"Czarne narcyzy" - Katarzyna Puzyńska. Legenda o drwalu inspiracją dla mordercy.

„ – Czekaj. Stop. Dla drwala? – zapytała Kopp.

- Jo. Dawne przyrzeczenie. W zamian on nas strzeże.

Klementyna zmarszczyła brwi.

- Przed czym niby, co?

- Żeby diabeł nie powrócił w te strony.”

Chyba nie zdarzyło mi się jeszcze rozpoczynać recenzji od podsumowania. „Czarne narcyzy” to jednak powieść, dla której warto zrobić wyjątek. Najlepsza książka Katarzyny Puzyńskiej i zarazem jeden z najbardziej wciągających kryminałów, jaki miałam okazję czytać. Dlaczego? Na wstępie rzucę Wam tylko tyle, że oprócz formalnego śledztwa są tutaj także te nieoficjalne, a oprócz suchych faktów -miejscowe wierzenia. Drżyjcie narody, bo czeka Was lektura, która nie pozwoli Wam zasnąć. I to nie przez strach, a niemożność odłożenia jej na bok. Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Co mają ze sobą wspólnego pozostawione przy zwłokach małe wahadełka, owiany legendą strachu dom, beczka ze zwłokami noworodka i czarne narcyzy? Więcej aniżeli mogłoby się wydawać…

Kiedy Brodnica przygotowuje się do obchodów Święta Policji nic nie wskazuje na to, że już wkrótce aż zawsze w szeregach stróżów prawa, ale i poza nimi. Mający drugie oblicze niefortunny wypadek samochodowy, szalona dziennikarka wspominająca o tajemniczym nagraniu, znalezione zwłoki kobiety i śmierć trójki bezdomnych – sprawa, na której zamknięciu bardzo komuś zależy. W ich cieniu znajdujący się na dnie Daniel Podgórski z życiową niespodzianką, która może go zniszczyć, ale i uratować.

Leśna gęstwina, tajemnicze smsy, drwal. Ósma część kryminalnej sagi uderza mocnym brzmieniem.

WZLOTY I UPADKI, CZYLI DANIEL I INNI

Ludzkie bywają wzloty, ludzkie upadki. Ich genialnym przykładem okazuje się Daniel Podgórski, który niegdyś ciesząc się szacunkiem teraz kroczy w towarzystwie koleżanki czystej. Nie wszyscy jednak się od niego odwrócili i w tym momencie muszę wspomnieć o byłej pani komisarz Klementynie Kopp, zyskującej u mnie wraz z każdym kolejnym tomem coraz większe uznanie. Są Weronika i Emilia przemycające na karty powieści pierwiastek uczucia, komendant Cybulski – podpadający już od pierwszej strony, schorowana Wiera i cała paleta przelotnie poznanych postaci budujących burzliwą i galopującą akcję. Bohaterowie pozytywni, ale i niekwalifikujący się do miana sympatycznych, dziwacy, ludzie inteligentni czy prości. A każdy obdarzony czarem wiarygodności, za co panią Puzyńską naprawdę podziwiam. Jednym słowem - rewelacja.

PAJĘCZYNA ZAGADEK

Niejedna ofiara, pajęczyna zagadek, niepokojące przedmioty i kilka równolegle rozwiniętych wątków, piekielnie ciekawych – ostatecznie łączących się w spójną historię. Uwielbiam i przeklinam rozdziały tej książki za to, że kończyły się w momencie kiedy trudno się obejść bez chociażby zerknięcia na to co będzie dalej. Skomponowana z wielu elementów akcja zbudowana dodatkowo z licznych zwrotów sprawiła, że przez tak obszerne tomiszcze przebrnęłam w ekspresowym tempie. A klimat książki…. Ufff… O tym mogłabym pisać tak długo, że nawet świętemu zabrakłoby cierpliwości.

TEN KLIMAT

Legenda o nawiedzonym domu ulokowanym w mroku lasu. Nietypowe przedmioty pozostawione przy zwłokach i bełkot chorej kobiety. Już same morderstwa robią wrażenie, a ta cała ich otoczka, mająca w sobie coś sielskiego i zarazem hipnotyzującego, nasuwa na myśl jeden wniosek. Tak potrafi tylko Katarzyna Puzyńska.

PODSUMOWANIE

Świetne pióro, głowa pełna pomysłów, solidne przygotowanie treści – może wielu z Was podpadnę tym stwierdzeniem, ale dla mnie Bonda nie dorasta Puzyńskiej do pięt. Z każdym kolejnym tomem serii, w co trudno mi uwierzyć, pokazuje, że potrafi jeszcze lepiej. Polecam wszystkim wielbicielom tego gatunku. Jeżeli jesteście fanami kryminałów, tego nie możecie sobie odpuścić.

 

źródło

 moja ocena: 9/10

wydawnictwo: Prószyński i S-ka

ilość stron: 640

data wydania: 13 czerwca 2017

Seria: Motylek / Więcej czerwieni / Trzydziesta pierwsza / Z jednym wyjątkiem / Utopce / Łaskun / Dom czwarty / Czarne narcyzy

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka.