"Circus Lumos. Król Kier. Tom 1" - Aleksandra Polak. A miało być magicznie...

„Mamy dużo imion, ale tylko jeden cel. Jest nim błysk w twoim oku, cichy okrzyk zaskoczenia, delikatny dreszczyk ekscytacji.”

Nieczęsto sięgam po powieści, do których przemyca się dawkę iluzji, nierealności i magii. Po niezwykłym Caravalu nabrałam jednak ochoty na zgłębienie tego tematu, na kolejną porcję paranormalnych wrażeń, które pozwolą popłynąć mojej wyobraźni naprawdę daleko. Zaintrygowana nie tylko ciekawym streszczeniem, ale przede wszystkim przyciągającą oko okładką, sięgnęłam po pierwszy tom serii Circus Lumos, „Król Kier”. Zasiadłam w fotelu, otwarłam książkę i… O moich wrażeniach na temat tej powieści przeczytacie w dzisiejszej recenzji.

ZARYS FABUŁY

Alicja jest zwyczajną, niewyróżniającą się nastolatką, z pewnością nienależącą do tak zwanych szkolnych elit. Ma przyjaciół, chłopaka i ostatecznie pecha. W niespodziewanym momencie wychodzi bowiem na jaw, że jej ukochany po prostu ją zdradza. Dziewczyna nie ma jednak pojęcia, że to dopiero początek wielkiego zwrotu, które wykona jej życie.

Kiedy poznaje Hadriana, tajemniczego członka cyrkowej trupy, zostaje rzucona w ręce niebezpieczeństwa, miłości i magii. Teraz już nic nie będzie takie, jak kiedyś.

NUDNE ŻYCIE, NUDNA PIERWSZA POŁOWA

Umieszczony na okładce książki opis głosi, że Alicja wiedzie zwyczajne, wręcz nudne życie. Strzał w dziesiątkę! Teraz już to wiem. Choć czytając owo streszczenie nie miałam jeszcze pojęcia, że pierwsza połowa powieści będzie właśnie odzwierciedleniem tej szaroburej rzeczywistości, mdłej, wlokącej się i wpływającej także na zniechęcenie czytelnika. I gdzie ta magia, myślę? Ano takowa wynurza się z czasem, z nutką grozy, niepewności i nadziei. Nadziei na to, że drugi tom okaże się lepszy, wszakże debiutem już nie będzie, więc może cała ta historia pójdzie w lepszą stronę. Bo dobry pomysł jest i szkoda byłoby go nie odratować.

I GDZIE TA MAGIA?

Koncepcja połączenia cyrku i magii, splątana z podrygami uczuć to coś niecodziennego, a już na pewno jeżeli chodzi o rodzimą literaturę. Brawa dla autorki za odwagę, choć nie ukrywam, że moje oczekiwania zostały nieco zawiedzione. Akcja powieści w dużej mierze obraca się wokół zbolałej zdradą bohaterki, która dość szybko znajduje pocieszenie w ramionach swojego wybawcy. Liczyłam na więcej magii, tymczasem dostałam jej zalążek. Może był to efekt zamierzony, bo prawdziwą bombę zachowała autorka dla drugiego tomu serii? Nie wiem, ale mimo mankamentów powieści zamierzam się przekonać.

DRUGOPLANOWI GÓRĄ

Nie jestem w stu procentach usatysfakcjonowana także w kwestii kreacji głównych bohaterów. Nie mam nic do idealnego Hadriana, ale będę musiała wyżyć się na postaci Alicji, która oprócz bycia niekonsekwentną w swoich wypowiedziach, pozostała niestety mało wyrazista, wręcz bezbarwna. Nie czułam jej emocji, co przełożyło się również na wątek miłosny tej historii. Nieczęsto to piszę, a jednak tym razem właśnie tak jest – mam wrażenie, że Aleksandra Polak bardziej przyłożyła się do kreacji bohaterów drugoplanowych, aniżeli do odgrywającej tutaj przecież najważniejszą rolę nastolatki Alicji.

  

PRZECIĘTNY DEBIUT I NADZIEJA NA DOBRĄ KONTYNUACJĘ

Demoniczne talenty, sztuczki z kartami, świst sztyletu. Gdyby tak to wszystko ubrać w poruszające wyobraźnię opisy, połączone z grą emocji, mogłoby być naprawdę ciekawie. Zbyt wolno zaczęłam wsiąkać w tą historię, by ukończyć ją z zadowoloną miną, ale druga połowa przyniosła mi cień nadziei na to, że seria może jeszcze mnie zaskoczyć. Dobry pomysł, gorzej z wykonaniem. Jako że to debiut, który wypadł krótko mówiąc przeciętnie, przymykam oko na niedociągnięcia i daję autorce kolejną szansę. Wam zaś nie odradzam, ani też Was nie zachęcam. Bo kto wie? Może dla drugiej części warto zaryzykować?

wydawnictwo: Czwarta Strona

kategoria: powieść młodzieżowa, fantasy

ilość stron: 356

rok wydania: 2017

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona.