"Bracia Slater. Alec" - L.A. Casey. Ta gorsza i ten lepszy, czyli historia pewnego ślubu.

„Kocham cię jak stąd do Neptuna i z powrotem.”

Pierwsze zetknięcie z prozą L.A. Casey, które miało miejsce przy okazji historii o Dominicu, pozostawiło po sobie mieszane uczucia i jeden dominujący wniosek. Autorka nie stroni od ciętego, ba, wręcz ordynarnego języka, wkładając w usta swoich bohaterów odzywki, od których potrafią więdnąć uszy. A balansowanie na granicy pozytywnej wulgarności i niesmaku, bywa ryzykowne. Słyszałam, że „Bracia Slater. Alec”, czyli kolejny tom serii, znacznie przewyższa ten otwierający cały cykl, więc postanowiłam dać mu szansę. Nie wiedzieć czemu po cichu liczyłam na to, że tym razem nie natrafię na perfidne odzywki. Trochę się myliłam, ale… Zapraszam na recenzję, bo mimo wszystko zgadzam się z zasłyszaną wcześniej opinią innych czytelników.

 

ZARYS FABUŁY

Los nigdy nie traktował jej sprawiedliwie. Keela Daley, stojąc w cieniu wychwalanej i prowadzącej w tej rodzinnej rywalizacji kuzynki, właśnie przeżywa piekło. Zmuszona do uczestnictwa w ślubie ludzi, do których naprawdę nie pała sympatią, tkwi w przekonaniu, że już nic nie będzie w stanie uratować tej tragicznej sytuacji. Wtedy decyduje się na szalony pomysł, w którym weźmie udział poznany w nietypowych okolicznościach chłopak.

Alec, niestroniący od jednorazowych przygód, pewny siebie członek rodziny Slater, postanawia podjąć wyzwanie, którego na pewno się nie spodziewał. U boku dziewczyny, którą dopiero co przypadkiem poznał, poleci na ślub w udawanej roli jej chłopaka. Keela jednak nie wie, że Alec lubi zatrzymywać to, co posiada. To nie będzie darmowa przysługa.

BOHATEROWIE I OSTRE JĘZYKI

Główni bohaterowie powieści, Keela i Alec, to dorośli, ale na swój sposób zwariowani ludzie. Mają nieco niestandardowy sposób bycia, nie stronią od szalonych pomysłów, ale choć na pozór sprawiają wrażenie awanturników, hołdują tym najcenniejszym wartościom zaczynając dostrzegać rodzące się pomiędzy nimi uczucie. Autorka najwyraźniej ma parcie na tworzenie bohaterów, którzy na pierwszy rzut oka z romantyczną powieścią nie mają wspólnego zupełnie nic. I tym razem nie obyło się bez gnoja, suk i kutasów, uwaga – i to ze strony Keeli (Alec jest przy niej amatorem). Ale muszę uczciwie przyznać, że pod tym względem druga część jest znacznie łagodniejsza od swojej poprzedniczki i z czasem treść nabiera ogłady, przez co czyta się całkiem przyjemnie.

DRUGIEJ TAKIEJ NIE ZNAJDZIECIE

Książka nie stroni od zabawnego tonu. Podobało mi się to, że u boku niestereotypowych postaci mogłam doświadczyć kilku intrygujących sytuacji. Niektóre z nich, owszem, były naciągane. I nie mogę powiedzieć, że przez cały czas wybornie się bawiłam. Pojawiały się nieprowadzące do niczego rozmowy, tak zwane wypełniacze stron, a jednak zawsze potem rodziło się coś, co potrafiło mnie obudzić. Na pewno muszę stwierdzić, że ta historia to gratka dla tych, którzy poszukują niesztampowych powieści mając już dosyć oklepanych scenariuszy.

Rodzinne niesnaski, namiętności, ring, małe kłamstewka i nieznośny ex. Szczere wyznania, zabawne docinki i… podlegająca głębszej dyskusji sytuacja z rekinem. Fabuła może zaskoczyć.  

A JEDNAK LEPSZA

Tak - Alec oczarował mnie bardziej, niż Dominic, jako bohater i jako książka. I tak – dam szansę kolejnym częściom, bo pomimo nie do końca przemawiającego do mnie wykonania, autorka ma do przedstawienia coś świeżego. Nie polecam typowym romantyczkom szukającym bohaterów ułożonych i romantycznych, sugeruję odważnym i gotowym na wyzwania czytelniczkom, które nie zrażą się kontrowersyjnymi dialogami postaci. To tacy ludzie, których albo się pokocha, albo znienawidzi.

wydawnictwo: Kobiece

kategoria: romans

ilość stron: 568

data wydania: styczeń 2017

Bracia Slater: Dominic/  Bronagh / Alec

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Kobiecemu.