"Matka mojej córki" - Magdalena Majcher. W objęciach decyzji z przeszłości.

„Czasem miłość okazuje się niewystarczającym fundamentem, żeby zbudować coś trwałego.”

Nie da się zaplanować życia. Bo w momencie, kiedy wszystko zaczyna się układać, los zsyła kolejne próby i burzy nam sprytnie opracowany harmonogram. Można więc życie zaakceptować takim, jakie jest, choć można też próbować je oszukać. Jaką zatem drogę obrała bohaterka książki „Matka mojej córki”, która po wielu latach ponownie przekracza progi przeszłości? Zapraszam na recenzję nowej powieści Magdaleny Majcher, autorki bloga Przegląd czytelniczy, która na mojej liście ulubionych, polskich pisarzy zdążyła uplasować się naprawdę wysoko. Jakie wrażenie wywarła na mnie tym razem?

ZARYS FABUŁY

WCZEŚNIEJ. Nastoletnia Nina miała przed sobą całe życie, a bramy świetlanej przyszłości stały przed nią otworem. I wszystko byłoby idealne gdyby nie zupełnie nieplanowana ciąża. To ona zmusiła dziewczynę do dokonania jednego z najtrudniejszych wyborów, zaś ten zrzucił na jej barki ogromne piętno.

TERAZ. Nina z pewnością nie pomyślała o tym, że tak niespodziewanie będzie skłonna zostawić poukładaną i wypełnioną obowiązkami służbowymi codzienność. Wracając do rodzinnej i tak rzadko odwiedzanej Czeladzi będzie musiała stanąć w końcu oko w oko z konsekwencjami dawno podjętej decyzji. W końcu nie da się wiecznie tkwić w kłamstwie zamierzchłych lat, zwłaszcza, że sytuacja robi się coraz poważniejsza.

SAMOTNA NA WŁASNE ŻYCZENIE?

Wiele kłamstw, dwie płaszczyzny czasowe, jedna główna bohaterka. Nina, dojrzała kobieta sukcesu wiedzie samotne życie. Poważna, niespecjalnie uczuciowa, w pełni poświęca się swojej pracy w dużej mierze dlatego, by zapomnieć… Choć postać tej kobiety nie należy do wybitnie sympatycznych, wiarygodność jej osobowości jest nie do podważenia. Bohaterka wyjęta rodem z prawdziwego życia, z bagażem niełatwych doświadczeń i przeszłością, której ostatecznie można przytaknąć ze zrozumieniem.

TRUDNY, CHOĆ WDZIĘCZNY TEMAT

Autorka kolejny raz uwiła swoją powieść wokół niezręcznego i trudnego tematu, choć podobnie jak i w poprzedniej książce, związanego z ciążą oraz dzieckiem. Podjęła się kontrowersyjnej, niemniej jednak wciąż aktualnej i tak bardzo prawdziwej kwestii, nie traktując sprawy powierzchownie, a budując wokół niej szeroką bazę przemyśleń, dylematów i obaw. Czy niepełnoletnia dziewczyna byłaby w stanie wychować dziecko dbając zarazem o rozwój osobisty? Jak wielkim przeżyciem dla matki jest oddanie noworodka do adopcji? Czy można żyć bez wyrzutów sumienia zapominając o trudnych decyzjach przeszłości?

NIEZWYKŁA, BO PRAWDZIWA

Książka w pełni oddaje emocje wszystkich bohaterów, nawet tych drugoplanowych. Zaplanowana, solidnie przygotowana, z cenioną prostotą, a zarazem ostatecznie nieprzewidywalnością treści. Udało mi się rozpracować jeden z elementów fabuły na długo przed oficjalnym ujawnieniem go, niemniej jednak do końca nie byłam pewna tego jak zakończy się ta historia. A jako że to powieść wielowątkowa, interesowała mnie tutaj więcej aniżeli jedna kwestia.

Adopcja, ciąża po czterdziestce, pierwsza miłość, nieuleczalna choroba czy nastoletni bunt ściśle powiązany z burzącą się relacją łączącą dziecko i rodzica. Magdalena Majcher funduje czytelnikowi pozornie spokojną, a jednak pełną wrażeń lekturę dawkując etapowo kolejne newsy tak, jak dzieje się to w prawdziwym życiu - naznaczonym wieloma odcieniami szarości.

PODSUMOWANIE

O tym co prawdziwe, o tym co wartościowe. O kłamstwie, konsekwencjach i zawiłościach losu pisze autorka tej książki udowadniając, że w każdej kolejnej powieści jest w stanie zafundować coś prawdziwego i chwytającego za serce. Podobało mi się i tym razem. Stąd polecam, w szczególności fanom dobrej, polskiej, pachnącej goryczą literatury obyczajowej.

moja ocena: 8-/10

wydawnictwo: Pascal

ilość stron: 381

data wydania: maj 2017

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję Autorce.