"Kochając pana Danielsa" - Brittainy C. Cherry

„Nigdy nie przeproszę za to, że kochałam pana Danielsa”

Miłość, bez której nie można żyć, nieraz wymaga przejścia przez trudny test, którego nie zdają wszyscy. Podczas żmudnej weryfikacji odpadają ci, których uczucie nigdy nie było do końca szczere. Dzielący zakochanych dystans, niezadowolona rodzina czy po prostu kaprysy losu – przeszkód stawianych na drodze ku szczęściu można by spisać naprawdę wiele. Jeżeli jednak kocha się naprawdę, pod naporem miłości pęka nawet najgrubszy mur. Najgorsze jednak jest to, że nigdy nie wiemy, czy aby na pewno nasze uczucie jest prawdziwie szczere. O tym dowiadujemy się dopiero podczas wielkiej próby, a rozczarowania bywają tak bardzo bolesne, że nieraz nie w sposób podnieść się z podłogi. Przed obliczem trudnej miłości niewątpliwie stanęła bohaterka książki „Kochając pana Danielsa”. W tym wypadku nieodpowiednia sytuacja ma o wiele bardziej wymowne znaczenie, aniżeli kiedykolwiek przedtem.

Ashlyn, wraz ze śmiercią siostry bliźniaczki, doświadcza samego piekła. Po odejściu ukochanej osoby pozostaje z wielką pustką, odrzuceniem ze strony matki i szkatułką pełną listów, które Gabby napisała tuż przed tym, zanim zmarła. Jako ta gorsza córka, której udało się przetrwać, Ashlyn widząc pretensje w oczach własnej rodzicielki przeprowadza się do ojca – mężczyzny, którego niestety nie zna prawie wcale. Henry, bo tak ma on na imię, zajmuje posadę zastępcy dyrektora szkoły i najwyraźniej wiedzie szczęśliwe życie u boku nowej kobiety oraz jej dzieci. Ta sytuacja jest dla dziewczyny niezwykle trudna. Czując się jak intruz wkracza na nieznany jej dotąd ląd, sama, bezbronna i zraniona. Życie nieraz bywa jednak prawdziwą niespodzianką. W trakcie podróży Ashlyn spotyka chłopaka, z którym od razu zaczyna łączyć ją coś więcej. Inteligentny, czuły i nieziemsko przystojny, zaprasza ją na swój koncert, podczas którego dziewczyna zapomina o wszystkich cierpieniach, jakie ostatnio na nią spadły. I kiedy namiętny pocałunek przenosi ją do samego nieba, już wkrótce będzie musiała boleśnie spaść na sam dół, kiedy przekraczając próg nowej szkoły odkryje, że Daniel Daniels, w którym się zakochała, jest jej nauczycielem.

Czasami los obdarowując kogoś szczęściem, stoi z boku i przygląda się mu z ironicznym, kpiącym uśmiechem. Dokładnie tak dzieje się w przypadku bohaterki książki „Kochając pana Danielsa”, która wygrywając los na loterii dowiaduje się o tym, że niestety jest on sfałszowany. Oddając serce cudownemu chłopakowi, Ashlyn przekonuje się, że jej uczucie musi zostać zniszczone. Daniel Daniels jest bowiem jej nauczycielem, co szokuje ich obojga na tyle, że nie potrafią poradzić sobie z zaistniałą sytuacją. Ona – odrzucona przez matkę, mieszkająca w nowym miejscu u boku nieznanych jej ludzi nie przeżyje drugi raz kolejnego upadku. On – pozbawiony najpierw mamy, którą ktoś brutalnie zastrzelił, stracił niedawno ojca i tłumiąc w sobie emocje dotąd stara się wyciągnąć z samego dnia właśnie ją. Kiedy jednak Daniel odkrywa, że Ashlyn jest jego uczennicą, wszystko się zmienia. Nie chcąc jej skrzywdzić jest świadom tego, że niestety będzie musiał to zrobić. 

W książce, prócz zawiłego problemu głównych bohaterów, autorka porusza także kwestię innych trudności, z jakimi borykają się młodzi ludzie. Pojawiają się narkotyki, które zwodząc na manowce mogą utorować drogę samej śmierci. Jest i niezrozumienie związane z odmienną orientacją. Przyznam, że rozpoczynając czytanie zadałam sobie pytanie, o co chodzi z tym modnym, nieustannym wprowadzaniem homoseksualistów w całą fabułę. Ostatnimi czasy główne bohaterki mają tylko i wyłącznie przyjaciół gejów, jakby inne dziewczyny totalnie wyginęły. Nie żebym miała coś przeciwko takim osobom. Kiedy jednak stale czyta się jedno i to samo, zaczyna być nudno. Szybko jednak zbrukałam siebie za takie przemyślenia, ponieważ Brittainy C. Cherry tak pokierowała całą akcją, że wszystko wydało się inne, słuszne, a na koniec wstrząsające. Książka to emocjonalna bomba, przy której czytelnik jest skazany na łzy, uniesienia i brak możliwości decydowania o tym, by odłożyć powieść na bok. „Kochająć pana Danielsa” to jeden z tych bestsellerów, na które wart owydać każdą złotówkę.

„Bez względu na wszystko, nieważne, ile razy musicie się z nią stykać, śmierć nigdy nie stanie się łatwiejsza.”

Niebanalna, niełatwa, a jednak niezniszczalna miłość płynąca w rytmie muzyki i nieśmiertelnych słów Szekspira. Autorka, wykazując się nie lada inteligencją i wiedzą, wprowadziła w całą fabułę wspomnienie o wybitnym pisarzu, którego słowa i dzieła są aktualne do dziś. Porywające dialogi, wywołujące zarówno uśmiech, jak i ból oraz piękny styl i język – to kolejna zachęta do sięgnięcia po ten tytuł, bo oprócz targającej emocjami akcji książka posiada coś ponad to. Ma w sobie tę magię, czar i magnes, a wszystko to, łącząc swoje siły, przyciąga tak mocno, że nie można się oderwać.

„Bo udawanie szczęścia to niemal jego odczuwanie. Przynajmniej póki nie przypomnisz sobie, że to tylko pozory. Wtedy jest smutno. Naprawdę smutno. Bo noszenie na co dzień maski jest bardzo trudne.  A po jakimś czasie jesteś trochę przestraszony, bo maska staje się twoją częścią.”

Ta historia, opowieść o Danielu i Ashlyn, na długo pozostanie w mojej głowie i to pod wieloma względami. Zarówno główni bohaterowie, jak i ci drugoplanowi, uczą akceptacji, pokory, cierpliwości i uczciwości. Swoim przykładem niosą lekcję, by ktoś naprawdę mógł z niej skorzystać. Romantyczna, namiętna, ale i nie stroniąca od śmieci powieść to moja propozycja dla każdej kobiety. Jeśli kochacie cudowne książki o miłości i macie dość oklepanych scenariuszy, już wiecie, czego szukać. Dajcie się zaprosić do serca pana Danielsa i u boku bohaterów przeczekajcie mroczną noc. Bo po takowej zawsze przychodzi niosący światło poranek i wszystko co uśpione, budzi się do życia.

Na uwagę zasługuje także całkiem udana okładka. Przypominająca niewinność i delikatność jest jedną z odsłon treści i zarazem zapowiedzią pięknego środka. Nie powiem ani jednego negatywnego słowa na temat tej książki, ponieważ musiałabym skłamać. Jeżeli nie macie czego czytać, lub jeśli nawet coś macie, przepuście ten tytuł i pochłońcie go poza kolejnością. Ja tak zrobiłam i z pewnością tego nie pożałowałam.

moja ocena: 6/6

wydawnictwo: Filia

ilość stron: 424

rok wydania: 2015