"Przyciąganie" - Elżbieta Rodzeń. Podopieczny i pielęgniarka, a może odwrotnie? Czyli historia wzajemnego ratunku.

„Spojrzałam w jego oczy, chcąc sprawdzić, czy mówi mi prawdę i szybko zrozumiałam, że jego słowa płynęły z głębi serca.”

Bohaterowie romantycznych powieści nierzadko zostają ponadprzeciętnymi ideałami. By rozkochać czytelniczki, autorzy przypisują im cechy bogów. Jakiś czas temu Jojo Moyes powieścią „Zanim się pojawiłeś” udowodniła, że może być inaczej, a poruszający się na wózku inwalidzkim kaleka może poruszyć wiele kobiecych serc. Podobnej koncepcji uchwyciła się Elżbieta Rodzeń, poczytna pisarka takich książek jak „Dziewczyna o kruchym sercu” , „Przyszłość ma twoje imię” czy „Zimowa miłość”. Jesteście ciekawi jak poradziła sobie z tematem? Lubicie powieści o miłości? Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Kiedy Nadia otrzymuje posadę opiekunki niepełnosprawnego mężczyzny czuje, że wygrała los na loterii. Życie dostatecznie dało jej już popalić, a ucieczka od koszmaru, w którym tkwiła, nie pozostawiła jej wiele opcji do wyboru. Szybko jednak okazuje się, że przedwczesna radość niewiele ma wspólnego z rzeczywistością. Garrett to lubiący ryzyko i nieznoszący litości prawnik, który zrobi wszystko, by Nadia tylko zostawiła go w spokoju. Ona potrzebuje tej pracy, on – choć nie dopuszcza do siebie takiej myśli – potrzebuje jej pomocy. I choć pierwsze wrażenie i spędzone ze sobą chwile przynoszą im wiele rozczarowań, z czasem sprawa przybiera niespodziewany dla nich obrót.

PIELĘGNIARKA I PODOPIECZNY – TYLKO W TEORII

Główną bohaterkę poznajemy w momencie, kiedy po pewnej siebie kobiecie pozostają już tylko zgliszcza. Owszem, jest zdeterminowana, za to przy tym przelękniona i bez dwóch zdań okaleczona traumatyczną przeszłością. Jako niosąca wsparcie pielęgniarka, sama go potrzebuje, więc kiedy w zamian dostaje kilka gorzkich słów, obnaża swoją wrażliwą i kruchą osobowość. Zagubiona dziewczynka trafia do paszczy lwa, który choć ograniczony na wskutek tragedii, nijak zamierza dostosowywać się do niepełnosprawnego ciała, ryzykując i udowadniając wszystkim i sobie, że jeszcze na tak wiele go stać. Wliczając w to łóżkowe podboje, które akurat są chyba najmniej inwazyjną formą uprawianych przez niego sportów.

WĄTKI POBOCZNE

Pod powierzchnią historii o miłości, która swoją drogą rodzi się bardzo powoli, przechodząc przez kolejne etapy nieporozumienia, akceptacji, zrozumienia, pomocy i pragnień, autorka ukryła także inne kwestie i wartościowe tematy. Jest może niekoniecznie oryginalna już kwestia przemocy ze strony partnera, powiązana ze ślepą wiarą w lepsze jutro. Jest jednak także wątek niepełnosprawności, która na pewno ogranicza fizycznie, ale pod względem psychicznym może ciągnąć umysł osoby w stronę różnych skrajności – depresji i bierności, ale też jak w przypadku Garretta, nadmiernej i ryzykownej, a niewskazanej aktywności.

PLUSY I MINUSY

Czytanie rozpoczęłam pełna zapału i ekscytacji. Pierwsze konflikty, pierwsze dramaty, wybuch i pierwsza próba porozumienia. Nie mogło być lepiej. Potem przytrafiło się kilka momentów, które w mojej ocenie nieco nadszarpnęły naturalnym wydźwiękiem akcji (np. wątpliwa sprawność bohatera przy okazji pewnego epizodu tej historii), jednak w ogólnym rozrachunku nie mogę powiedzieć, że się nudziłam. Książka na pewno bardziej uderza w moje gusta niż „Noc świetlików”. Byłam w stanie wyczuć emocje bohaterów i choć nie zostaną oni moją parą numer jeden, autorce udało się stworzyć historię, którą mogłabym polecić innym.

W OGÓLNYM ROZRACHUNKU

Ciągnąca się przeszłość, akceptacja teraźniejszości, niespodziewane uczucie i niecodzienni bohaterowie. Książka ma swoje mankamenty, ale generalizując, to udana powieść i z pewnością dam Elżbiecie Rodzeń szansę przy okazji kolejnej powieści. Dotąd przeczytałam prawie wszystkie jej książki. Prawie. Bo wciąż mam do nadrobienia tę ponoć najlepszą, Dziewczynę o kruchym sercu.

wydawnictwo: Zysk i S-ka

kategoria: literatura obyczajowa, romans

ilość stron: 453

data wydania:  kwiecień 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.