"Give Me Hope" - Adrianna Śmiałek. Samotność i samookaleczenie, historia oparta na faktach.

Już samo streszczenie powieści zapowiada, że historii takich jak ta być może jest i wiele. Dręczona dziewczyna, szkoła, która staje się piekłem i atencja ze strony jednego z najprzystojniejszych chłopaków w szkole. A jednak książka Adrianny Śmiałek wyróżnia się nie tylko pięcioma milionami odsłon na Wattpadzie, ale także tym, że została zaczerpnięta z prawdziwego życia. „Give Me Hope” to inspirowana faktami historia pewnej dziewczyny, która pomimo młodego wieku musiała zasmakować tych najbardziej przykrych doświadczeń.  Jeśli macie ochotę na odkrycie losów nastolatki, która wie jak bolą pocięte nadgarstki, ale i na drodze której staje pewne uczucie, zapraszam wpierw do recenzji.

ZARYS FABUŁY

Każdego dnia trafia tutaj, do swojego piekła na ziemi. Do miejsca, w którym szykanowanie i nietolerancja skłaniają ją do samookaleczenia – do szkoły. Brak przyjaciół, samotność, wykluczenie społeczne… Częściowego ukojenia zaznaje Hope po powrocie do domu, w którym czeka na nią ukochany ojciec. Teraz jednak wszystko ma się zmienić. Choroba, konieczność zmiany miejsca zamieszkania, przeprowadzka. Hope rozpoczyna nowy rozdział życia w zupełnie innym środowisku, w którym dość szybko  stara się zbudować wokół siebie dobrze znany jej mur. Znajdują się jednak tacy, którzy nie wahają się przez niego przejść. Kiedy na drodze dziewczyny zjawia się pewien chłopak, a może i dwóch… Hope doświadcza uczuć, które były jej kompletnie nieznane. Atencja ze strony popularnego przystojniaka ściąga jednak na nią niechcianych wrogów. Jak poradzi sobie Hope coraz dobitniej przekonując się o tym, że nie tylko nie jest sama, ale wręcz staje się coraz bardziej zauważalna?

HOPE, OFIARA WYKLUCZENIA

Główna bohaterka powieści to wycofana z życia towarzyskiego nastolatka, która ukrywa swój ból pod długimi rękawami swetra. Pocięte nadgarstki są jej ucieczką od problemów, od samotności, wykluczenia ze strony rówieśników i szyderstwa. Padając ofiarą ze strony tych, którzy powinni podnieść ją na duchu, coraz bardziej się pogrąża. Pracowita, uczciwa, kochająca i troszcząca się o swojego ojca, który jest jej jedynym rodzicem, nie do końca zna historię swoich korzeni. Teraz wszystko ma się zmienić. Czy na lepsze? Nie w każdym przypadku. W końcu choroba ojca, taka, która lubi zabijać, może odebrać jej jedyną osobę, którą tak naprawdę kocha. Postać Hope to nie tylko wyimaginowana wizja autorki, kreowana wyłącznie na potrzeby tej historii. To przykład, który powinien dać ludziom do myślenia, bo przecież czyny i słowa kierowane w stronę drugiego człowieka mogą mieć ogromną moc, niszczycielską, bądź zbawienną.

CAŁA PALETA OSOBOWOŚCI

Na drugim planie przewija się szereg postaci jakże istotnych dla tej historii. W końcu to one mają poniekąd spory wpływ na zachowania i dokonywane wybory Hope. Jest ojciec, pracowity, niezamożny, kochający człowiek, który dla swojej córki zrobi po prostu wszystko. Jest przyjaciółka, która etapowo stara się docierać do umysłu osoby okaleczonej przez los, kierując się bezinteresownością i nie bacząc na innych. Pojawiają się męskie kreacje, pośród których króluje Lucas. Hołdujący płytkim przygodom, szkolny przystojniak i syn właściciela restauracji. A jednak wcale nie „bad boy”, który potrafi tylko ranić. Wręcz przeciwnie, widzi coś poza czubkiem własnego nosa. Nie brakuje tych, którzy potrafią uprzykrzyć innym życie, z powodu niewiedzy, niezrozumienia bądź po prostu czystej zawiści. Słowem podsumowania, naturalnie wypadające postaci z drugiego planu potrafią wywołać całą gamę emocji.

TRUDNE EMOCJE

To nie jest jedna z tych ckliwych historyjek z banalnym finałem. „Give Me Hope” to pełna namacalnych wrażeń, momentami trudna powieść przedstawiająca losy zmagającej się z nieśmiałością, wykluczeniem i nienawiścią dziewczyny. Autorka porusza temat śmiertelnej choroby, utraty bliskich osób i rozbitych rodzin. Są niesłuszne oskarżenia i niesprawiedliwe traktowanie. Przemoc psychiczna i samookaleczenie się. Ale także przyjaźń, miłość, szczere intencje. Z niebanalnym końcem, bo jak już wspomniałam, to nie jest słodka i łatwa książka spod gatunku New Adult, który ma na uwadze w głównej mierze czynić rozrywkę.

DLA KOGO?

Książka w głównej mierze dla młodzieży. Jako pouczający wzór i skłaniająca do refleksji historia. Nie radziłabym po nią sięgać nastawiając się na nastoletni romans, bo jeśli chodzi o ten tytuł, nie tędy droga. Raczej gorzka niż słodka, bez magicznej różdżki radzącej sobie z problemami, za to z naturalnym biegiem akcji, która w dużym stopniu funduje te cięższe emocje. O samotności, odmienności, wykluczeniu, szkolnej przemocy, przyjaźni i nieśmiałych podrygach uczuć. Jak już wspomniałam, inspirowana fatami. Polecam, w szczególności nastolatkom. To nie jest lekka lektura, ale na pewno można nazwać ją wartościową.

wydawnictwo: NieZwykłe

kategoria: powieść młodzieżowa/dramat

ilość stron: 281

data wydania: 29 lipca 2020

Tę książkę oraz inne nowości znajdziecie na Taniaksiazka.pl, w księgarni internetowej, która przeznaczyła niniejszy egzemplarz do recenzji. Serdecznie dziękuję.