"Błękitne Sny" - Katarzyna Michalak. Leśna Trylogia. Tom 3. Czy można mieć takiego pecha?

„Trzy przyjaciółki,

trzej bracia,

trzy historie,

jedno zakończenie.

Czy będzie ono szczęśliwe? Los zdecyduje.”

Są tacy, którzy uwielbiają jej twórczość, ale i tacy, którzy jej nienawidzą. Jedna z najpopularniejszych autorek literatury kobiecej, Katarzyna Michalak, właśnie uraczyła nas trzecią częścią Leśnej Trylogii, która pomimo paru wad, poprzednimi tomami zapewniła mi całkiem przyjemnie spędzony czas. Co zatem z zakończeniem? To właśnie finału serii wyczekujemy zawsze najniecierpliwiej. Muszę przyznać, że „Błękitne sny” uważam za najsłabsze ogniwo trylogii. Dlaczego? I czy to oznacza, że nie warto po tę książkę sięgać?

ZARYS FABUŁY

Majka i Marcin otarli się o śmierć. Trafiając do szpitala walczą o życie. Jednak stan krytyczny dziewczyny stawia pod wielkim zapytania jej marne szanse.

Julia i Patryk mogliby w końcu zadbać o uczucie, które ich połączyło. Niespodziewanie okazuje się, że kobieta… ma dziecko.

Tymczasem Wiktor i Gabrysia, pomimo bolesnych wspomnień przeszłości, stawiają pierwsze wspólne kroki prowadzące w kierunku szczęścia. Gdyby nie rodzinne tragedie i kolejne wyzwania, wszystko byłoby o wiele łatwiejsze.

TRZECH I TRZY

Bohaterowie dobrze znani fankom trylogii, skrajnie różni, wystawieni na wiele prób. W tej części nie tak wyraziści pod względem charakteru, bo włożeni w scenariusz ekstremalnych sytuacji przytłaczających ich prawdziwe „ja”. Trzej bracia i trzy przyjaciółki, złączeni zbyt wieloma zbiegami okoliczności, by historia nabrała autentycznego wydźwięku. Od początku traktowałam to z przymrużeniem oka ciesząc się ciepłem powieści, które zawsze towarzyszy mi podczas czytania książek Katarzyny Michalak.

CO ZA DUŻO, TO NIEZDROWO

U boku trzeciej części nie można się nudzić. I to okazuje się chyba jej najpoważniejszym mankamentem. Moglibyście pomyśleć w tym momencie, że upadłam na głowę. Przecież o to chodzi w czytaniu, by zaangażowanie odbiorcy nie gasło. Niemniej jednak autorka naszpikowała treść tak wieloma skrajnie różnymi sytuacjami, że akcja zupełnie straciła na wiarygodności. Akcja terrorystyczna, strzelanina, utracone dziecko, ciąża, adopcja, odnalezienie matki, wypadek samochodowy…. Uff… Co rusz bohaterom przytrafiało się kolejne nieszczęście. Cała paleta pechu do wyboru. Nie czułam się przy tym sfrustrowana czy wielce zniesmaczona. Ale na pewno uodporniłam się na fundowane wrażenia, brnąc w kierunku finału mechanicznie, bez jakichkolwiek emocji. A szkoda, by gdyby tak nieco dać odpocząć złej passie, byłoby naprawdę interesująco.

HAPPY END

Co do stylu autorki, nie mam żadnych zarzutów. Zbalansowane i niezanudzające opisy, fundowana czytelnikom nadzieja na lepsze jutro, ostatecznie wielki happy end, dobry dla wielbicielek słodkich zakończeń, niekoniecznie trafiony dla tych twardo stąpających po ziemi.

PODSUMOWANIE

Myślę, że fanek poprzednich części trylogii nie trzeba przekonywać do tego, by sięgnęły po finał. Jeśli ktoś rozpoczął tę historię, prawdopodobnie będzie chciał poznać jej zakończenie. Pomimo tego, że zauważyłam tendencję spadkową trylogii, a tom Błękitne sny nieco mnie rozczarował, gdybym miała okazję jeszcze raz podjąć decyzję dotyczącą przeczytania tej części, postąpiłabym tak samo – napędzana ciekawością. Wam pozostawiam wybór sięgnięcia po książkę, bo nie będę Was ani szczególnie zniechęcać, ani Wam jej polecać.

moja ocena: 5/10

wydawnictwo: Znak Litera nova

ilość stron: 320

data wydania: sierpień 2017

Leśna Trylogia: Leśna Polana / Czerwień Jarzębin / Błękitne Sny

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Znak Litera nova.