"Jutro będziemy szczęśliwi" - Anna Dąbrowska. Dlaczego Adam zniknął bez słowa wyjaśnienia?

„Czasami lepiej zniknąć z życia drugiej osoby, niż budować z nią złudne szczęście.”

Kiedy Laven Rose napisała Stalowe serce nie liczyłam na to, że wkrótce Anna Dąbrowska, rezygnując z pseudonimu,  wyda kolejne poruszające książki, zyskując uznanie tak wielu Polek. Na „Jutro będziemy szczęśliwi” czekałam więc bez obaw o rozczarowanie. Ale jakie powieść ostatecznie wywarła na mnie wrażenie? O tym w dzisiejszej recenzji. Jeśli szukacie zimowej, choć pełnej ciepła historii o życiu, które pisze własne scenariusze, powinniście zerknąć dalej.

ZARYS FABUŁY

Dla Zuzi szczęście przestało istnieć trzy lata temu. To wtedy, nie wiadomo z jakich przyczyn, utraciła swoją jedyną, prawdziwą miłość. Adam zniknął uważając najwyraźniej, że dziewczyna nie zasługuje na żadne słowa wyjaśnienia. Pozostawił pustkę, której nie są w stanie wypełnić ani Marcin, z którym ona obecnie próbuje stworzyć związek, ani kochający rodzice.

I właśnie teraz, w obliczu zbliżających się, magicznych, grudniowych świąt, Adam powraca. Dlaczego?

Z DALA OD MIASTA W GRUDNIOWE ŚWIĘTA

Mała mieścina, mieszkańcy znający siebie nawzajem i przygotowania do najpiękniejszych w roku Świąt Bożego Narodzenia. Na takim tle rozpisała autorka akcję tej powieści, jakże przyjemnie rozgrzewającej. W trakcie czytania czuć aurę nadchodzącej Wigilii, czasu przebaczenia, w którym nikt nie powinien być sam. Czar grudniowego klimatu, ale też przede wszystkim i moc miłości, dosięgają bohaterów książki, którzy muszą stawić czoła wydarzeniom minionych lat.

ROZDZIELENI TRAGEDIĄ

Zuzanna i Adam, to zarówno główne postaci, jak i osoby naprzemiennie pełniące rolę narratora. Jej nie można zarzucić braku uprzejmości. Miła, pracowita, choć w podświadomości wciąż rozpamiętująca utracone nadzieje. Skromna i raczej cicha, podbiła moje serce tym, że postawiła na rodzinę, nie zaś na wielkomiejskie sukcesy. Przyjemna odmiana po bohaterkach, które zapracowane po łokcie próbują połapać za ogon wszystkie koty. Z kolei on, oprócz chęci naprawienia błędu z przed lat, początkowo wydał mi się postacią mglistą, tajemniczą jak na narratora. Powoli odkrywałam jego osobowość i choć we wstępie nie do końca akceptowałam wszystkiego jego decyzje, ostatecznie mnie przekonał.

 SŁOWO NA TEMAT WYDARZEŃ

Anna Dąbrowska zdecydowała się także na tworzące kontrasty postaci drugoplanowe, kochającego i wymierzającego sprawiedliwość ojca czy wprost odwrotnie, oburzającego zachowaniem, młodego mężczyznę. Ten ostatni daje się we znaki w szczególności w drugiej połowie książki. To właśnie wtedy też historia nabiera ciekawego tempa.

W początkowej fazie akcja powieści toczy się raczej leniwym rytmem. Potem przyspiesza, jednak ostatecznie trudno byłoby tutaj mówić o scenach zmieniających się w rymie galopu. Przyjemna, ciepła, pełna różnorakich emocji. Głównie o miłości, z nutą zazdrości i destrukcyjną tragedią w tle.

PODSUMOWANIE

Jeśli lubicie nieprzesłodzone historie ze słodkim happy endem, jeśli szukacie zimowej opowieści o utraconej i powracającej nadziei, w końcu – jeśli wierzycie w marzenia i jesteście fanami polskiej literatury kobiecej, to książka dla Was. To nie była najlepsza powieść, jaką czytałam, niemniej jednak nie zapomnę o niej tak szybko, bo spędziłam z nią naprawdę przyjemne chwile.  

moja ocena: 7/10

wydawnictwo: Zysk i S-ka

ilość stron: 303

data wydania: sierpień 2017

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.