"Zły Romeo" - Leisa Rayven. Szekspir by się zdziwił.

„- Chcę grać, bo nie wiem, kim właściwie jestem. Czuję się lepiej, kiedy wcielam się w kogoś innego.”

Czy romans „Zły Romeo”, książka, która przypadła do gustu moich ulubionym, zagranicznym autorkom mogła mi się nie spodobać? Mogła. Bo sięgając po nią miałam niemałe oczekiwania i naprawdę potrzebowałam porządnej historii o miłości, która przywróciłaby mi wiarę w ów gatunek literacki. Nie ukrywam, że zainteresowała mnie okładka, przyznam, że przyciągnął tytuł. Wiedziona doświadczeniem zazwyczaj na kilometr wyczuwam  powieści warte uwagi, choć bywa tak, że się mylę. Jak było zatem tym razem? Czy nieznana mi dotąd Leisa Rayven podołała zadaniu? Czy mnie rozczarowała? A może… Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Trafili do jednej szkoły otrzymując główne role w spektaklu o wielkiej miłości. Utalentowani, zauważeni, muszą stanąć na scenie odgrywając zakochanych bez pamięci Romea i Julię. Czy obrzucając się wyzwiskami będą w stanie zakopać wojenny topór stojąc przed widownią? Co jednak, gdyby się okazało, że rodzącego się pomiędzy nimi uczucia wcale nie muszą udawać? Lecz kiedy Cassie uświadamia sobie, że z Ethanem połączyło ją coś więcej niż aktorska gra, „zły Romeo” postanawia zadbać o brak happy endu.

Mija kilka lat i spotykają się kolejny raz. Los przecina ich drogi zmuszając ich do tego, by zmierzyli się z własnym strachem i pragnieniami. Kiedy Ethan próbuje naprawić swój błąd, Cassie wie, że nie będzie w stanie mu wybaczyć. I choć wciąż coś do niego czuje, na zewnątrz pozostaje obojętna na jego propozycje. Co jeśli nie jest szczery? Co, jeśli zraniłby ją ponownie? Co jednak, kiedy nie będzie w stanie dłużej okłamywać samej siebie?

NIE TAKI ZŁY TEN ROMEO

Chłopak o niepochlebnej reputacji. Niekryjący się z własnym zdaniem, niedbający o dobre imię, za to wybitnie utalentowany. Dziewczyna początkowo nikle wierząca we własne siły. Próbująca dopasować się do pozostałych porzucając własne opinie w obawie przed krytyką. Ethan, potrafiący dopiec słowem, choć w ogólnym zachowaniu wcale nie taki typowy bad boy. Cassie, z wybujałą fantazją, pamiętnikiem, brakiem doświadczenia w kontaktach z płcią przeciwną, za to z wewnętrznym urokiem, którego nie w sposób nie polubić. Zgrani na scenie, intrygujący poza nią. Zwaśnieni, a jednak niemający tej siły by zaprzeczyć chemii, która rodzi się pomiędzy nimi. Iskrzyło. Ahh… To było to. Mam wrażenie, że chyba długo o nich nie zapomnę.

DIALOGI PRZEZ WIELKIE „D”

Dialogi, te przejmujące, naznaczone zazdrością, te pełnie niepewności, pożądania, głupkowatych docinek i te, przy których wybuchałam śmiechem. Tak tak, to nie komedia, a ja miałam okazję pośmiać się na głos. Akcja powieści nie pędzi tutaj jak szalona co rusz zaskakując zwrotami, a skupia się na raczej konwersacjach. Za to jakie to są rozmowy! Te, przy których emocje aż proszą się o upust. Genialnie zrobiła to autorka. Nie wiem jak, ale wyszło naturalnie i bajecznie zarazem. Zarówno ci wkraczający w dorosłe życie, jak i dojrzali bohaterowie przekonali mnie swoim sposobem bycia i zachowaniami. Spójna, angażująca historia, którą czyta się zapominając o reszcie świata.

ROLA TEATRALNA SZTUKĄ ŻYCIA

Castingi, ćwiczenia, przygotowania i wielka scena. Leisa Rayven uwiła historię współczesnych Romea i Julii nie tylko wokół dzieła Szekspira, ale wokół samego teatru także. Odzwierciedliła kolejne etapy oraz towarzyszące bohaterom uczucia wiarygodnie, zdobiąc wątek miłosny sztuką, która nadaje całości smaczku. Lubię dobrze wykorzystany pomysł na tło, nieograniczający się wyłącznie do opisu środowiska, ale wcielający je w życie postaci. To także autorce się udało. Zasłużenie zdobywa ta powieść tak wysokie oceny na różnorodnych portalach książkowych. Ja także daję łapkę w górę.

PODSUMOWANIE

Historia o młodych ludziach, którzy kierowani własnymi ambicjami muszą zawalczyć o coś więcej. Z dobrze wyważoną namiętnością, intrygującym tłem oraz GENIALNYMI i przekonującymi dialogami, które chwilami całkowicie mnie rozbrajały. Gdyby takiego Romea zaserwowano młodzieży w szkołach, wyniki dotyczące czytelnictwa w Polsce na pewno nie wypadłyby tak marnie. Polecam, bo to taka powieść, która powinna się znaleźć na wielu listach książkowych „must have”.

„Każda kultura ma swoją sztukę. K a ż d a. Bez tego bylibyśmy bandą prymitywnych psychopatów, którzy nic, tylko żrą, pieprzą się i zabijają nawzajem.”

 

moja ocena: 8/10

wydawnictwo: Otwarte

ilość stron: 434

data wydania: marzec 2017

Tę książkę oraz inne nowości możecie znaleźć na Taniaksiążka.pl – w księgarni internetowej, która przeznaczyła ów egzemplarz do recenzji.