"Wróć, jeśli masz odwagę" - Estelle Maskame. Jedna tragedia, trzy reakcje, czyli jak pewien dramat rozdzielił ludzi.

„ […] znam ból wynikający z utraty kogoś bliskiego; wiem, jak straszliwy wpływ na ludzi może mieć żałoba i jak bardzo ich zmienia.

Wiem to, bo widziałam, jak zmieniała nas.”

Nie miałam okazji sięgnąć po bestsellerowy cykl Dimly autorstwa Estelle Maskame. Do jej nowej książki, „Wróć, jeśli masz odwagę”, podchodziłam więc bez konkretnych oczekiwań. Co wniosła w moje życie młodziutka pisarka? Czy historia rozdzielonych dramatem ludzi zainteresowała mnie na tyle, by móc obwołać ją godną polecenia? Zacznę od tego, że nie wszystko było tutaj dobre, ale też nie wszystko złe. Czytacie historie nurtu New Adult? Zapraszam na recenzję.

 

ZARYS FABUŁY

W życiu MacKenzie niby wszystko się układa. Niby. Bo nie bez powodu jej matka nie stroni od alkoholu i nie bez powodu dziewczyna omija szerokim łukiem dwie osoby, z którymi niegdyś wiązała ją szczególna więź.

Los bywa przewrotny, a echo niszczycielskiej mocy tragedii potrafi brzmieć jeszcze przez długi czas. Najważniejsze, by mu się sprzeciwić. A nie wszyscy potrafią to zrobić.

To historia o przyjaźni, miłości i przeszkodach stawianych na drodze do szczęścia.

  

MACKENZIE – NIE POPISAŁAŚ SIĘ!

Zacznijmy od minusów, czyli głównej bohaterki. Dawno nie spotkałam tak irracjonalnie zachowującej się nastolatki. Nie potrafiłam identyfikować się z jej wyborami, nie czułam tego jej charakteru, który wydał mi się naciągnięty na potrzeby historii. No cóż… Trochę lepiej, o dziwo, wypadły postaci drugoplanowe, choć nie radzę nastawiać się na barwnych i wiarygodnych, literackich przyjaciół. Ale! Pomimo wszystko, niejaki Jaden i jego siostra Dani wnieśli w szeregi powieści coś dobrego, ale o tym za moment, przy okazji problematyki.

NIE TYLKO O PODRYGACH MIŁOŚCI

New Adult nie tylko o miłości. I to w tej książce naprawdę doceniam. Gdybym miała poddać ocenie sam wątek uczuć damsko-męskich, powiedziałabym, że wypadł grzecznie, naturalnie i dobrze. Ale bez wielkich fajerwerków. Jednak Estelle Maskame przemyciła między strony także element przyjaźni, kwestię nadużywania alkoholu i przede wszystkim różne rodzaje reakcji będących efektem wspólnej tragedii. Bo kiedy jedni uciekają od problemów, a inni udają, że nic się nie stało, są tacy, którzy pomimo upływu czasu wciąż tłumią w sobie potężne pokłady gniewu. I właśnie tutaj wyłaniają się wspomniani Jaden i Dani, którzy jako psychologiczne wzorce zachowań dobrze spełnili swoje zadanie.

WIĘCEJ ŻYCIA

Tłu historii, a więc szkolnym korytarzom i borykającym się z własnymi dramatami rodzinom, nie mam nic do zarzucenia. W styl zaś, który okazał się lekki i prosty, włożyłabym więcej życia, dynamiki, by nadać dialogom kolorów, a akcji odpowiedniego tempa. Skłamałabym mówiąc, że przez cały czas się nudziłam, ale też nie przewracałam kolejnych stron z zapartym tchem. Tego, czego mi tutaj zabrakło, to emocji. Dotarłam do finału bez palpitacji serca, wszechogarniającego smutku czy zauroczenia. A to poważny błąd. I w tym miejscu ktoś mógłby przywołać wiek dwudziestoletniej autorki, ale nie ja. Bo po książce młodziutkiej Sandry Nowaczyk wiem, że wcale nie trzeba mieć życiowego doświadczenia, by pisać dojrzałe i pełne wrażeń powieści.

PODSUMOWANIE

Czy sięgnęłabym po tę historię na Waszym miejscu? Jeśli macie ją pod ręką, dajcie jej szansę i wyróbcie sobie własne zdanie, jeśli jednak posiadacie w zanadrzu coś innego, możecie ją sobie odpuścić i nic wielkiego nie stracicie. Ze swoimi plusami i minusami okazała się dla mnie przeciętną lekturą, może nie złą, ale też mam wrażenie, że raczej szybko o niej zapomnę. Bez dwóch zdań książka jest lepszą opcją dla początkujących amatorów gatunku, aniżeli dla jego weteranów.

wydawnictwo: Feeria Young

kategoria: New Adult

ilość stron: 348

data wydania: listopad 2017

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Feeria Young.