: thriller, paranormal

ilość stron: 334

data wydania: sierpień 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Uroboros.