"Gdybym wiedziała" - Rebecca Donovan. Jej przekleństwem jest Szczerość. Więc milczy...

„Kłamstwa są zawsze skomplikowane. Prawda nie.”

Ewentualny prolog, kolejne rozdziały, epilog i wylewne podziękowania. Tak mniej więcej wygląda schemat przeciętnej, pierwszej lepszej powieści. I o ile nieraz spotykałam się z takimi, które zostały wyzbyte prologu czy epilogu, jeszcze nigdy nie widziałam podziękowań umieszczonych pomiędzy rozdziałami. Aż do teraz. Cóż to zatem za książka, która zapowiada się tak nietuzinkowo? Ano „Gdybym wiedziała” znanej już dzięki serii Oddechy autorki Rebeki Donovan. Czy powieść faktycznie jest tak wybuchowa i uzależniająca jak głosi okładka? Zapraszam na kilka słów dotyczących początku nowego, młodzieżowego cyklu.

ZARYS FABUŁY

Wydawałoby się, że mówienie prawdy to zaleta, na którą niestety nie stać każdego człowieka. Wartość, która być może nie czyni życia łatwiejszym, ale bardziej wartościowym. Tymczasem Szczerość to przekleństwo Lany, cecha, która może przysporzyć jej wiele kłopotów.

Kiedy jednak dziewczyna staje się świadkiem traumatycznych zdarzeń, postanawia milczeć. Padające na nią oskarżenia doprowadzają ją do miejsca, w którym nie chciała się znaleźć, z dala od domu, w progi szkoły Blackwood. Nadchodzi czas tajemnic, odrzucenia, miłostek i wielu prób. Co odkryje Lana? Czy istnieje szansa, by była jeszcze szczęśliwa? Na jakie sekrety natrafi? Czy rozwikła w końcu zagadkę samej siebie?

TŁO

Ogromny kampus z wielkim trawnikiem, ogrodzenie z kutego żelaza, kamienne mury i wszechobecna cisza. Takie powitanie szykuje dla głównej bohaterki szkoła, do której trafia w wyniku dziwnego splotu zdarzeń. Królowa Strażniczka, życiowi doradcy, miejsce bez telefonów i komputerów. By uczniowie mogli odnaleźć najlepsze wersje siebie. I w samym środku ona, Lana, której nie w sposób nazwać ułożoną, podporządkowaną czy grzeczną. Z pewnością daleko jej jeszcze do natrafienia na najlepszą własną wersję.

NIEGRZECZNA GŁÓWNA BOHATERKA

Główna bohaterka raczej nie została skontrowana tak, by wzbudzać sympatię. Jej szalone poczynania, w zestawieniu z wiekiem, budzą wręcz niesmak. Puszczanie się, picie, ćpanie i wieczne imprezy. To nie ten typ skromnisi czy miłej, zagubionej dziewczynki. Pod grubą warstwą grzechu, niepokorności i braku ogłady może kryć się jednak ktoś zagubiony, potrzebujący akceptacji, zrozumienia i miłości. Czy taka właśnie jest Lana? Czy jej zachowanie to zbroja, którą szczelnie się otacza?

DRUGI PLAN I CHAOS

Drugi plan został gęsto usiany bohaterami i przyznam, że tego też spodziewałam się sięgając po książkę, która w tle niesie ze sobą środowisko nietypowej szkoły. Mam wrażenie, że prym w tej kategorii wiodą mężczyźni, na czele z Grantem, z którym połączyła mnie nić zrozumienia. Nie wszyscy mają tutaj swoje wyraźnie sprecyzowane role, ale to przecież dopiero początek. Jeszcze wiele może się zdarzyć. Potencjał jest, wiele znaków zapytania również. Książka faktycznie niesie ze sobą sporą ilość tajemnic, momentami dezorientując i wprowadzając w umysł czytelnika niezły bajzel.

SŁOWO NA TEMAT AKCJI

Akcja jest wartka, fabuła daleka od słodyczy. Po trochu tutaj różnych wątków, ze wspomnieniami głównej bohaterki, konsekwencjami podjętych decyzji i zalążkiem miłosnej relacji. Po środku podziękowania, o których wspomniałam, ponieważ powieść została podzielona na dwie części. Na pewne przed i po. Wiarygodne dialogi, w stu procentach irytująca główna bohaterka i tylko ten chaos, który raz przemawiał na korzyść książki, czasami wręcz odwrotnie. Pomysłem fabularnym jestem zainteresowana na tyle, by sięgnąć po dalszy ciąg. To na pewno oryginalna historia, więc mam zamiar spędzić u jej boku jeszcze parę dezorientujących chwil.

wydawnictwo: Feeria Young

kategoria: literatura młodzieżowa

ilość stron: 503

data wydania: listopad 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Feeria Young.