"Łatwopalni" - Agnieszka Lingas-Łoniewska. Ucieczki i powroty, czyli romans dilerki emocji.

Życie funduje nam różne doświadczenia i o ile doskonale wiemy jak radzić sobie z tymi pozytywnymi, nikt nie dał jeszcze idealnej recepty na trawienie tych ściągających na emocjonalne dno. Jedni zatracają się w rozpaczy, inni sięgają po alkohol. Są tacy, którzy zamykają się w sobie bądź uczestniczą w różnego rodzaju terapiach. W zależności od natężenia problemu i dystansu czasowego, powoli wychodząc na prostą bądź też niestety odwrotnie – przegrywając przyszłość. O jeszcze innym sposobie na ból, na który postawił pewien mężczyzna, pisze Agnieszka Lingas- Łoniewska w romansie zatytułowanym „Łatwopalni”. Wznowione wydanie kilkuletniej już powieści znanej polskiej autorki pozwoliło mi po raz pierwszy zetknąć się z tą historią. Jakie zrobiła na mnie wrażenie?

ZARYS FABUŁY

Na swoim motocyklu, z zapakowanym kufrem i mapą w ręku, przemierza kolejne rejony Polski, nigdzie nie zagrzewając miejsca na dłużej. Jarek nie jest turystą. Ucieka. Przed traumami przeszłości, które powracają do niego w nocnych koszmarach. Pewnego dnia, na wskutek nieplanowanego zdarzenia, mężczyzna zostaje poproszony o wykonanie pewnego płatnego zlecenia. Zmuszony do znalezienia sobie tymczasowego lokum trafia pod dach posiadłości Moniki, nauczycielki polskiego zmagającej się z wygórowanymi oczekiwaniami matki, która chciałaby dyktować jej, jak ma żyć. Nie ma pojęcia, że kobieta obudzi w nim coś, czego już dawno nie czuł. Co jednak, kiedy demony przeszłości postanowią odezwać się w najmniej pożądanym momencie?

LEKARZ NA MOTOCYKLU

Główny bohater powieści, Jarek, to człowiek dobrze wykształcony, w końcu jest lekarzem, w którym od czasu do czasu pojawiają się instynkty dawnego zawodu. Porzuciwszy jednak zamierzchłe plany i nawyki, łapie okazjonalne zlecenia jako malarz. Utalentowany artystycznie, choć z poranioną duszą, która nie pozwala mu otworzyć się przed innymi. Zamknięty w sobie, wciąż w trasie, ucieka. To jego sposób na radzenie sobie z bólem. Monika to nauczycielka, która od czasu rezygnacji ze związku z bogatym, ale mało rozsądnym kandydatem na męża postanowiła nie szukać nikogo na siłę. Znosząc humory matki, która nie stroni jej kąśliwych uwag, nie należy do dusz towarzystwa, choć potrafi w takowe spoglądać głębiej, niż inni. Wrażliwa i gotowa nieść pomoc.

MIŁOŚĆ I ECHA DRAMATU

„Łatwopalni” to historia o wolno rodzącym się uczuciu, w którym do głosu dochodzą echa przeszłości uniemożliwiające normalne spełnienie, które w przypadku osób bez wielkich traum pozwoliłoby na szczęście. Opowieść, w której namiętność wywołana jest naturalnie, bez wymuszonych scen wyuzdanych zbliżeń, ale w której istotę stanowi słowo, szczerość i wsparcie. Pojawia się wątek natrętnego eks, który choć zamożny, nie jest w stanie podarować kobiecie tego, co najcenniejsze. Poczucia bezpieczeństwa. W tle przewija się postać wymagającej matki, są motywy motocyklu i malarstwa, które stanowią trzon teraźniejszości głównego bohatera. Zmysłowo, wiarygodnie, z wyczuciem.

PODSUMOWANIE

Książka nie jest długa, toteż sprawdza się na jeden, ciepły wieczór, podczas którego będziemy szukać romantycznej, niewulgarnej, literackiej przygody. Przez pewien czas dość przewidywalna, choć druga połowa nieco miesza, w końcu powieść doczekała się swojej kontynuacji, po którą mam wkrótce zamiar sięgnąć. Polecam fanom polskich romansów, są emocje, nieirytujący bohaterowie, są wątki drugoplanowe. Jeśli nie lubicie obszernych tomiszczy, a macie ochotę na dobrą miłosną historię, to jest właśnie to.

wydawnictwo: Burda Książki

cykl: Łatwopalni (tom 1)

kategoria: romans

ilość stron: 303

data premiery wznowionego wydania: 29 lipca 2020

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Burda Książki.