"Sto dni szczęścia" - Eva Woods. PATRONAT. Jak można nauczyć się radości, czyli powieść z morałem na czele.

„Chcę udowodnić, że można być szczęśliwym, nawet kiedy wszystko jest naprawdę do bani.”

Skoro czytacie tą recenzję, oznacza to, że żyjecie. Ale czy żyjecie naprawdę? Zmęczeni, znerwicowani, zabiegani i ślepi na otaczające nas piękno świata, niejednokrotnie zatracamy umiejętność czerpania prawdziwego szczęścia z codzienności, doszukując się problemów, złych wieści, złości. Od tego chciałam zacząć, bo właśnie w takim klimacie została nakreślona książka, którą miałam okazję objąć patronatem. Opowieść o nieuchronnym losie, o bólu, ale także – przede wszystkim - o nadziei i przyjaźni. Prawdziwa lekcja o tym, że każdą tragedię da się przekuć w radość. Zainteresowani? Zapraszam na recenzję powieści „Sto dni szczęścia”.

 

ZARYS FABUŁY

Załamana chorobą matki Annie obwinia życie o to, że zabiera jej po kolei wszystkich bliskich. Samotna, stroniąca od towarzystwa nie potrafi poradzić sobie z problemami, ale co najgorsze, wcale nie szuka pomocy. I wtedy na jej drodze staje szalona i barwna Polly, która nie tak szybko da się spławić. Stanowiąc jej całkowite przeciwieństwo stawia Annie wyzwanie. Musi się nauczyć jak być szczęśliwa i ma na to aż, a zarazem – tylko 100 dni.

BO PRZECIWIEŃSTWA SIĘ PRZYCIĄGAJĄ

W tej powieści nie tło i nie ponadprzeciętne wrażenia stanowią priorytet, a prawdziwy obraz życia, morał oraz oczywiście bohaterki, które swoją postawą mogą stanowić pewien wzorzec, warty refleksji i przedyskutowania. Jest zdrowa, choć na wpół martwa Annie, która zatraciła poczucie sensu istnienia. Zdenerwowana, odizolowana, wyzbyta radości. Obraz nędzy i rozpaczy, a zarazem portret niejednego współczesnego człowieka, który na pewnym etapie doświadczeń postanawia po prostu się poddać. Jest i stanowiąca jej zupełne przeciwieństwo, kontrast, Polly, która pozornie znajduje się w dużo gorszej sytuacji. Śmiertelnie chora, choć wprost tryskająca energią wie, że nie może pozwolić sobie na zmarnowanie nawet sekundy, która jest jej dana. Co wyniknie z takiego połączenia?

SMUTNA? ALE I POZYTYWNA – PRZEDE WSZYSTKIM

Mogłoby się wydawać, że jest to historia smutna i nie będę temu stwierdzeniu zaprzeczać. W jakimś tam stopniu Eva Woods skłania czytelnika do łez i uścisku serca. Nie jednak taki przekaz płynie z tej książki, by cierpieć na wskutek tragedii, a by spróbować wycisnąć z niej to, co najlepsze i zacząć prawdziwie żyć. Autorka sprawnie operuje emocjami czytelnika, fundując uśmiech, nadzieję i wiarę w lepsze jutro. Ta książka to wbrew pozorom także prawdziwa machina pozytywnej energii, która uczy nowych perspektyw, akceptacji tego, co nieuchronne i walki o samego siebie. Może w trudnych chwilach okaże się dla kogoś podporą, a może pozwoli zerknąć na własne problemy pobłażliwym wzrokiem, przynosząc potrzebne ukojenie.

NIE TYLKO O WALCE Z CHOROBĄ

Fabuła, w dużej mierze skupiona na przyjaźni i walce z chorobą, posiada także mocno rozbudowanie inne wątki, w których przewija się kwestia zaplątanych rodzinnych więzi, nieudanego małżeństwa czy nawet miłości. Oczywiście co nieco da się tutaj przewidzieć, ale nie można odmówić autorce elementów zaskoczenia, które etapowo rozwijane przyjmują wiarygodną i naturalną twarz prawdziwych zdarzeń.

PODSUMOWANIE

Nie chciałabym klasyfikować i typować sugerowanych odbiorców tej książki, bo to taka lektura, po którą warto sięgnąć każdemu z nas. Nie jest to łatwa do przełknięcia historia, a jednak u jej boku jakoś tak łatwiej przez wszystko przejść, łatwiej zrozumieć i przyjąć ból z wiarą na lepsze jutro. „Sto dni szczęścia” to kop dający motywację do tego, by zacząć w końcu lepiej żyć, przestając jęczeć nad problemami i własnymi ułomnościami. By nauczyć się z nimi funkcjonować i je przezwyciężać. Jeśli będziecie szukali książki z morałem, to jest właśnie to.  

wydawnictwo: Amber

kategoria: powieść obyczajowa, literatura kobieca

ilość stron: 398

data wydania: styczeń 2018 

Moja rekomendacja i logo bloga na okładce książki "Sto dni szczęścia".

  Za książkę i możliwość objęcia jej patronatem dziękuję wydawnictwu Amber.