"Barwy miłości. Zatracenie" - Kathryn Taylor. PRZEDPREMIEROWO. Biznes, namiętność i sztuka.

„Bywa, że miłość to regularna wojna.”

Seria „Barwy miłości” okazała się dla mnie satysfakcjonującą lekturą i zarówno jej pierwsza, jak i druga część bardzo przypadły mi do gustu. Miałam jednak spore obawy, jeżeli chodzi o kolejny tom, bo wrażenie dostatecznego wyczerpania tematu życia głównych bohaterów (Grace i Jonathana) skłaniały mnie do powątpiewania w atrakcyjność Zatracenia. Tymczasem nowa część, to zupełnie nowa historia. Inni bohaterowie, inny motyw główny, inna przygoda. I właśnie to zdecydowanie mi się podoba.

ZARYS FABUŁY

Dwudziestopięcioletnia Sophie Conroy wiedziała, że wyjazd do Włoch okaże się sprawdzianem jej umiejętności. Nie miała jednak pojęcia, jak wymagającym i zaskakującym. Reprezentując prowadzony z ojcem dom aukcyjny, młoda znawczyni malarstwa ma za zadanie pozyskać obrazy z kolekcji pewnego uroczego, starszego pana. I wszystko poszłoby po jej myśli gdyby nie atrakcyjny Matteo Bertani, znany profesor historii sztuki, przystojny, niemniej z pewnością nieułatwiający jej zadania. Arogancki, choć rozbudzający najdziksze pragnienia nie kryje się z intencjami, otwarcie przyznając się do tego, że ze względu na własne przekonania będzie utrudniał jej osiągnięcie celu. Jednak ani on, ani też ona nie są w stanie przewidzieć tego, do czego doprowadzi ich wzajemna, pozorna niechęć. Wszak od nienawiści, do namiętności bardzo krótka droga.

MOCNI BOHATEROWIE

Oboje inteligentni, odważni, bazujący na pozorach. Umiejętnie skrywający uczucia pod grubą maską nieczułości. Wrażliwi na piękno sztuki, choć nie do końca czuli względem siebie. Do czasu, bo nawet ci najtwardsi w obliczu pragnienia potrafią skruszyć serca lód.

Sophie to Angielka, która jako córka miłośnika sztuki w wieku kilku lat wiedziała o malarstwie więcej, aniżeli większość dorosłych. Bystra, umiejąca o siebie zadbać, chociaż potrafiąca zaangażować się uczuciowo. A miłość bywa ryzykiem. Grając z czytelnikiem w otwarte karty raczej nie ma nic do ukrycia. Sprawa wygląda zupełnie inaczej w przypadku Matteo, który wydaje się być ciekawą mieszanką sprzecznych cech.

Znany profesor, cieniony, lubiany, szanowany. Daleko mu jednak do sympatycznego wesołka. Matteo to człowiek z żelaznymi zasadami, noszący bliznę – tę widoczną gołym okiem i skrywaną we wnętrzu. Nieprzekupny, srogi, chwilami wręcz nieuprzejmy. Jak się okazuje, potrafiący dogodzić kobiecie w momencie, kiedy na chwilę porzuca mroczny płaszcz osobowości. Podoba mi się to, że autorka nie zmieniła go w ciągu kilkudziesięciu stron w innego człowieka. W tej całej swojej chwiejności emocjonalnej Matteo do końca pozostaje sobą i przez to wypada całkiem wiarygodnie.

SCENY EROTYCZNE

Jak na literaturę erotyczną, całkiem niewiele tutaj scen zbliżeń. Jeśli już jednak się pojawiają, potrafią pobudzić zmysły. Połączone ze sztuką, która jest wiodącym motywem składającym się na tło tej powieści, tworzą smaczny kąsek wzniecający apetyt. Pozostaje tylko czekać na więcej, bo przecież to lepsze niż pełen wulgaryzmu przesyt.

SZTUKA I CLIFFHANGER

Wspomniana sztuka to kolejny wymagający wzmianki element tej powieści. Joseph Severn, Enzo Montagna, dzieła mające wartość pieniężną oraz sentymentalną. Ekspertyzy, falsyfikaty, transakcje. Malarstwo sporo tutaj namiesza, wszak przecież od niego zaczyna się cała ta historia i zdradzę, że na nim także kończy.

Zaserwowała autorka prawdziwy cliffhanger, po którym nie w sposób odpuścić sobie kolejną część. Urwała akcję w całkiem intrygującym i siejącym ziarno niepewności momencie, bo teraz może zdarzyć się dosłownie wszystko.

PODSUMOWANIE

Pochłonęła mnie ta historia, może nieco mniej niż ta dotycząca Jonathana i Grace, niemniej wystarczająco, bym z niecierpliwością wyczekiwała kontynuacji. Polecam wielbicielkom romantycznych scenariuszy dekorowanych nutą pikanterii, ale i sztuki. Fankom poprzednich części serii, chociaż jak już wspomniałam, wcale nie trzeba czytać dwóch pierwszych tomów, by w pełni zaangażować się w to, co ma do przekazania ten. Miarowa, chociaż niegalopująca akcja, plastyczne opisy i wiarygodne dialogi. Całość oceniam na plus i podsuwam Wam pod nos na samotne wieczory.

moja ocena: 7-/10

wydawnictwo: Akurat

ilość stron: 366

data wydania: 15 lutego 2017

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Akurat.