"Powietrze, którym oddycha" - Brittainy C. Cherry. Lecząc miłością otwarte rany przeszłości.

„Czasami możemy zostać zranieni, ale rany kiedyś zaczną się goić.”

Książka „Kochając pana Danielsa” uświadomiła mi to, że w wyobraźni Brittainy C. Cherry drzemie wielki potencjał. „Art & Soul” utwierdziła mnie w przekonaniu, że mam do czynienia z autorką o nieprzeciętnym talencie i tej niesamowitej, brakującej wielu pisarzom umiejętności pozyskiwania ludzkich serc. Teraz przyszło mi się zmierzyć z jej kolejną powieścią „Powietrze, którym oddycha”, która ponoć zupełnie inna, ponoć odbiegająca od tego, do czego Brittainy dotąd nas przyzwyczaiła, wzbudzała we mnie ciekawość, ale także i rzeźbiła cień obaw. 

Wiedziona zainteresowaniem przeczytałam ją i mogę stwierdzić, że zapowiedzi nie okazały się fałszywe. Ta powieść rzeczywiście jest inna, dojrzalsza, poważniejsza. Zatem gorsza czy lepsza od tych poprzednich? Zapraszam do zapoznania się z moją recenzją.

ZARYS FABUŁY:

Elizabeth powraca do domu, o ile można tak nazwać miejsce, w którym brakuje najważniejszej osoby. Nosząc w sercu żałobę wie, że dla córeczki powinna zejść do świata żywych. Tragedia, która pozostawiła po sobie pustkę, cierpienie i ból wydaje się nie mieć końca, chociaż czas pozwolił się jej przyzwyczaić już do myśli, że bezpowrotnie utraciła szczęście.  Elizabeth nie ma jednak pojęcia, że wkrótce przyjdzie jej spotkać bratnią duszę, bo tuż niedaleko zamieszkał Tristan Colem, odrzucony przez społeczeństwo mężczyzna, przed którym wszyscy będą ją ostrzegać.

Zdziwaczały, zamknięty w sobie, nieprzystępny. Ukrywający się pod płaszczem arogancji staje się osobą, na temat której w miasteczku krążą różne, mniej czy też i bardziej mroczne historie. Nie próbując ich podważać pozostaje samotny, pogrążając się w cierpieniu, bo cień bolesnej przeszłości nie odstępuje go na krok. I nagle w jego świat wkrada się Elizabeth, trzęsąc mu poukładaną, zgorzkniałą codziennością. Lecz chociaż on próbuje ją odpychać, gdzieś tam w głębi czuje topniejący serca lód.

Czy dwie zbolałe dusze są w stanie podarować sobie wybawienie? A może pójdą na dno, ciągnięte przez demony, które okażą się silniejsze?

ANALIZA:

Brittainy C. Cherry tym razem zaproponowała czytelnikowi podróż u boku bohaterów ciężko doświadczonych przez niesprawiedliwy los. Daleko im do szalonych, oczekujących od życia zabawy podlotków. Chociaż bieg wydarzeń postawił ich w niepewnym miejscu, wystawiając na podmuchy wiatru, które dezorientują i zacierają właściwy kierunek, nieświadomi własnych oczekiwań pragną miłości. Bo powstałą pustkę można zapełnić tylko prawdziwym uczuciem.

Tristan nie jest schematycznym bohaterem, którego uroda i renoma od razu ciskają na usta czytelniczek marzycielskie „ach…”. Budzący skrajne uczucia, trochę przypomina Archera z powieści „Bez słów”. A przecież takie postaci okazują się najciekawsze, ponieważ owiane nutą tajemnicy i nieprzystępności stają się zagadką, którą z przyjemnością rozwiązujemy. Nie brak mu męskości, nie brak mroku i majestatu. Do każdego z jego oblicz dociera się jednak z czasem, bo Brittainy C. Cherry wszystkie przyjemności postanowiła zaserwować etapowo, tym sposobem nagradzając tych wytrwałych.

Relacja tworzona pomiędzy głównymi bohaterami rozkwita powoli, dojrzewając i badając każdy kolejny krok na chwiejnym gruncie. Bowiem w przypadku takich osób nie ma miejsca na kolejne porażki, które z pewnością by ich zabiły. Autorka w genialny sposób wczuła się w rolę wykreowanych postaci dając ich wiarygodny obraz, wliczając w to logiczne i konsekwentne zachowanie oraz sposób wysławiania się.

Akcja powieści, chociaż nie galopuje, przez cały czas trzyma czytelnika w kajdanach czujności i pragnienia poznania dalszego rozwoju sytuacji. Nie można się oderwać, bo to, co tutaj się dzieje, po prostu ubezwłasnowolnia.

Bezczelność i subtelność, odrzucenie i namiętność, nieśmiałość i odwaga. Tutaj dojrzałość  ściera się z młodością, ból ze szczęściem, a przepuszczone szanse gonią za tymi, które ktoś postanowił złapać w garść. Z dala od infantylności, bez banału czy blichtru. Cudowna opowieść o uczuciu, które tak samo jak powietrze potrzebne jest by żyć.

PODSUMOWANIE:

Zabrała mnie w inny świat, gdzie zapomniałam o własnych problemach. I chociaż przeżyłam tajfun emocji, każde jedno było tego warte. Już teraz mogę otwarcie przyznać, że ta historia pozostanie ze mną przez długi czas, że zapytana o nią za rok będę w stanie odtworzyć w pamięci jej fabułę. Niewiele powieści zasługuje na stałe miejsce w umyśle czytelnika. Musimy selekcjonować, bo inaczej w naszych głowach powstałby wielki śmietnik. „Powietrze, którym oddycha” to jedna z tych książek, które nie tak łatwo usunąć ze swojej pamięci i dobrze, bo takie historie powinny towarzyszyć nam wiecznie.

moja ocena: 8/10

wydawnictwo: Filia

ilość stron: 400

data wydania: lipiec 2016

książkę można kupić TUTAJ

Egzemplarz do recenzji przesłała księgarnia TaniaKsiążka.pl. Serdecznie dziękuję.