Moje przemyślenia, czyli o wszystkim i o niczym ...

Czekam właśnie na dostawę świeżutkich książeczek, a więc chwilowo nie mam nic do czytania, a to się zdarza naprawdę bardzo, bardzo rzadko. Przewiduję jednak, że dzisiaj zawita u mnie listonosz.

Niemniej jednak zabrałam się do przeglądania odpowiedzi konkursowych i już wiem, że będę miała problem. Oba konkursy, czyli ten, w którym można wygrać książkę „Samotność ma twoje imię” oraz ten, w którym nagrodą jest „Pokuta Gabriela” kończą się jutro. Mam już swoich faworytów (których i tak jest za dużo), ale kto wie, może trafi się ktoś jeszcze, kto pomiesza mi szyki. W każdym bądź razie zachęcam do wzięcia udziału, a czasu zostało niewiele.

Mając trochę czasu, rozejrzałam się za książkami, które chciałabym przeczytać. Na mojej liście pojawiła się jedna nowość, a jest nią książka „Jedwabnik” autorstwa Roberta Galbraitha oraz powieść „Ostatnia konkubina” i coś z literatury historycznej, a mianowicie „Listy z pudełka. Sekret mojej Mamy”. Czytaliście już coś z tego? Jak wrażenia?

Zbyt duża ilość czasu chyba mi nie służy. Moja córeczka śpi, mąż jest w pracy, a mnie wzięło na przemyślenia. Moja druga połówka pracuje w kopalni węgla kamiennego i to nie „na górze”, ale tam „na dole”, pod ziemią. Ostatnio znów głośno na tematy wypadku, do którego doszło w jednej z kopalń na wskutek wybuchu metanu. Ludzie nie mający z kopalniami nic wspólnego nie wiedzą, jak to jest. W mediach słyszy się, ile to górnicy nie zarabiają. Mój mąż jeszcze nie tak dawno pracował za 1800 zł wykonując pracę w wysokiej temperaturze i zapyleniu, nie siedząc na tyłku, a naprawdę tyrając. Teraz jest już inaczej, ale nie wiem skąd biorą się informację o tym, że górnik zarabia 6 tysięcy. Chyba że chodzi o tych wszystkich dyrektorów, ale co z nich za górnicy. Mąż niejednokrotnie przychodząc z pracy mówi, że znowu się posypało nad głową. A sypie się często, tylko że nikt o tym nigdzie nie mówi, bo taka jest ich praca. Mówią tylko wtedy, kiedy ktoś zupełnie nie w temacie chce wytykać górnikom to, ile zarabiają i jakie mają przywileje. Górnik ma pracować na dole 67 lat? Mój dziadek, który także trudnił się na kopalni, po dwudziestu paru latach miał tak poskręcany kręgosłup, że lekarzom ciężko było w to uwierzyć. Co innego oczywiście pracownicy niezjeżdżający pod ziemię. Ci, to zupełnie inna bajka… I jak tu się nie denerwować i nie stresować. Ile to razy dochodzi do tąpnięć w rejonie, w którym akurat nikogo nie było. Ale jakby byli? Może resztę zachowam do siebie, bo nie chcę tutaj zanudzać, skoro to strona z recenzjami książek ;) Jednakże w końcu to mój własny blog i mogę sobie tutaj pisać to, co mi w sercu gra.

Wracając do czytania, wkrótce możecie się spodziewać recenzji książek podróżniczych, ale będzie także coś z powieści pani Michalak oraz bajki dla dzieci.

Życzę wszystkim miłego dnia, a uczestnikom konkursów – powodzenia.