"Melodia zapomnianych miłości" - Dorota Gąsiorowska. Kiedy sekret przeszłości chce wyjść na światło dzienne.

„Człowiek nie może się wyrzec tego, co kocha, bo wtedy staje się nikim, imitacją samego siebie […]”

Zagadki przeszłości, tajemnice, które powoli opuszczają swoje kryjówki stanowią nie lada rozrywkę dla czytelnika, który u boku bohaterów wyrusza w podróż przypominającą poszukiwane skarbu. Wszak niejednokrotnie rodzinne sekrety okazują się mieć o wiele większą wartość, niż drogocenne błyskotki. I właśnie na taki rebus zamierzchłych lat postawiła Dorota Gąsiorowska w swojej najnowszej książce, której ambasadorką miałam przyjemność zostać. Zapraszam na recenzję powieści o miłości, muzyce i złamanej obietnicy – z urokliwym Kazimierzem w tle.

ZARYS FABUŁY

Gdyby nie kryzys finansowy powstały po kosztownym leczeniu matki, Bianka nigdy nie podjęłaby się tej pracy. Tymczasem stojąc w obliczu bankructwa przyjęła zlecenie, które w jej życiu pozostawi trwały, wieczny ślad. Dziewczyna nie ma pojęcia, że trafi w sam środek starej tajemnicy, sekretu, który będzie dotyczyć także jej samej.

Wiejący grozą dom położony na skraju Kazimierza wita ją chłodem, podobnie jak i zleceniodawczyni, z którą musi zamieszkać. To właśnie jej niewidomemu synowi będzie musiała przywrócić wiarę w sens życia, w muzykę, która przed laty stanowiła dla niego najważniejszy element codzienności. Nic jednak nie idzie zgodnie z planem, zwłaszcza, że jedynym sprzyjającym dziewczynie domownikiem okazuje się gosposia. Kiedy Bianka wpada na trop zagadki, a poznając mieszkańców Kazimierza odkrywa także swoją rodzinną historię, wszystko wskazuje na to, że przeszłość postanowiła upomnieć się o przebaczenie.

BIANKA I CI, Z KTÓRYMI PRZYCHODZI SIĘ JEJ ZMIERZYĆ

Postaci wrażliwe na piękno świata vs bohaterowie zgorzkniali, wyzbyci serca, bo niespełnieni. Przedstawiciele młodego pokolenia, wciąż walczący o szczęście, ale i ci starsi, którzy niosą ze sobą sekrety dawnych lat. Główną bohaterką książki jest Bianka, utalentowana skrzypaczka, uczuciowa, ale potrafiąca stawić czoła problemom dziewczyna. Na jej drodze stoi Sam, niewidomy, młody człowiek, który na wskutek tragedii odgrodził się od bliskich grubym murem nienawiści. Pojawia się Klara, przypominająca czarownicę, starsza pani o lodowym spojrzeniu, na widok której nietrudno o drżenie nóg. Przyjacielska, ale mająca swoje zmartwienia gosposia Marta czy nieszkodliwy, przekreślony przez społeczeństwo pijaczek Rysio – pozornie nieistotny, a jednak również zajmujący w tej całej powieściowej układance tak istotne miejsce.

Paleta osobowości oraz ich zróżnicowanie budują wielowątkową fabułę złożoną z problemów współczesności skontrastowanych z potężną i wciąż siejącą zamęt tajemnicą przeszłości. Autorka, by uniknąć chaosu, wprowadza każdego z bohaterów na scenę odpowiednio zarysowując jego postać, zachowując jednak dla każdego z nich pewne niedopowiedzenia. Jest co odkrywać i jest do czego dążyć. Muszę przyznać, że w efekcie książka okazuje się arcyciekawa.

WIELOWĄTKOWA TREŚĆ

Powieść o złamanej obietnicy, o strasznej tragedii, rodzinnych zwadach, muzyce, szczęśliwej, ale i niespełnionej miłości. Historia o teraźniejszości napiętnowanej decyzjami przodków, o istocie przebaczenia i wiary w lepsze jutro. Każdy z rozpoczętych wątków, tworzących spójną i dopracowaną fabułę, angażował mnie do tego stopnia, że nie potrafiłam odpuścić sobie zerknięcia na kolejną, i kolejną stronę…

PIĘKNY KAZIMIERZ

W tle Kazimierz, swoją drogą miasto, które w literaturze polskiej było już wykorzystywane niejeden raz. Stara studnia, kamienice, przewijające się przez rynek cyganki. W całość autorka wplotła dozę wyobraźni, a lawendowe pola i winiarnia z tradycją dopełniają całości budując środowisko zdecydowanie działające na oczarowanego klimatem książki czytelnika.

PODSUMOWANIE

Bez dwóch zdań najlepsza książka Doroty Gąsiorowskiej. Dopracowana, wielowątkowa, z treścią klarowną, ale i enigmatyczną zarazem. Dla wielbicieli sekretów, rodzinnych tajemnic, muzyki, dla każdej kobiety – ale nie tylko. Myślę, że w tej obyczajowej, choć skropionej magią miejsca powieści każdy może znaleźć coś dla siebie. Dajcie się ponieść Melodii zapomnianych miłości i sięgnijcie po tę książkę, a wyruszycie w podróż pełną wrażeń, która na pewno Was zadowoli.

„ – Ciemność i światło … - Sam spojrzał w stronę fontanny. – Czyż nie tym właśnie jest życie? Odwiecznym tańcem przeciwieństw, poznawaniem, ścieraniem się dobra ze złem. A wybór należy do nas.”

moja ocena: 8/10

wydawnictwo: Między słowami

ilość stron: 463

data wydania: lipiec 2017 

Z okazji premiery otrzymałam od wydawnictwa także:

 Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Między słowami.