"Falcon. Na ścieżce kłamstw" - Katarzyna Wycisk. Kim są Jeden i Trzy?

„ – Nazywają się Falcon – oznajmia. – Wyszukują wszystkich z rzadkim DNA i sprowadzają do siebie […] Nie masz pojęcia przez co musieliśmy przejść.”

Literatura fantastyczna bywa wyzwaniem zarówno dla pisarza, jak i czytelnika. Bo chociaż skupiona wokół nierealnego świata, musi utrzymywać poziom wiarygodności. Wystarczy przekroczyć cienką granicę błędu i cała magiczna otoczka pęka jak mydlana bańka, stąd z niemałą obawą sięgam po książki zawierające domieszkę nierzeczywistych elementów. Tym razem przyszło mi się zmierzyć z „Falcon. Na ścieżce kłamstw” Katarzyny Wycisk. Zwracam się więc teraz do wszystkich wielbicieli paranormal romance – zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Dla Alex codzienność ma wymiar samotności. Zamieszkując dom ze schorowaną babcią, dziewczyna stroni od rozrywek u boku rówieśników. Pewnego dnia staje się jednak świadkiem wydarzenia, które zmieni jej życie. A wtedy przekona się, że już nigdy nie będzie takie samo. Zwłaszcza, kiedy przeszłość okaże się kłamstwem, przyszłość niebezpieczeństwem, a jej serce zacznie mocniej bić w pobliżu pewnego chłopaka.

Tymczasem po ziemi stąpają szkoleni przez organizację Falcon zabójcy. Wyzbyci pamięci, uczeni w spartańskich warunkach, wyzbyci litości i strachu. Maszyny do zabijania. Jak bardzo niebezpieczne?

POZYTYWNE WEJŚCIE W NOWY ŚWIAT

Zacznijmy od głównej bohaterki, która przekupiła mnie naturalnym wejściem w dotąd nieznany jej świat. W książkach fantasy często brakuje mi tej wiarygodności szoku postaci, którym nagle przychodzi przekonać się o tym, że istnieje coś więcej aniżeli ich bezpieczna rzeczywistość. Spokojna, samotna i pracowita Alex walczy ze swoim umysłem przypisując wiele wątpliwości obrazom wychwyconym przez jej wzrok. Krok po kroku poznaje kolejne granice swojej odwagi i z bagażem pełnym pytań wkracza w szeregi nowego środowiska. Brawa dla autorki za to, że zadbała o tak istotne szczegóły, jakże często pomijane, zaś rzutujące na całą dalszą treść.

NUMER JEDEN, NUMER TRZY

Książka nie stroni od bohaterów drugoplanowych, dla odmiany noszących nazwy liczb. Groźni, potężni, tłoczący w sobie mieszankę paranormalnych mocy i ludzkiego oblicza. Dominującym elementem ich kreacji jest zaś nuta tajemnicy, która również bardzo przypadła mi do gustu. Przyznam, że mylnie oceniałam pierwotne relacje łączące główną bohaterkę z jednym z numerowanych chłopaków (brawa dla Kasi za manipulację moimi przeczuciami) i jakże przyjemnie byłam zaskoczona, kiedy na scenę wkroczyła inna postać siejąca aurę pozytywnego strachu i wrażenie łaskotania w brzuchu. By nie zdradzać zbyt wiele szepnę tylko tyle, że w tej historii autorka zawarła zalążek uczucia.

BANALNY POCZĄTEK I…

Bardzo dobry pomysł przewodni, żywa akcja oraz kreacja środowiska, do której naprawdę trudno się doczepić. Podziemne kryjówki, bezlitosna organizacja, dziwne sny, niebezpieczne starcie. Katarzyna Wycisk połączyła przeszłość z teraźniejszością, wplotła w treść wywołujące sprzeczne uczucia postaci i trudne do podjęcia decyzje. Całość udekorowała całkowicie akceptowalną ilością fantastyki, która działa jak najbardziej na korzyść całej historii. I choć powieść zaczęła się całkiem banalnie, zakończyła się tak, że czuję nieodparte pragnienie sięgnięcia po dalszy ciąg.

MINUS WYDANIA

Nie ukrywam, że książce przydałaby się porządna korekta. Są widoczne błędy interpunkcyjne czy niedopatrzenia związane z brakiem polskich znaków. No cóż… Myślę, że to jednak jedyny mankament całej powieści. Gdyby tak tylko w ręce przejęło ją porządne wydawnictwo, moglibyśmy mieć konkretną historię naszej rodzimej autorki, mającą niemałą możliwość zadowolić fanów Jennifer L. Armentrout czy Amy A. Bartol.

PODSUMOWANIE

Życzyłabym sobie, by kontynuacja szybko trafiła w moje ręce. Chciałabym, by ta treść uderzyła w jak najszersze grono wielbicieli powieści spod gatunku paranormal romance. Autorka ma potencjał, jej pomysł – ogromną szansę. Nie spodziewałam się tak intrygujących wrażeń, zwłaszcza w drugiej połowie. Jak najbardziej polecam.

moja ocena: 7/10

wydawnictwo: Ridero

ilość stron: 303

rok wydania: 2017

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję Autorce.