"Tam, dokąd zmierzamy" - B.N. Toler. Kochając ducha.

„Moje życie polega na regulowaniu spraw zmarłych, tak aby mogli przejść na drugą stronę. I wiesz co? Jestem już tym znużona.”

Kiedy czyta się kilkadziesiąt książek na rok, niełatwo o oryginalny ton, bo z czasem prawie wszystko zdaje się mieć podobne brzmienie. W szczególności w przypadku miłosnych historii. Można zachwycać się przyjemnym stylem, zaskakującymi wydarzeniami, ale ostatecznie trzeba zmierzyć się z przewidywalnym zakończeniem. Od czasu do czasu pojawiają się jednak takie perełki, które są w stanie zatrząsnąć całym czytelniczym światkiem, które uświadamiają, że na kartach powieści jak dotąd jeszcze nie wszystko zostało napisane. Do czego zatem nawiązuję? Ano do tego, że „Tam, dokąd zmierzamy” to historia, która już na samym wstępie nadaje treści niespotykanego rytmu i utrzymuje go do samiutkiego końca. Historia, której udało się mnie zaskoczyć na wiele różnych sposobów. Co to oznacza? Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Charlotte byłaby zwyczajną dziewczyną, gdyby nie jej dar – talent, ale i przekleństwo zarazem. Od sześciu już lat, kiedy przeżyła straszny wypadek, potrafi kontaktować się z duchami, z błąkającymi się pomiędzy dwoma stronami duszami, które wciąż mają do załatwienia jakieś niezamknięte sprawy na ziemi.

Kiedy stojąca u kresu wytrzymałości Charlotte postanawia popełnić samobójstwo, od podjęcia tej tragicznej w skutkach decyzji powstrzymuje ją Ike. Silny, opiekuńczy żołnierz, który zginął na misji w Afganistanie. Oboje zawierają układ. On pomoże jej znaleźć pracę, ona postara się wyciągnąć jego bliźniaka, Georga, z nałogu i psychicznego dołka, w którym tkwi po  śmierci brata.

Charlotte z pewnością nie planowała tego, że w tak krótkim czasie spotka dwóch niezwykłych mężczyzn i że przyjdzie się jej zakochać w człowieku, który jakiś czas temu zginął. Dziewczyna ze wszystkich sił będzie starała się pomóc Georgowi, zgodnie ze złożoną Ike obietnicą. Kiedy jednak wypełni swoje zadanie, będzie musiała pozwolić mu odejść.

BOHATER DUCH

To była moja pierwsza książka, w której miałam okazję spotkać się z odgrywającym rolę bohatera pierwszoplanowego duchem. Nie wliczając w to oczywiście powieści gatunku fantasy, bo tą niekoniecznie zaklasyfikowałabym do tej kategorii. Postać Ike, który naprzemiennie z Charlotte przejmuje stery pierwszoosobowej narracji, już sama w sobie nadaje książce niezwykłości i nieprzewidywalności. Ale co najlepsze, nie podważa autentyczności treści i nie wpływa na zachwianie jej wiarygodności. Czytelnik ma świadomość tego, że opiekuńczy, czuły, ale i pełen pozytywnego humoru Ike to przypominający żywego człowieka duch, którego jednak nie każdy może zobaczyć. To właśnie on, tuż obok przeogromnej sympatii, wzbudzał we mnie takie wiele obaw związanych z zakończeniem. Bo przecież już z góry uświadamiałam sobie to, że nie spotkam się tutaj ze słodkim happy endem.

CHARLOTTE I TEN DRUGI

Wrażliwą, ale zarazem silną bohaterką okazuje się narratorka Charlotte. Oferująca pomocną dłoń, ale i sama ją przyjmująca, mierzy się z niespodziewanym uczuciem, które pozornie już z góry skazane jest na niepowodzenie. W tej całej historii pojawia się także postać uzależnionego od narkotyków Georga, upadającego po śmierci brata, momentami gburowatego i oziębłego, a jednak w rzeczywistości będącego dobrym człowiekiem. Gdyby nie on, Charlotte oraz Ike nigdy by się nie spotkali. Ale i w ten sposób nigdy nie musieliby się rozstać.

JAK TYKAJĄCA BOMBA

Można się domyślić, jak potężny ładunek emocjonalny tkwi na kartach tej powieści. To jak tykająca bomba, która z czasem wybucha niosąc ogromne spustoszenie. Czy to oznacza, że cała jej treść wzrusza, ściska za serce i prowokuje do łez? Niekoniecznie. Autorka przemyciła w nią aurę uśmiechu, pozytywnych myśli, docinek i humoru tłumiących przygnębiające myśli i obawy, które gdzieś tam co jakiś czas próbują dojść do głosu. Oj tak, to zdecydowanie taka książka, która zaskakuje nie tylko na początku, ale utrzymuje równe tempo przez cały czas, prowadząc do nieprzewidywalnego finału. Była aura namiętności, była radość, nadzieja, ratunek, był ból i była też refleksja. Czego chcieć więcej od książki? Tutaj było wszystko. Stąd od niepamiętnych już czasów daję jej szczere 10 na 10.

PODSUMOWANIE

Leżała na mojej półce czekając na swoją kolej, niepozorna, w środku skrywająca prawdziwy wulkan wrażeń. Trudno uporać się z emocjami, ale warto się na nie otworzyć, bo niewiele na rynku takich książek, w której zarówno bohaterowie wymykają się konwencjom, jak i sama akcja niezamknięta jest w ramach jednego schematu. Wydawnictwo Niezwykłe kolejny raz funduje czytelnikom niezwykłą czytelniczą przygodę. A mnie nie pozostało nic innego, aniżeli szczerze i bez obaw o Wasze pretensje polecić Wam tę książkę. Wszystkim i każdemu z osobna.

wydawnictwo: NieZwykłe

kategoria: romans, dramat

ilość stron: 332

data wydania: maj 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu NieZwykłe.