"Zanim zostaliśmy nieznajomymi" - Renée Carlino. Stara miłość nie rdzewieje.

„Teraźniejszość należy do nas. To, co w tym momencie, to, co tu i teraz, ta chwila, po której przychodzi następna, istnieją po to, aby czerpać z nich pełnymi garściami. To jedyne, co wszechświat ma nam do zaoferowania za darmo.”

Każdy z nas prędzej czy później napotyka kogoś na swojej drodze. Ludzie łączą się w pary, zawierają przyjaźnie, dzielą wspomnienia, które pozostają z nimi na zawsze. Z wielkiego „nic” tworzy się „coś” dzielące czas na przed i po. Jak się jednak okazuje czasami bywa i tak, że po zażyłych relacjach nie pozostaje nic poza pustką, bo płynący czas potrafi wszystko zmienić. Czy można zatem podzielić chwile podążając za określeniem zanim zostaliśmy nieznajomymi? Jak się okazuje, można. Dziś chciałam więc zaprosić Was na recenzję powieści Renee Carlino.

ZARYS FABUŁY

Pochłonięty robieniem zdjęć Matt i studiująca muzykę Grace oczyma wyobraźni widzieli wspólną przyszłość. Młodzieńcze uczucie, które ich połączyło, było czymś więcej niż zwykłym zauroczeniem. Mieli być ze sobą na zawsze. Mieli… Bo nieprzewidywalne rozstanie rozdzieliło ich na kilkanaście długich lat.

Przypadek pozwala im spotkać się kolejny raz. Kilka sekund, jedno spojrzenie i powracają wspomnienia niezapomnianej przeszłości. Jak wiele zmieniło upływające życie? Czy będą potrafili otworzyć się przed sobą i odważyć się na szczerość?

STARA MIŁOŚĆ NIE RDZEWIEJE

Akcja powieści, jak podpowiada tytuł, rozgrywana jest na dwóch płaszczyznach czasowych. Narratorzy pierwszoosobowi przenoszą się z teraźniejszości do zamierzchłych lat, by unaocznić czytelnikowi wyjątkowość więzi, która ich połączyła. Młodzieńcze podrygi miłosne zostają więc skontrastowane z dojrzałymi emocjami, z doświadczeniem ludzi po przejściach, którzy jednak na każdym etapie swojego życia czegoś się uczą wciąż dokonując ryzykownych wyborów. I właśnie wokół tego wątku została uwita główna myśl tej historii, wokół uczuć pośród których kryje się nadzieja, radość, namiętność, ale także ból, strach i wyzwanie.

ZWYCZAJNI JAK JAN KOWALSKI

Bohaterowie powieści, którzy naprzemiennie przejmują stery pierwszoosobowej narracji, to ze względu na przeskok czasowy dojrzali, ale i młodzi ludzie. Czytelnik ma szansę przyjrzeć się ich losom na różnym etapie życia, zauważając zmiany, jakich zdążył dokonać czas. Szczerze powiedziawszy jednak ani Grace, ani Matt w mojej ocenie nie wyróżniali się niczym szczególnym, nie dręczyły ich demony przeszłości i nie popadali w żadne skrajności, byli zwyczajnymi, przeciętnymi ludźmi – co z jednej strony działa na korzyść wiarygodności treści, z drugiej nie pozwoli mi zapamiętać ich na dłużej. Kreację głównych postaci oceniam więc neutralnie.

PLUS I MINUS

Zdecydowanie bardziej wolę, kiedy w treści dominują dialogi i tutaj tak właśnie było. Choć nieraz prowadzone na temat błahych spraw, całkiem przypadły mi do gustu. I mogłabym powiedzieć, że „Zanim zostaliśmy nieznajomymi” to zadowalająca lektura, ale niestety zabrakło mi tutaj jednej, podstawowej rzeczy – moich emocji. Liczyłam na lawinę wrażeń, tymczasem otrzymałam dość przewidywalną historię (z jednym pozytywnym momentem zaskoczenia na końcu), w której wszystko działo się całkowicie poza mną.

PODSUMOWANIE

Był dobry pomysł, nieco zawiodło wykonanie. Podobał mi się naturalny wydźwięk lektury, ale rozczarowałam się brakiem emocji. To nie jest zła książka, wręcz przeciwnie – niesie ze sobą jakieś przesłanie i pewne wartości, ale nie warto podchodzić do niej z wygórowanymi oczekiwaniami, bo możecie poczuć to samo, co ja w momencie odkładania jej na bok. Nie porwała mnie, była po prostu dobra. Tak dla zobrazowania sytuacji 6+/10.

wydawnictwo: Otwarte

kategoria: romans, powieść obyczajowa

ilość stron: 323

data wydania: luty 2018

Tę książkę oraz inne nowości możecie znaleźć na stronie TaniaKsiazka.pl, w księgarni internetowej, która przeznaczyła niniejszy egzemplarz do recenzji. Serdecznie dziękuję!