"Testament" - Remigiusz Mróz. Chyłka rusza do akcji. Historia kontrowersyjnego spadku.

„ […] ciąża jest jak awans w pracy. Nigdy nie wiesz, ile razy trzeba dać dupy, żeby doszła do skutku.”

Nie ma chyba takiego polskiego czytelnika, który nie zderzyłby się z nazwiskiem Remigiusza Mroza. Dosłownie nie zderzył – Mróz tu, Mróz tam… wszędzie pełno jego książek. O co tyle krzyku? Mówią, że nie dowiesz się, jeśli nie spróbujesz. Postanowiłam więc spróbować i ja. Zaczęłam od siódmego, najnowszego tomu cyklu o losach słynnej mecenas Joanny Chyłka. Trochę od końca, ale nie zaważyło to jakoś szczególnie na moim odbiorze tej funkcjonującej przecież także jako samodzielna powieść historii. Nie będę więc czyniła Wam odniesień do poprzednich części serii, za to przedstawię Wam moje wrażenia wyniesione z pierwszego zetknięciem się z jej światem.

 

ZARYS FABUŁY

Progi biura Joanny Chyłka przekracza zdesperowany, warszawski ginekolog. Nic dziwnego. To, co go spotyka, może znacząco zaważyć na jego przyszłości. Może go zniszczyć.

Kiedy mężczyzna otrzymuje spadek po jednej ze swoich pacjentek, nie potrafi znaleźć odpowiedzi na pytanie: dlaczego? Przecież przyjął ją w swoim gabinecie tylko jeden raz. Ruszając tropem testamentu trafia w progi nieruchomości, której niespodziewanie został właścicielem… i odnajduje na miejscu zwłoki w stanie zaawansowanego rozkładu. Tym samym ściąga na siebie cień podejrzeń, które mogą zaprowadzić go za kratki.

Niezdecydowana Chyłka, pochłonięta obroną kogoś bliskiego, waha się nad przejęciem sprawy lekarza. Kiedy jednak okazuje się, że on także ma jej coś do zaoferowania, mecenas postanawia się zgodzić.  

CAŁY CZAS DO PRZODU

Zaczęło się z przytupem i z jeszcze większym się zakończyło. Przeszło 500 stron minęło mi jak z bicza strzelił. Zamknęłam ostatnią stronę z szeroko rozdziawioną buzią. Jak on to robi? – ja się pytam. Dynamika akcji, elementy zaskoczenia, zwroty, wielowarstwowa fabuła i te rozdziały kończące się tak, że trudno mi było odmówić sobie zerknięcia na kolejną stronę. Niezliczone dowody, stanowiące bazę, pozwalające złapać trop – potrafią okazać się skuchą zarówno dla bohaterów jak i czytelnika. Wielokrotnie byłam zaskakiwana więc nastawiałam się na to, że podobnie będzie w finale. Myliłam się, finał był inny. Jaki? Jeszcze bardziej szokujący, niż cała reszta.

ALEŻ Z NIEJ SIEKA

Gnająca do przodu akcja to nie jedyny atut tej książki. Równowartościowym, jak dla mnie, z pewnością okazują się dialogi. Postać surowej i bystrej Joanny Chyłki, doskonale odzwierciedla jej cięty język. To zrozumiałe, że przy siódmym tomie powieści autor bawi się jej postacią bez specjalnego wysiłku, a jednak wiarygodne brzmienie jej osoby to nie zasługa osób trzecich. Remigiusz Mróz wykonał kawał dobrej roboty. Może kolejny już raz – tego nie wiem, ale domyślam się, że w poprzednich częściach mogło być podobnie.

BRUDNE SPRAWY

Cała paleta prowokujących do uśmiechu powiedzeń. Sarkazm oraz ironia rozlewające się dookoła głównej postaci. W tle „uroki” prawniczego środowiska i brudne sprawy. Wątek testamentu oraz kwestia siedzącego za kratami znajomego Joanny. W cieniu relacja łącząca główną bohaterkę i Zordona. Autor wypracował sobie wdzięczne tło i spore pole do popisu – wykorzystując wszystko co do joty. Jestem pod wrażeniem.

PODSUMOWANIE

Komu polecić? Z pewnością wszystkim wielbicielom inteligentnych kryminałów. Tak, jak Puzyńska pozostanie dla mnie ulubioną autorką tegoż gatunku, tak Mróz moim ulubionym autorem. Po takiej lekturze zdecydowanie mam ochotę na więcej. To była błyskotliwa przygoda, która na jakiś czas pozostanie w mojej pamięci.

wydawnictwo: Czwarta Strona

seria: Joanna Chyłka (tom 7)

kategoria: kryminał prawniczy

ilość stron: 535

data wydania: marzec 2018

Książka dotarła do mnie w towarzystwie takich oto dodatków.

 Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona.