"Bracia Slater. Bronagh" - L.A. Casey. Jak długi epilog, czyli trzy lata po.

„- Niespodzianka? Dla mnie? – zapytał. – Ale to twoje urodziny.

- To prawda, ale zrobiłeś dla mnie tak wiele, że chciałam dać ci coś w zamian […]

- Co to takiego? – zapytał.”

L.C. Casey stworzyła historię młodych ludzi, którzy niewybrednymi frazesami sypią jak z rękawa. W efekcie powieść „Bracia Slater. Dominic” zapisała się w mojej pamięci jako jedna z najbardziej wulgarnych książek, która łączy w sobie wiekowo postaci wyjęte z New Adult z zachowaniem pochodzącym rodem z soczystej literatury erotycznej. Nadszedł czas na mały dodatek, na liczącą tak niewiele stron kontynuację losów Nico i Bronagh. Do zapoznania się z tą recenzją zapraszam więc przede wszystkim  tych, którzy mieli już okazję zasmakować w pierwszym tomie serii.

ZARYS FABUŁY

21-urodziny Bronagh na pewno na długą zapiszą się w jej pamięci. Otóż okazuje się, że jej chłopak przygotował dla niej nie jeden, a kilka bardzo pomysłowych prezentów. To nie będzie więc zwyczajny dzień, a pełna adrenaliny przeprawa przez niespodzianki.

Co jednak, kiedy dziewczyna zrozumie, że z Nico wciąż tak wiele ich dzieli? Czy po trzech latach wspólnej wędrówki przez życie będzie potrafiła zmierzyć się z poważnymi decyzjami mogącymi nieść ze sobą konsekwencje rzutujące na całą jej przyszłość?

                                                                               

JAK DŁUGI EPILOG

Licząca 160 stron „Bronagh” to nie jest historia przedstawiona oczyma innego bohatera, nie jest to też pełnowartościowa powieść, a raczej dopełnienie poprzedniej części, z którego na pewno ucieszą się fani Dominica. Dla mnie to przedłużona forma epilogu, pokazująca życie bohaterów trzy lata po. Co u nich słychać? Bronagh, pomimo upływu czasu, wciąż pozostaje mającą w sobie sporo z dziecka dziewczyną. Owszem, nabiera minimalnej ogłady, a nawet mierzy się z poważnym celem, który jednak do jej osobowości pasuje mi jak świni siodło. Ale… Pomimo niedociągnięć związanych z jej postacią, autorce udało się przekonać mnie do samego Nico. Nie żeby pojawiły się u mnie jakieś wielkie podrywy serca, ale uroczo-opiekuńczo-niebezpieczna postawa chłopaka w pewnym stopniu mi zaimponowała. Zsumowując, małe metamorfozy młodych dorosłych wyszły więc nie najgorzej.

SŁODKA KONTYNUACJA

Jeśli oczekujecie od fabuły wielkich emocji, nie tędy droga. Przez długi czas jest pomysłowo, ale bardzo słodko. Poprzez śmiechy-chichy, decyzje o zdrowym odżywianiu czy miłosne deklaracje, w końcu aż do poważnej decyzji, która jednak nie przypomina wielkiego dramatu, bo i tak wiadomo, jak to wszystko się skończy. To lekka w odbiorze i, uwaga, mniej wulgarna kontynuacja. Z mżącym się w tle zarysem historii drugoplanowych postaci, z akceptacją niedoskonałości w morale i zachętą do zmian.

OBOWIĄZKOWA CZY DOBROWOLNA?

Sądzę, że ci, którzy nie przekonali się do Dominica, powinni sobie tę książkę odpuścić, nawet  z powodzeniem sięgając po kolejne części Braci Slater, które ponoć mają przedstawiać losy pozostałych członków rodziny Nico. To powieść typowo dla fanek bohaterów z pierwszego tomu, beztroski plus, który może wprawić w dobry nastrój, zaś finałem rozbudzić apetyt dotyczący historii Aleca. I tyle.

wydawnictwo: Kobiece

ilość stron: 160

 data wydania: 5 października 2017

Seria Bracia Slater: Dominic / Bronagh

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Kobiece.