"Pieśń Dawida" - Amy Harmon. PRZEDPREMIEROWO. Tocząc walkę z czasem.

„ […] Tag Taggert został moim najlepszym przyjacielem. Był przy mnie, gdy go potrzebowałem, i nigdy mnie nie opuścił.

Więc muszę go odnaleźć.”

Amy Harmon została jedną z moich ulubionych autorek. To zabawne powiedzieć tak po przeczytaniu jednej jej książki. Czasami jednak wystarczy właśnie tylko tyle, by dostrzec potencjał i talent, który staje się gwarancją kolejnych wspaniałych, czytelniczych uczt. Autorka urzekła mnie niebanalnością treści, wyjściem poza schemat i odwagą w kreowaniu nietuzinkowych postaci. Jakże więc wielka była moja radość, kiedy dowiedziałam się o premierze kolejnej książki Amy Harmon, „Pieśń Dawida”. Niebezpiecznie zabierać się za czytanie z wygórowanymi oczekiwaniami, a jednak zaryzykowałam, bo nie dało się inaczej. Zapraszam za recenzję powieści, która jeszcze przez jakiś czas na pewno ze mną pozostanie.

ZARYS FABUŁY:

W życiu Taga wszystko zaczęło się układać. Dzięki Mojżeszowi poczuł smak przyjaźni wiedząc, że w chwili słabości zawsze będzie miał u boku kogoś, kto na pewno go wesprze. Progi jego codzienności odwiedziła także miłość, a niewidoma Millie stała się dla niego wszystkim. Nie mógł narzekać na brak pieniędzy czy samotność, lecz nagle, pewnego dnia zdarzyło się coś, czego nikt się nie spodziewał…

Mille i Mojżesz odkrywają, że Dawid, zwany Tagiem, przepadł. Sprzedał mieszkanie, spakował się i wyjechał bez słowa wyjaśnienia. Odszedł, chociaż tak naprawdę nie miał żadnego powodu. Pozostawił po sobie jedynie nagrane taśmy, które być może mają stanowić formę listu pożegnalnego. Dlaczego to zrobił? Czy jego bliscy jeszcze kiedyś go zobaczą? Czas nagli i nie wiadomo czy wystarczy go na tyle, by móc cokolwiek naprawić. Mille i Mojżesz wiedzą, że muszą go odnaleźć, chociaż nie mają pojęcia, gdzie szukać. By móc cokolwiek zdziałać, muszą cofnąć się wstecz i zanurzyć we wspomnieniach przeszłości Taga.

ANALIZA:

„Pieśń Dawida” to kontynuacja cyklu rozpoczętego Prawem Mojżesza. Książka bezsprzecznie nawiązuje do wydarzeń z pierwszego tomu i warto zabrać się za nią mając pełną wiedzę, a więc zaczynając od początku. Tym razem jednak na pierwszy plan wkracza inny bohater, toteż „Pieśń Dawida” może funkcjonować jako samodzielna historia. Tyle w ramach wyjaśnienia.

Dawid, częściej nazywany Tagiem, ma na swoim koncie pobyt w ośrodku psychiatrycznym oraz kilka prób samobójczych. Te wszystkie nieszczęścia wydają się jednak przeszłością, bo dzięki rodzinnemu majątkowi, smykałce do biznesu i przyjaźni z Mojżeszem, chłopak wyszedł na prostą układając sobie życie u boku wspaniałej i kochającej kobiety. Współczujący, wrażliwy i opiekuńczy, mający w sobie zarazem duszę wojownika. To, co jednak cechuje go najbardziej, to nieprzewidywalność. Bo kiedy wszystko się układa, Tag postanawia uciec.

Akcja powieści rozgrywana jest na dwóch płaszczyznach czasowych. Teraźniejszość przepełniona lękiem Millie i Mojżesza zostaje tutaj skontrastowana z przeszłością. Ta druga z kolei płynie z kolumn odtwarzacza, nagrana na taśmach niczym osobisty pamiętnik. Losy Taga poznajemy więc niejako dzięki narracji pierwszoosobowej. Ażeby było oryginalnie, nie odbywa się to bezpośrednio, a raczej w formie pozostawionej spuścizny.

Powieść o cudownej sile miłości, dla której nie liczą się żadne bariery. O bezbrzeżnej przyjaźni, dla której można zrobić wszystko. O wspólnym pokonywaniu własnych granic i o granicach, które stają na przeszkodzie w drodze do prawdziwego szczęścia. Historia o wzlotach i upadkach, o chwilach radosnych, ale i tych przepełnionych strachem. Bo takie właśnie jest życie. Nigdy nie wiadomo, cóż takiego może się wydarzyć.

Amy Harmon funduje całą paletę emocji, cały czas trzymając w eskalującym napięciu i niepewności. Darzy chwilami czystego szczęścia, wzrusza i skłania do przemyśleń nad sensem życia, szczególnie przy końcu, kiedy wszystko staje się klarowne i jasne. Pochłaniałam kolejne działy z szybko bijącym sercem, jednak tym razem się nie rozkleiłam. Były chwile naprawdę mocne, jednak nie na tyle, by z moich oczu popłynęły łzy.

Czy „Pieśń Dawida” jest lepsza od poprzedniczki? Trudno mi powiedzieć. Książka jest zupełnie inna. Kolejny raz mamy do czynienia z skomplikowaną osobowością głównego bohatera, co już samo w sobie jest zapowiedzią interesującej przygody literackiej. Fabuła pędzi jednak zupełnie innym torem. Uwielbiam być zaskakiwana i Amy Harmon całkowicie się to udało. Zdobyła moje uznanie i kolejny raz mnie kupiła.

PODSUMOWANIE:

Myślę, że „Pieśń Dawida” to obowiązkowa książka dla tych, którzy przepadli wraz z pierwszą częścią. Chociaż Georgi tutaj niewiele, postać Mojżesza przez cały czas przewija się przez kolejne wydarzenia. Rekomenduję wielbicielom niebanalnych, niezwykłych, a więc niepowielonych historii o miłości oraz o odnajdywaniu własnego miejsca na ziemi. Daleka od prostoty jest warta poświęconego czasu, a ten płynie u jej boku zdecydowanie szybko.

moja ocena: 8/10

wydawnictwo: Editio Red

ilość stron: 309

premiera: 14 października 2016

recenzja pierwszego tomu: KLIK

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Editio Red.