"Przeczucia. Prowokacja" - Amy A. Bartol. Tom 4. Wielka wojna.

„-Gotowa? – zwraca się do mnie.

-Hm, tak. – Zawstydzona czuję rumieńce na twarzy. – Znajdę cię, kiedy skończymy – zapewniam nerwowo Reeda.

- Będę czekał – oznajmia z uśmiechem i podchodzi. Tuli mnie do siebie i szepcze do ucha: - Wyluzuj.”

Trzeci tom serii Przeczucia mocno nadwyrężył moją tolerancję dotyczącą fantastycznych postaci. Ukończyłam go więc z jednym wnioskiem. Co za dużo, to nie zdrowo, a Amy A. Bartol w natłoku tworzenia nowych osobowości zapomniała chyba o tym, że warto byłoby czasami zwolnić i popracować nad wiarygodnością. Nie lubię jednak niedokończonych spraw i podobną zasadą kieruję się w przypadku książkowych serii. Po „Prowokację” sięgałam więc pełna obaw i oporu. Czy słusznie? Czy autorka podrasowała moją opinię na temat jej twórczości? Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Wyspa, która miała przynieść Evie schronienie okazuje się być tylko pozornie bezpieczną kryjówką. Brennus, z którego szponów zdołała się uwolnić nie zamierza tak łatwo odpuścić. Na horyzoncie pojawia się widmo nieuchronnej wojny i powracająca z przeszłości postać, której dziewczyna na pewno się nie spodziewała.

Świat przyjaciół i wrogów, w którym nie wszystko jest takie oczywiste. Niebezpieczeństwo, za które można zapłacić najwyższą cenę i ten, który wystawi uczucia Evie na wielką próbę. 

ODROBINA POLSKI

Największym, jak dla mnie, zaskoczeniem tej książki jest polski Toruń, w którym autorka postanowiła rozegrać część powieściowej akcji. Zaskoczeni? Ja również byłam. Fajnie tak popatrzeć na zagraniczne imiona bohaterów skontrastowane z nazwą naszego kraju czy miasta. I choć nie jest to oczywiście jedyne miejsce zaplanowane dla tej fabuły, ukłony w stronę autorki za pomysł.

WOLNIEJ - TYM RAZEM ZNACZY LEPIEJ

Zdążyłam się już pogodzić z faktem, że seria Przeczucia zbacza nieco z romantycznego toru i w dużej mierze przybiera postać fantastycznej literatury wojny. Tutaj toczy się nieustanny bój, ucieczka, walka o duszę Evie i zmagania z własnymi słabościami. Oczywiście są uczucia, ale Amy A. Bartol nie szczędzi także opisów maszerujących żołnierzy Gankanagów czy świstających nad głową ognistych kul odgrywających rolę pocisków. Muszę przyznać, że choć nie brak nowych motywów i elementów zaskoczeń i podobnie jak ostatnim razem, ciężko byłoby mówić o nudzie, akcja w porównaniu z poprzednim tomem nieco zwolniła – oczywiście na korzyść, zyskując na dopracowaniu wydarzeń, tracąc zaś na absurdach.

KONSEKWENCJA W NIEKONSEKWENCJI

Tło usłane jest bohaterami drugoplanowymi nie tylko o zróżnicowanej osobowości czy wyglądzie, ale także pod względem ras. Z całej plejady przyjaciół i wrogów wyłania się Evie, rycerska i odważna, oraz nieporadna i bezmyślna na przemian, jak gdyby autorka nie miała do końca pomysłu na jej postać. Równie irytująca, jak zawsze – taki już chyba jej urok i nie ukrywam, że przestałam liczyć na zmianę w tej kwestii. Taka konsekwencja w chwiejnej i nie do końca konsekwentnej osobowości.

DLA KOGO?

Autorka wykreowała świat solidnie wyposażony w zarezerwowane tylko dla tej serii kreatury. Strzela więc obcobrzmiącymi nazwami jak z karabinu, więc nie ma najmniejszych szans, by niezapoznany z poprzednimi tomami czytelnik mógł się tutaj odnaleźć. Magia, rada wojenna, medalion z portalem, śmiercionośny topór. Obok tego strach, namiętność czy wyższe wartości - przez długi czas tłamszone, w końcu jednak wypływające na wierzch. Może nie jestem tym tomem wybitnie oczarowania, choć zrekompensowała mi nim autorka marną trzecią część. Jeśli więc podobnie jak ja, zatrzymaliście się na trójce i nie wiecie co dalej, spróbujcie kontynuacji. Nie jest w stu procentach idealna, ale na pewno o wiele lepsza od poprzedniczki.

wydawnictwo: Akurat

kategoria: fantasy, paranormal romance

ilość stron: 542

data wydania: marzec 2018

Seria Przeczucia: Nieuniknione // Intuicja // Zobowiązanie // Prowokacja

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Akurat.