"Egomaniac" - Vi Keeland. Intruz na etacie, czyli od wpadki do uczucia.

„Najlepsze chwile naszego życia rodzą się ze złych pomysłów.”

Wydane dotychczas w Polsce powieści Vi Keeland nie okazały się dla mnie niczym odkrywczym. Pikantne romanse z wiodącymi prym sportowcami na czele, owszem, spełniły swoją rolę – ale też szybko zdążyłam o nich zapomnieć. Po „Egomaniaca” sięgnęłam wiedziona okładką. Dopiero potem zdążyłam skojarzyć nazwisko autorki i pomyślałam, że intrygującym doświadczeniem będzie przekonać się o tym, w jakim kierunku zmierza jej twórczość. Moja ciekawość została już zaspokojona, więc nie pozostaje mi nic innego, aniżeli zaprosić Was na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Chyba nikt z nas nie byłby zadowolony zastając we własnym biurze obcą lokatorkę. Właśnie to spotyka Drewa Jagger’a – szanowanego prawnika, który mało tego zostaje potraktowany przez kobietę jak intruz, włamywacz, na którego należy nasłać policję. Okazuje się, że Emerie Rose, psycholog i terapeutka przechodzących kryzys małżeństw, została oszukana. Straciła niemałe pieniądze decydując się na wynajem lokum, które tak naprawdę jest przecież zajęte. Wtedy też Drew wychodzi naprzeciw z kuszącą propozycją – w zamian za pomoc w pracy, pozwoli korzystać jej z własnego biura.

Czy woda i ogień będą potrafili dzielić wspólną przestrzeń? A może niefortunne zdarzenie, którego padli ofiarą, okaże się dla nich strzałem w dziesiątkę?

DWA ŻYWIOŁY W SŁOWNEJ BITWIE

Trafiła kosa na kamień. Pewny siebie adwokat w końcu spotyka kobietę, która najwyraźniej potrafi postawić go do pionu. Egoistyczny i wyrachowany facet vs nieco naiwna, ślepo wierząca w miłość romantyczka. Specjalista od rozwodów kontra terapeutka, która zwaśnionym małżonkom pomaga otworzyć nowe drogi komunikacji. Co z tego wynika? Intrygujące starcie. Na ringu zwanym książką nie ma jednak fizycznej wymiany ciosów, a bitwa na słowa. I nie ma też przegranych i wygranych - jest za to spektakl uczuć, któremu naprawdę miło się przygląda.

DIALOGI, JAKO NAJWIĘKSZY ATUT POWIEŚCI

Dzięki naprzemiennej narracji pierwszoosobowej poznajemy Drew, który tak naprawdę szybko okazuje się być facetem o wielkim sercu. Sam fakt zlitowania się nad Emerie świadczy o tym, że to nie ten typ, który po przebytej drodze pełnej trudnych doświadczeń zapomniał o uczuciach. Daleko mu do bad boya, chociaż ma swoje grzeszki, które w obliczu głównej bohaterki nabierają korzystnego dla fabuły wydźwięku i kolorują akcję. Jeśli liczycie na to, że Emerie okaże się szarą myszką, jesteście w błędzie. To odważna kobieta, optymistka, ale i romantyczka, która miewa swoje wpadki. Zarówno on, jak i ona z pewnością należą do tych, którzy zawsze wiedzą co powiedzieć. W efekcie książka może poszczycić się chwytliwymi dialogami, według mnie stanowiącymi największy atut tej powieści. Tego w poprzednich lekturach Vi Keeland nie odnalazłam.

EGOMANIAC vs POPRZEDNIE KSIĄŻKI AUTORKI

„Egomaniac „ to historia pisana lekkim piórem. Nie brak tutaj humoru powracającego zawsze wtedy, kiedy Emerie i Drew przebywają razem w jednym pomieszczeniu. Druga połowa jest zdecydowanie bardziej poruszająca, choć to oczywiście nie jest książka, która niesie ze sobą jakiś głębszy przekaz. Jest pikanteria, są zwierzenia, chowane w rękawie asy i nienarzucające się, choć wiarygodne tło związane z życiem zawodowym głównych postaci. Dla mnie wystarczająca mieszanka, bym mogła uznać Egomaniaca za najlepszą spośród wydanych dotychczas w Polsce książek autorki. Może nie wybitnie oryginalną i ostatecznie przewidywalną, choć utrzymaną na takim poziomie, że polecę ją wielbicielkom „szybko-czytających się” i cisnących uśmiech na usta romansów.

wydawnictwo: Kobiece

kategoria: romans

ilość stron: 391

data wydania: marzec 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Kobiecemu.