"Wszystko, czego pragniemy" - Marybeth Mayhew Whalen. Każdy z nas ma swoje tajemnice.

„I zrozumiałam też, że nie miało znaczenia, co mówił pająk. Ważne było to, że zniszczyliśmy pajęczynę i weszliśmy do środka.”

Człowiek bywa zagadką. Czasami bardzo skomplikowaną i bardzo mylącą. Może nam się wydawać, że przejrzeliśmy kogoś na wylot, aż tu nagle opada kurtyna tajemnicy i wychodzi na wierzch prawda. Nasza ludzka natura bywa zwodnicza, także dla nas samych, a przeszłość, choć zapisana na kartach „było”, a nie „jest”, nie zawsze daje o sobie zapomnieć. O potrzebach, tragedii, skrywanych sekretach i spokojnej dotąd okolicy pisze Marybeth Mayhew Whalen w powieści „Wszystko, czego pragniemy”. Wszystkich fanów literatury obyczajowej zapraszam na recenzję.

 

ZARYS FABUŁY

Kilka osób, wiele historii, jedno miejsce i jedna tragedia, do której dochodzi na basenie pełnym życzliwych mieszkańców podmiejskiej Jaworowej Dolny. Drastyczne przełamanie ciszy staje się początkiem lawiny zdemaskowanych pozorów. Nagle okazuje się, że prawda miewa wiele twarzy, a dążący do idealnego życia sąsiedzi wiele masek.

Nie każdemu warto ufać, nie każdego raptownie oceniać. Co skrywają domy urokliwej okolicy?

JEDEN BOHATER, DRUGI, TRZECI… ILU ICH JEST?

Autorka zaryzykowała i postawiła na złożoność obrazu jednej historii wykorzystując wielu bohaterów i uzyskując efekt trudnych do poskładania puzzli. Tchnęła w postaci życie zachowując równowagę pomiędzy wiarygodnością osobowości, a budowaną do nich sympatią. W efekcie nie poczułam z nikim szczególnej więzi, ale dałam się przekonać co do autentyczności osobliwego miejsca i jego społeczności.

JAWOROWA DOLINA

Idealne, zadbane domy, spośród których jeden zdaje się burzyć obraz ładu i porządku. Sielankowy klimat i basen, centrum spotkań towarzyskich. Życzliwa i pomocna sąsiadka, zabiegany ojciec, czy nastoletnia dziewczynka. Dawne przyjaciółki, powracająca na dawne śmiecie kobieta, miłość minionych lat. Wiele historii, wiele wspomnień wrzuconych w jeden kociołek, wymieszany i buchający nowinkami. Książka potrafi zaskoczyć, ale nie od razu do mnie przemówiła.

OPORNE POCZĄTKI

Początki u boku tej powieści były dla mnie nieco uciążliwe. Liczne perspektywy, a jednocześnie brak konkretnego punktu zaczepienia, dawały mi się we znaki. Szło mi opornie, choć szybko doceniłam naturalny wydźwięk treści, autentyczność dialogów i wielobarwność postaci. Do momentu przełomowego, kiedy uśpiona akcja wybucha momentem kulminacyjnym. Potem poszło już gładko, z emocjami, refleksjami i zdziwieniem. Nie brak bowiem trudnych wspomnień i ostatecznych wyznań. A literatura obyczajowa miewa przebłyski thrillera.

PODSUMOWANIE

Przystępny styl, świeży pomysł na treść i lekkie pióro dają w efekcie historię, której czytanie wraz z każdą kolejną stroną nabiera szybszego tempa. Jak mylny bywa obraz szczęścia i jak zagadkowa bywa ludzka natura? Mnie przyszło się już o tym przekonać i choć ta powieść nie zostanie ze mną na dłużej, polecam jako przerywnik na jeden długi, odkrywczy i poniekąd zaskakujący wieczór.

wydawnictwo: Editio Blue

kategoria: literatura obyczajowa

ilość stron: 295

data wydania: styczeń 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Editio Blue.