"Karminowe serce" - Dorota Gąsiorowska. Stary dom, nowe życie i złamane serce.

„Niestety, rzadko kiedy życie jest piękną niespodzianką zapakowaną w kolorowy papier. Dużo częściej przypomina szary znoszony pulower, który jesteś zmuszona ubierać każdego dnia, 
bo zwyczajnie nie stać cię na inny.”

Ucieczka przed przeszłością bywa tylko złudnym wyjściem. Owszem, warto stawiać na zmiany i próbować rozpocząć nowy rozdział życia, ale bolesne wspomnienia lubią powracać, w najmniej niespodziewanym momencie, niechciane, wszędzie. Historię o bawieniu się w kotka i myszkę z traumami minionych lat przedstawia Dorota Gąsiorowska w swojej nowej powieści, „Karminowe serce”. Opowieść o wielkiej przeprowadzce, skrywanych tajemnicach i pachnących łakociach urokliwej cukierenki. Lubicie takie? Zapraszam wpierw na kilka słów recenzji.

ZARYS FABUŁY

Laura pozostawia za sobą miejskie życie i trafia w progi starego, odremontowanego domku na wsi. Pełna zapału, ale i żalu do przeszłości, szybko przekonuje się, że funkcjonowanie w małej społeczności nie pozwala na samotność, a bliskość drugiego człowieka to nie problem, a szczęście.

Pośród nowych znajomych i w klimacie zapachu czekolady, kobieta powoli staje na nogi, choć będzie miała okazję się przekonać, że wspomnienia tak łatwo nie odejdą. Pęknięte serce nie zrasta się tak szybko jak rana na ręce czy nodze. Czy Laura będzie w stanie zaufać? Czy będzie w stanie pokochać? I w końcu, czy wyjawi swoją tajemnicę?

NAZNACZONE TRUDEM

Z jednej strony pełna zapału pani grafik, kobieta zdecydowanie pomocna – co udowadnia już na samym początku – niekonfliktowa, otwarta na innych ludzi. Pełna ciepła osoba, jak z resztą wszystkie główne bohaterki powieści Doroty Gąsiorowskiej. Z drugiej - nosząca na swoich barkach pewnej ciężar, który od czasu do czasu daje o sobie znać. Nie jest to w owej historii jedyna osoba borykająca się ze swoim bagażem trudnych doświadczeń. Pojawia się także motyw samotnej matki zmagającej się z wychowaniem dość charakterystycznego dziecka, bo przecież i w rzeczywistości wokół nas pełno ludzi, którzy w swojej codzienności dźwigają jakiś krzyż.

MIESZANKA DRUGOPLANOWYCH OSOBOWOŚCI

Smaczku dodają postaci drugoplanowe, sprawiające, że książka nie podąża wyłącznie jednym torem. Jest miły Piotrek, jego zdecydowanie nieprzyjemna partnerka – budująca negatywny obraz dość stereotypowej pustej blond lali. Pojawia się Błażej, który również namiesza w życiu głównej bohaterki, mały Michałek – niezwykle celnie interpretujący smutne rysunki Laury i jest wspomniana już powyżej, borykająca się z samotnym wychowywaniem dziecka Hania – która z kolei sprawia, że w powieści nie brakuje motywu przyjaźni. Prawdziwa mieszanka osobowości i wrażeń. Do wyboru, do koloru.

WIDOKI, ZAPACHY, SMAKI

Przytulny dom z kominkowym piecykiem, małe kamieniczki, kubek imbirowej herbaty pitej na werandzie. Do tego zapach czekolady wydobywający się ze starej, mającej swoją historię i duszę cukierenki oraz nieraz przywoływany aromat pobudzającej kawy. Autorka zdecydowanie lubi rozpieszczać zmysły czytelnika, stroniąc od zimnego obrazu zatłoczonych metropolii, stawiając zaś na urokliwe, niepowtarzalne miejsca, w których każdy element ma jakieś znaczenie.

POWIEŚĆ O KILKU WĄTKACH

Co oznaczają smutne rysunki bohaterki? Kim jest mężczyzna z zawadiackim spojrzeniem zerkający na Laurę ze zdjęcia? Jakie rodzinne sekrety staną z nią w końcu twarzą w twarz? Powieść o przyjaźni, szczęśliwej i nieszczęśliwej miłości – o różnych jej obliczach. O utracie, szukaniu własnego miejsca na ziemi, o ludziach przychylnych, ale i nieobliczalnych, o nowym rozdziale życia i wielkiej niespodziance. Przygotowała bowiem autorka zaskakujący finał, który musiałam przeczytać dwa razy, by upewnić się, czy czegoś nie pomyliłam. Ciepła powieść obyczajowa, przyjemna, choć niepłytka, pełna uroku małej społeczności i starego domu, z tajemnicą, kilkoma wątkami i bohaterką, której ciężko nie polubić. Ja ze swojej strony polecam.

wydawnictwo: Między Słowami

kategoria: powieść obyczajowa

ilość stron: 441

premiera: 3 października 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Między Słowami.