"Miasteczko"- Robert Cichowlas, Łukasz Radecki

 

Prastare wierzenia, słowiańskie legendy i czczone bóstwa to z pozoru przeszłość, która w czasach teraźniejszych wyłącznie zaciekawia. Przecież jako ludzie XXI wieku zdajemy sobie sprawę z tego, że to, co niewidoczne gołym okiem, nieudowodnione nauką i niepoparte dowodami, jest zaledwie wymysłem człowieka, fantazją, która prócz rozrywki, nie ma żadnej istotnej funkcji. Zatem dlaczego wielu z nas wciąż wierzy w to, że są na świecie miejsca, na terenie których dzieją się rzeczy niewyjaśnione? Dlaczego w ciemną noc, kiedy gasną wszystkie światła, a wokół nas brak kogokolwiek bliskiego, z duszą na ramieniu nasłuchujemy odgłosów? Czemu obawialibyśmy się samotnego, nocnego spaceru na cmentarz? Być może wciąż jest w nas jakaś ukryta część, która przeczuwa i widzi coś, czego nasz umysł nie jest w stanie wybadać?

Tym razem, wraz z moją recenzją, zabieram Was do Miasteczka . Przekonajcie się o tym czy strach to pojęcie Wam obce. A może to, co z pozoru wydaje się absurdalne, stanie się dla Was źródłem przerażenia? Kto wie.

Marcin Lanowicz, autor poczytnych erotyków, cierpi na brak weny twórczej. Ścigające go terminy i zwierzchnik, który nie lubi opóźnień, skłaniają go do wyjazdu wypoczynkowego, gdzie, jak ma nadzieję, odzyska utracone natchnienie. Wraz z ukochaną żoną, Anią, obiera kierunek Mazur, a dokładniej, udaje się do małego miasteczka o nazwie Morwany. Drewniany domek, cisza i roztaczająca się wokół zieleń są ciekawą zapowiedzią prawdziwego i przyjemnego relaksu. Kiedy małżonkowie docierają na miejsce, błądząc uprzednio po niekończącym się lesie, są oczarowani. Nigdy nie pomyśleliby, że w sercu tak gęstej puszczy drzew znajduje się niewielka osada. Okazuje się, że domek, w którym mają się zakwaterować, jest otwarty, aczkolwiek wewnątrz nikt na nich nie czeka. Znajdując kartkę z kilkoma słowami powitania, Lanowiczowie wprost nie potrafią uwierzyć w to, że są w Polsce jeszcze takie terytoria, gdzie ludzie całkowicie sobie ufają. Jednakże wkrótce aura Morwan zaczyna wzbudzać niepokój i lęk. W nocy słychać kroki kogoś poruszającego się po domu, chociaż drzwi zostały uprzednio zamknięte na klucz. Mieszkańcy, z pozoru zwykli ludzie, wygadują dziwne rzeczy, nieraz przypominające ostrzeżenia, a trzy jasnowłose kobiety poruszające się po okolicy, już na pierwszy rzut oka kryją w sobie coś niezwykłego. Kiedy Marcin zaniepokojony ekscentrycznymi zjawiskami dzwoni na policję, okazuje się, że Morwany nie istnieją w żadnym rejestrze. Chociaż to miasteczko nie widnieje na ani jednej mapie, funkcjonariusz życzy mężczyźnie powodzenia, które z pewnością mu się przyda…

Główny bohater książki wyrusza w podróż u boku ukochanej kobiety. Para liczy na pobyt, który pomoże im w pozbyciu się presji otoczenia i czasu, a przy tym, odnowi potęgę ich uczucia. Przyjemny wypoczynek w zalesionej okolicy mógłby wydawać się idealnym sposobem na wytchnienie dla nękanych obowiązkami ludzi. Czy jednak słysząc słowa dziwnie zachowującej się kobiety dotyczące tego, że z Morwan tak szybko się nie wraca, można czuć się komfortowo? Co, kiedy w domu mającym odegrać rolę oazy spokoju, nocą dostrzegalna jest czyjaś obecność? Czy wizerunek zamazanej twarzy pojawiającej się w lustrze to tylko przewidzenie? Czym jest zabita wrona przybita do drzwi wejściowych jednej z chat? I kim tak naprawdę są jasnowłose kobiety, do których zbliżenie się z pewnością powinno wprawiać w zakłopotanie? Morwany, małe miasteczko, które miało dla Lanowiczów przybrać wymiar nieba, przyoblekło się w zło i przekształciło ich pobyt tutaj w piekło.

źródło

Czy ciemne moce, które niewątpliwie zostały uaktywnione, nie mają swoich słabych punktów? Czym w ogóle one są i jak potężna jest ich siła rażenia? W ręce Mariusza trafia pamiętnik niejakiej Joasi, który w raz z pierwszą stroną staje się wierną relacją wydarzeń, niewątpliwie związanych z przeklętym miastem. Chociaż w Morwanach zastraszeni ludzie milczą, jeden z mieszkańców postanawia przełamać panującą ciszę, a kara, jaka go za to spotka, okaże się najsurowsza. Główny bohater, krok po kroku, odkrywa okrutną prawdę. Pradawne, słowiańskie bóstwa i legendy, które dotąd były dla niego wyłącznie czczym gadaniem, przybierają na wiarygodności. Wkrótce wychodzi na jaw fakt, że Morwany, położone z dala od cywilizacji i rozgłosu, zdołały zachować klątwę dawnych lat, a jej zdjęcie okaże się nie do przeskoczenia.

 "Nie uciekniesz z Morwan - wyszeptała. - Każdy, kto tu przyjeżdża, zostaje. Stąd nie ma powrotu..."

Robert Cichowlas i Łukasz Radecki stworzyli powieść grozy, której nie powstydziłby się sam Stephen King. Pomysł na fabułę, wzbogacony słowiańską kulturą, nietypowymi motywami oraz oryginalnymi postaciami, stał się ekscentryczną mieszanką i eksperymentem, którego efekt jest jak najbardziej zadowalający. Trudno byłoby mówić w tym przypadku o punktach kulminacyjnych, ponieważ jest ich tutaj naprawdę sporo. Akcja co jakiś czas zwalnia tempa, by po chwili znów ruszyć galopem niosącym powiew prawdziwej grozy. Napięcie z pewnością nie gaśnie. Czytelnik, ostrożnie przewracając kolejną stronę, rozgląda się za siebie by zyskać pewność, czy aby wokół nie czai się żadne zło. To niesamowite jak wielką moc mogą mieć zapisane na kartce słowa, aczkolwiek dzieje się tak tylko w przypadku, kiedy autor ma niewątpliwy talent. Tutaj najwyraźniej zarówno pan Robert, jak i pan Łukasz okazali się wspaniałymi i godnymi polecenia twórcami. Nie jestem do końca zwolenniczką książek pisanych przez więcej, aniżeli jedną osobę. Mam wrażenie, że dwóch autorów to już o jednego za dużo. Po „Miasteczko” sięgałam więc z pewnym dystansem, a jednak moje obawy okazały się niesłuszne i bezpodstawne. W tym wypadku przeważyła zasada „Co dwie głowy, to nie jedna”. Efekt okazał się bowiem znakomity.

źródło

Jako czytelnik, mam już spore doświadczenie dotyczące wielu gatunków literackich, między innymi powieści grozy. Czytałam wiele dzieł Kinga, Mastertona czy Barkera i mogłoby się wydawać, że już samo ich nazwisko daje przewagę tworzonym przez nich treściom. A jednak ja nie daję się omamić i powiem szczerze, że „Miasteczko” Radeckiego i Cichowlasa to pierwszorzędny horror, z którego spoczywający ostatnio na laurach King mógłby brać przykład. To, co okazuje się tutaj niewątpliwym powiewem świeżości, to umiejętne połączenie makabry oraz erotyki. A obrazy aktów, chociaż nieraz daleko odbiegających od zwykłych scen erotycznych, zabarwione są tak silnymi doznaniami, że wykreowanie sobie ich w głowie przychodzi naprawdę łatwo. Finał powieści, jak na horror przystało, zapewne trudno określić jako sielankowy. Wielbiciele tego gatunku już jednak chyba przywykli do tego, że takie książki nieczęsto kończą się słowami „żyli długo i szczęśliwie…”. Nic jednak więcej nie zdradzę, poza tym, że akcja jest warta uwagi.

Na wielki plus zasługuje także okładka powieści, która sama w sobie ma już coś magnetycznego i hipnotyzującego. Wydaje mi się, że oprawa graficzna zyska uznanie wśród wielbicieli tego gatunku literackiego, a tym samym, ocenianie książki po okładce tym razem wyjdzie ludziom na dobre. Jak dla mnie, wydawnictwo Videograf znowu może pochwalić się ciekawą propozycją, ponieważ w przypadku horrorów jeszcze mnie nie zawiodło. Świat słowiańskich bóstw, nietypowych wydarzeń, lęku, ale i miłości, zamknięty w samym sercu ciemnego lasu. „Miasteczko” może naprawdę przyprawić Was o dreszcze, szczególnie, kiedy tak jak ja, przekroczycie jego próg nocą.

moja ocena: 5/6

wydawnictwo: Videograf

ilość stron: 320

data premiery: 20.05.2015

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Videograf.