"Pan Wyposażony" - Lauren Blakely. Kłamstwo ma krótkie nogi i słabą wolę.

„ – Charlotte, muszę ci coś wyznać – powiedziałem […]

- Nie krępuj się.

- Mój kot jest zboczony.

Roześmiała się. – Wobec tego wygląda na to, że będziemy się wszyscy troje dobrze dogadywać.”

Ładnie wyrzeźbiona klata zdobiąca okładkę, czerwone Editio i tytuł niepozostawiający żadnych wątpliwości. „Pan Wyposażony”, powieść autorstwa Lauren Blakely to romans, a może raczej romansik biorąc pod uwagę niezbyt pokaźną ilość dwustu trzydziestu stron. Książka na jeden wieczór? Historia godna uwagi? Jeśli chcecie poznać odpowiedzi na te pytania i macie dość bohaterów naznaczonych dramatami przeszłości, zapraszam na recenzję.

 

ZARYS FABUŁY

Spencer Holiday to mężczyzna sukcesu, człowiek, który nie mógłby zanegować faktu, że jest szczęściarzem. Wspaniała rodzina, przynosząca dochody firma, wianuszek otwartych na przygody kobiet i Charlotte – jego odwieczna i niezawodna przyjaciółka. Spokojne i poukładane życie nie może jednak trwać wiecznie. Sytuacja mężczyzny komplikuje się w momencie, kiedy na potrzeby ważnej transakcji musi odegrać rolę przykładnego, ustatkowanego i zaręczonego biznesmena. Spencer zaprasza do spektaklu Charlotte, która wedle wskazówek, na potrzeby zaistniałych okoliczności, zostanie jego przyszłą żoną. Ale to, co miało być grą pozorów, zaczyna nabierać realnego kształtu.

I PRZEMÓWIŁ ON

Autorka postawiła na pierwszoosobową narrację oddając prawo do głosu głównemu bohaterowi. Spencer, trochę podobnie jak Drew Evans z Zaplątanych Emmy Chase, to zakręcony gość, który sili się na humor, nie dorównując jednak wspomnianemu przed momentem, literackiemu koledze. Przystojny i lubiący wyzwania zaintrygował mnie pewnością siebie, która – ku mojemu zaskoczeniu – pomimo wyraźnego akcentu narcyzmu okazała się całkiem urocza. To jedyny bohater tej książki, który w moich oczach zyskał wyraźny kształt, ale taki scenariusz wcale mnie nie dziwi – wszak Spencer jest jej narratorem. Charlotte, pomimo swojej serdeczności i gotowości do pomocy, wydała mi się zbyt papierowa, nie wspominając już o postaciach drugoplanowych.

A PRZECIEŻ WIERZYLI W PRZYJAŹŃ

Ewoluująca przyjaźń, główny temat tej powieści, nie należy do tych najbardziej oryginalnych. Jest za to niezłym materiałem na odmóżdżający i lekki w przekazie romans, którym ta książka okazała się być. Wbrew pozorom, sceny seksu nie zajmują połowy treści, choć główny bohater nie szczędzi czytelnikowi erotycznych aluzji. Jak zatem została uwita akcja? Autorka uplotła ją z zawahań postaci i walki z ich pragnieniami. Jest także towarzyszący miłości motyw wyjątkowo ważnej transakcji handlowej, od której przecież wszystko się zaczęło i na której wszystko się kończy. Całość wypada przeciętnie. Nie czyta się źle, ale bez większych emocji czy zaangażowania w bieg tej historii.

DLA KOGO?

Podobało mi się to, że autorka postawiła na normalność, nie dekorując książki naciąganymi dramatami. Zastąpiła to kuriozalnym pomysłem, który nadał całości ton żartobliwej sytuacji, przy której jednak nie zrywałam boków. Bardzo lekka w swoim wydźwięku, raczej nie niosąca przekazu, przewidywalna – powieść na godzinę, dwie, maksymalnie jeden wieczór. Dobra dla oczekujących od literatury krótkotrwałej rozrywki, po której nie trzeba mieć obaw o kaca książkowego.

wydawnictwo: Editio Red

kategoria: romans

ilość stron: 234

data wydania: styczeń 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Editio Red.