"Bez szans" - Mia Sheridan. Upadła wioska, piętno katastrofy i rodzące się uczucie.

„- Co takiego mógłbym ci dać?
Zastanowiłam się.

- Pomagasz mi wierzyć.

- W co?

- W dobroć, w siłę.”

Mia Sheridan to nie tylko dobra autorka. Jej nazwisko jest dla mnie jak marka, która jak dotąd zawsze oferowała godny polecenia produkt. Historie przez nią tworzone potrafią zagrać na najczulszych strunach duszy, a bohaterowie na długo pozostawiać wyraźny ślad swojej obecności. Nie tak dawno, przy okazji jednej z jej książek, dałam się ponieść wyobraźni buszując po starej winnicy. Tym razem przyszło mi trafić do ubogiej wioski, która wciąż dźwiga ciężkie brzemię okrutnej tragedii rozegranej w podziemiach kopalni. Ubóstwo, niesprawiedliwość i młodzi ludzie, którzy dorastając w miejscu pozbawionym nadziei stawiają czoła codzienności. Czy płomyk miłości może zrodzić się tam, gdzie wokół panuje całkowita ciemność? Zapraszam na recenzję powieści „Bez szans”.

ZARYS FABUŁY

W ogarniętym biedą Dennville mieszkańcy nie potrafią zapomnieć o katastrofie, która wielu rodzinom zabrała nie tylko szansę na godne życie, ale także bliskich. Upadająca kopalnia przyćmiła nadzieję na przyszłość, wprawiając ludzi w stan biernej egzystencji. To właśnie tam, pośród głodu i samotności zrodziło się coś wyjątkowego, coś co połączyło Ten i Kylanda.

Oboje marzą o lepszej przyszłości walcząc o stypendium otwierające bramy do lepszego świata. Oboje wiedzą, że tylko jedno będzie miało szansę na realizację ambitnych planów. Obarczeni piętnem miejscowej tragedii są świadomi tego, że powinni stłumić łączące ich uczucie, bo w obliczu niesprawiedliwości losu będą musieli się rozstać. Pytanie tylko, czy będą potrafili to zrobić? Czy sprzeciwią się miłości? Czy spotykając się kolejny raz będą w stanie sobie przebaczyć? Jak wiele zmienia upływający czas i czy jest w stanie zmienić ludzi?

UBOGI, A JEDNAK BOGATY DUCHEM

Autorka kolejny raz zdecydowała się na całkowite przeciwieństwo panującego obecnie trendu dotyczącego stawiania w świetle reflektorów bohatera zamożnego, człowieka sukcesu, który nie tylko swoją urodą, ale także grubym portfelem potrafi zaimponować kobiecie. W jego miejsce wstawiła zaś Kylanda, chłopaka pozbawionego szans na udany start, a jednak bardzo ambitnego. Ubogi, jak z resztą pozostali mieszkańcy wioski, nie angażuje się w związki zachowując bezpieczny dystans tak, by z nikim na poważnie się nie wiązać. Co czułam, kiedy Kyland wkraczał na pierwszy plan? Podekscytowanie. To bez dwóch zdań jeden z tych bohaterów, który wyglądem, ale przede wszystkim siłą charakteru potrafi załatać wszystkie dziury i zniewolić damskie serce.

Naprzemienna narracja, ale i świadomość konieczności dopracowania obu głównych postaci pozwoliły Mii Sheridan wykreować także bardzo udaną i zapadającą w pamięć Ten. Pracowita, zamieszkująca przyczepę, wychowywana bez ojca i przekonana o tym, że nikt poza nią  nie zawalczy o jej przyszłość okazuje się dziewczyną wrażliwą, potrafiącą pośród całego nieszczęścia odnaleźć iskrę nadziei.

To, jak ci dwoje do siebie pasują i jak uzupełniają siebie nawzajem staje się tylko potwierdzeniem czegoś, co już od dawna było mi wiadome. Powieści tej autorki fundują nie tylko wulkan emocji, ale dają szansę na poznanie ludzi, którzy chociaż wyimaginowani wywołują pragnienie spotkania ich w rzeczywistości.

KOPALNIA

Upadła wioska. Tonący w śmieciach i głodzie mieszkańcy. Rodzinne tragedie i kopalnia, miejsce grozy, ale i honoru, miejsce, które w życiu Kylanda zdążyło sporo już namieszać, ale też nie powiedziało jeszcze ostatniego słowa. To właśnie tam, w mroku nietuzinkowego krajobrazu skonstruowała Mia Sheridan swoją kolejną, niesamowitą powieść udowadniając, że jest w stanie sięgnąć po coś, co dla wielu mogłoby okazać się nieatrakcyjne. Pozory mylą, a ona jest tego najwyraźniej bardzo świadoma.

PODSUMOWANIE

Przyznam, że na początku miałam pewne obawy. Akcja toczyła się powolnym rytmem odkrywając przed czytelnikiem wiele kart, a co za tym idzie, siejąc ziarno wątpliwości co do ciekawego biegu następnych wydarzeń. Potem jednak rozwiała wszystkie wątpliwości, porywając, angażując i pokazując, że całkiem sporo miała jeszcze do ukrycia. Zakochałam się w słowach tej książki, w jej bohaterach, w mizernym otoczeniu i nawet nieco słodkawym zakończeniu. Pozostała pustka, która dla mnie staje się miarodajnym wyznacznikiem atrakcyjności powieści. Ta była świetna. Pokonała mnie, przywłaszczyła sobie, sponiewierała i uszczęśliwiła. Polecam wielbicielom gatunku New Adult oraz wszystkim kobietom lubiącym poruszające, romantyczne historie. Myślę, że nie pożałujecie.

moja ocena: 8/10

wydawnictwo: Otwarte

ilość stron: 337

data wydania: luty 2017

Książkę do recenzji przeznaczyła księgarnia BookMaster.pl. Dziękuję!