"Dzieci szariatu" - Nadia Hamid. Losy tych, o których upomniał się islam.

Przeżywając wielką miłość u boku przystojnego i egzotycznego studenta, Nadia Hamid nie przypuszczała, że jej życie potoczy się taką ścieżką. Drogą usłaną rozczarowaniem, nieporozumieniem, strachem. Arabski mąż, kulturowe różnice i wyjazd za granicę uświadomiły jej, jak poważny błąd popełniła i jak błędnych decyzji dopuszczają się ludzie nieświadomi ryzyka, za to omotani atrakcyjnymi pozorami, które szybko ładną otoczkę zamieniają w pułapkę. Ku przestrodze innym kobietom, Nadia Hamid napisała już dwie książki, „Gorzka pomarańcza” oraz „Jarzmo przeszłości”, w których etapowo przedstawia swoją trudną historię, szczęście w nieszczęściu, ostatecznie zakończoną wolnością. Jakie prawdy i ostrzeżenia zawarła zatem w nowej publikacji, „Dzieci szariatu”?

ZARYS FABUŁY

Cztery pełne dramatu, zasłyszane podczas pobytu w Libii, oparte na faktach historie, w których główną rolę odgrywają niewinne dzieci. To nie wymyślany na potrzeby thrillera filmowy scenariusz czy literacka fikcja. To opowieści, które dotyczą postaci z krwi i kości i które w krajach arabskich z pewnością nie stanowią wyjątku czy pojedynczego epizodu. Męczone, skazywane na śmierć, broniące się przed radykalną religią wpychaną do ich umysłów niczym największa prawda. Dzieci. Towarzysząc młodym bohaterom w przepełnionych cierpieniem godzinach ich życia rodzi się jedno pytanie. W imię czego to wszystko? Szaleństwa? To na pewno nie jest książka, przy której można się zrelaksować. I też nie taka, o której szybko się zapomina.

NIEWINNE, CIERPIĄCE DZIECI. DZIECI SZARIATU

Zosia zakochana w swoim egzotycznym partnerze rodzi mu dziecko. Opuszczona, po jakimś czasie spotyka go kolejny raz i nie ma pojęcia, jak wielkim przekleństwem stanie się dla niej ta chwila. Marysia, jej ukochana córeczka, musi dorastać w środowisku jakże mało sprzyjającym dziewczynkom. Aż do momentu, kiedy zmuszą się ją do poślubienia o wiele starszego mężczyzny.

Mały Fraud z pewnością nie miał okazji posmakować normalnego dzieciństwa. Katowany, przygotowywany do „zaszczytnej” roli zostania zamachowcem samobójcą nie urodził się przecież tym szalonym i złym mordercą, jakiego ujrzą w nim po ataku wszyscy ci niezaznajomieni z jego sytuacją.

Joasia wychowuje się w zwyczajnej rodzinie, choć jej egzotyczna uroda wyraźnie świadczy o tym, że ma arabskie pochodzenie. Pochodzenie, które postanowi się o nią upomnieć. Kiedy dziewczyna po raz pierwszy spotyka swojego biologicznego ojca nie przypuszcza, że ten ma dla niej zaplanowaną niekoniecznie szczęśliwą przyszłość i że przyjdzie jej zapłacić za to, iż nie jest już dziewicą.

W końcu Karim i Malik, którzy po długim pobycie w kraju ojca powracają do Europy po to, by zobaczyć powiewającą biało-czerwoną flagę. Dzieci, niewinne, czyste, a dźwigające na swoich plecach ciężar podjętych niegdyś przez rodziców decyzji.

PRZESTROGA W POPEŁNIONYCH BŁĘDACH

Autorka nie koloryzuje, nie rozpisuje się aż nadto i nie daje się ponieść wyobraźni. Pisze rzeczowo, zwięźle, przekazując sedno sprawy w konkretnych słowach. W opowieściach prawdziwych. Cztery historie porażające wymiarem krzywd doświadczanych przez dzieci, które przecież w naszej kulturze zasługują na beztroskie życie i poczucie bezpieczeństwa. To bardzo jednolity przekaz jakże trudnych do przeskoczenia różnic kulturowych, które choć początkowo błahe, z czasem zaczynają coraz mocniej dawać się we znaki.

HISTORIA O…

„Dzieci szariatu” to obraz bezgranicznej i wyjętej spoza prawa władzy mężczyzn nad kobietami, opowieść o sprytnie zastawianych pułapkach, o cenie jaką przychodzi płacić za przyniesioną hańbę. Historia o kraju, w którym zachowana cnota równa jest cenie życia, w którym dochodzi do aranżowanych małżeństw z udziałem nieletnich dziewczynek i w którym pociąganie za pas szahida wiąże się z proszeniem o przebaczenie Jezusa. Autorka rzuca nowe światło na wiele spraw i choć o kulturach arabskich powstało już wiele publikacji, ta na pewno robi wrażenie swoją prawdziwością.

wydawnictwo: Bernardinum

kategoria: dokument

ilość stron: 157

rok wydania: 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Bernardinum.