"Strażnicy światła" - Abby Geni. Śmierć na wyspie duchów.

„Trauma i ból są podstawą sztuki. Wierzę w to. Kiedy stajemy w obliczu tragedii, muralista albo akwarelista może pozwolić sobie na to, by w danej chwili zachować się jak człowiek, a dopiero potem jak artysta […] Swoją sztukę mogą tworzyć później. Na zewnątrz, gdzie indziej, poza.

Ale fotografia jest natychmiastowa. Nie oferuje luksusu czasu. Stając twarzą w twarz z krwią, śmiercią lub przemianą, fotograf nie ma wyboru – musi sięgać po aparat.”

Odległe wyspy, sezon rekinów, duchy umarłych i martwy prześladowca. Tych kilka słów to zapowiedź powieści, którą chciałam Wam dzisiaj przedstawić. „Strażnicy światła”, mocno nagłośniony debiut trafił i w moje ręce, bo fakt, że publikacja zdobyła wyróżnienie księgarni Barnes & Noble, już sam w sobie wydawał się mi kuszący. Czy faktycznie jest tak dobrze, jak przypuszczałam? Czym ta powieść wyróżnia się na tle innych? Czy w istocie treść okazuje się tak groźna, jak zapowiadają słowa na okładce? Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Dla Mirandy Wyspy Fallońskie stają się nowym, zawodowym wyzwaniem. Jako fotograf przyrody, kobieta trafia na niewielki, wyludniony skrawek lądu by móc przyjrzeć się naturze uwieczniając jej piękno na zdjęciach. Nie ma jednak pojęcia, jak wiele tajemnic i dziwactw skrywa jej tymczasowe miejsce zamieszkania.

Otoczona kilkuosobową grupką biologów, poznaje świat zwierząt ucząc się przetrwania w nie tak do końca sprzyjających warunkach i wsłuchuje się w opowieści o ludziach, którzy odchodząc pozostawili po sobie pewien ślad. I choć jej poczucie zagrożenia wydaje się raczej wyimaginowane, wkrótce Miranda zostaje zaatakowana. Co najdziwniejsze, jej prześladowca umiera w niewyjaśnionych okolicznościach, a te dają początek ekscentrycznej zagadce.

NATURA, PRZYRODA, ŻYWIOŁ

Zazwyczaj zaczynam od bohaterów, teraz zacznę od tła. Nie przypadkiem. Otóż w trakcie czytania miałam nieustanne wrażenie, że to właśnie środowisko, w którym przebywają główne postaci, okazuje się najistotniejszym elementem tej powieści. Gdyby nie opisy krajobrazów, książka byłaby o połowę krótsza. Ba! Miałaby może kilkadziesiąt stron. A to oznacza, że przeciwnicy detalicznej charakterystyki scenografii powinni w tym momencie odpuścić.

LEKCJA BIOLOGII

Chociaż sama nie jestem zagorzałą wielbicielką rozwlekłych opisów, trzeba przyznać, że te pojawiające się w książce Abby Geni mają w sobie coś tajemniczego. Samodzielnie budują nastrój niepewności i grozy i to na nich opiera się cały mroczny wydźwięk tej książki. Z jednej strony dziewiczo piękne terytoria, ciekawe gatunki ryb oraz ptaków. Z drugiej - niebezpieczne rekiny, wielkie fale oraz historie o duchach. Taką porcję informacji na temat przyrody otrzymałam ostatnio parę ładnych lat temu na lekcji biologii. Choć przyznam, że sposób przekazu Abby Geni jest o wiele bardziej interesujący, aniżeli ten zapamiętany z czasów szkolnych.

SPOKOJNIE – DO CELU

Akcja powieści nie galopuje. Autorka wdraża czytelnika w całą historię na spokojnie, przy jednoczesnym zachowaniu nastroju delikatnej niepewności. To nie jest thriller z niebezpiecznym pościgiem na czele, a brak mocnych zwrotów chwilami dawał mi się we znaki. Niemniej jednak muszę uczciwie przyznać, że miałam szansę poczuć dreszczyk emocji, a pomysł na tak skonstruowaną fabułę zaskoczył mnie i poniekąd mi zaimponował. Ciekawe przeżycie, pomimo kilku niedogodności, którym nie udało się odebrać mi satysfakcji dotarcia do finału.

MIRANDA I INNI

Główna bohaterka powieści, Miranda, to dobry obserwator, ale też całkiem odważna kobieta. W trakcie czytania wyraźnie odczuwałam towarzyszące jej uczucia, ale mam wrażenie, że nie przejrzałam jej postaci na wylot, bo wciąż trudno określić mi jej typ osobowości. Podobała mi się za to koncepcja autorki na bohaterów drugoplanowych. Naukowcy podzieleni dziedzinami oraz charakterami, połączeni wspólną pasją, opustoszałym miejscem zamieszkania oraz więzią tajemniczości. U ich boku przez cały czas czułam się nie do końca swojsko. Czy słusznie?

PODSUMOWUJĄC

„Strażnicy światła” to nieszablonowy debiut, udany na swój sposób – bo wszystko zależne jest od tego, czego oczekuje czytelnik. Groza tej powieści tkwi w tle wydarzeń, w naturze, która sama w sobie jest tak niebezpieczna, że może wywołać autentyczny lęk. Jeśli jednak ktoś nastawia się na wartką akcję – nie tędy droga. Przyznam, że sięgając po tę powieść spodziewałam się czegoś innego. Czy jestem rozczarowana? Nie do końca. Nie porwała mnie, ale też okazała się dla mnie czymś świeżym i w pewien sposób zaskakującym. Bo byłam w stanie dzięki niej przenieść się na chwilę na opustoszały skrawek ziemi, zyskałam moment zadumy u boku natury, ale i poczułam dreszczyk strachu. Kim są tytułowi strażnicy światła? Wybór przeczytania tej książki pozostawiam więc Wam.

moja ocena: 6-/10

wydawnictwo: Kobiece

ilość stron: 317

data wydania: marzec 2016

Tę książkę oraz inne nowości możecie znaleźć na stronie TaniaKsiążka.pl – w księgarni internetowej, która przeznaczyła niniejszy egzemplarz do recenzji.