"Bracia Slater. Dominic" - L.A. Casey. Para, która nie przebiera w słowach.

„Ból fizyczny i ten w sercu były równie bolesne.”

To nie jest książka dla wszystkich - pouczają słowa wypisane na stronie wydawnictwa. Jakże wiele w nich słuszności i racji. Dotąd byłam przekonana, że w literackich romansach już żaden poziom wulgarności nie będzie w stanie mnie zaskoczyć. Tymczasem pojawiają się Bracia Slater i ucierają mi nosa. O kontrowersyjnym uczuciu młodych dorosłych, o cienkiej granicy dzielącej nienawiść i miłość oraz o tym, że przed pragnieniami nie da się uciec, w książce „Bracia Slater. Dominic”. To coś dla Was? Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Kiedy Bronagh w wyniku wypadku straciła rodziców, postanowiła zamknąć się przed światem. Właśnie dlatego dziewczyna otacza się grubą skorupą niedostępności, w obawie przed tym, że mogłaby jeszcze stracić kogoś, kogo pokocha. Tymczasem w szkole pojawia się Nico, obok którego trudno przejść obojętnie. Pewny siebie chłopak zwracający uwagę każdej dziewczyny zdziwi się, kiedy w kontakcie z Bronagh napotka duży opór. Ta znajomość zacznie się od nienawiści. Ale jak się skończy?

JACY ONI NIEPOPRAWNI! (uwaga na niecenzuralne słownictwo)

Ona, na co dzień raczej trzymająca się na uboczu, nazywa go „małym chujem”. On, przystojny, ale potrafiący zawalczyć o swoje (dosłownie zawalczyć!) nie szczędzi jej chociażby takich epitetów jak „popieprzona dziwka”. Ciągnie swój do swojego. Oboje są siebie warci. Pamiętacie jak wspominałam, że to nie książka dla każdego? No właśnie. Pod względem charakteru bardzo niedoskonali, a co za tym idzie, niestereotypowi. Czy zapałałam do nich sympatią? Niekoniecznie. Choć ma to swoje plusy, bo na pewno przez jakiś czas będę jeszcze o nich pamiętać.

Jak na parę tak młodych ludzi, bo przecież wciąż uczęszczających do szkoły, Bronagh i Dominic (Nico) wzbudzają naprawdę bardzo ambiwalentne odczucia. Z jednej strony napiętnowani tragedią przeszłości (tutaj pojawia się trochę naciągany zbieg okoliczności), przez co przedwcześnie dojrzali, z drugiej momentami zachowujący się jak nierozgarnięte dzieci. Podobny wydźwięk niesie ze sobą cała ich historia. Odpychająca i przejaskrawiona, a zarazem przyciągająca niebezpieczeństwem i innością.

WULGARYZMY, BÓJKI I … MIŁOŚĆ

W akcję skupioną na dialogach pełnych niewyszukanych frazesów, wulgaryzmów i docinek, w opowieść o nietuzinkowej dojrzało-niedojrzałej miłości, autorka wplotła elementy bójek (także pomiędzy dziewczynami!), podziemnych walk, ale i rodzinnych więzi. Jest uczucie, namiętność i dość wątpliwy obraz szkoły, w której ot tak można na zajęciach słuchać sobie piosenek czy używać przekleństw w rozmowie z nauczycielem. L.A. Casey postawiła na bardzo niegrzeczny i kontrowersyjny obraz uczucia, jak i książki zarazem. Pociągnęła zatem konsekwentnie w takim tonie wszystkie elementy składowe fabuły. Jakie są tego efekty? Ano takie, że (wspomnę raz jeszcze) to książka nie dla wszystkich.

NIE DLA KAŻDEGO, ZATEM DLA KOGO?

Wulgarna historia, która poniekąd może być podpięta pod nurt New Adult, z pewnością nie przypadnie do gustu typowym romantyczkom hołdującym literackim rycerzom na białym koniu. Książka być może nie trafi także w smak dojrzałych czytelniczek, które w postawie bohaterów doszukują się jednak ogłady. Poszukiwaczki nieschematycznych, bo jakże niepoprawnych (choć nie do końca zepsutych) postaci będą nią jednak urzeczone. Jeśli więc nie macie absolutnie nic przeciwko dialogom, od których większości więdną uszy, to jest właśnie to. Ja mam względem tego tytułu mieszane uczucia. Historia mnie nie porwała, ale myślę, że jeszcze chyba sięgnę po kolejne części.  

wydawnictwo: Kobiece

ilość stron: 486

data wydania: 5 października 2017

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Kobiecemu.