"Anita" - Ewa Popławska. Kuriozalna akcja i pan inicjał, czyli dziwny debiut polskiej autorki.

„Jednak morderca to nie kanar, choć jeden i drugi zawód wiąże się z bezwzględnością.”

Już dawno nie czytałam książki, z którą uporałabym się dosłownie w godzinę. Jak tego dokonałam? Ano sięgnęłam po powieść „Anita” Ewy Popławskiej, debiut polskiej autorki liczący niespełna 180 stron. Nie tylko ilość kartek przyczyniła się do tak szybkiego rozprawienia się z treścią, ale także tempo akcji. Czy to jednak historia bez wad i jakie zrobiła na mnie wrażenie? O tym w dzisiejszej recenzji.

ZARYS FABUŁY

Płatny zabójca, S., otrzymuje kolejne zlecenie. Tym razem musi załatwić sprawę pewnego nieakceptowanego przez rodzinę mężczyzny. Zadanie jak każde inne, a przynajmniej na początku tak mogłoby się wydawać. Kiedy jednak S. wkracza do pokoju przyszłej ofiary dowiaduje się, że mężczyzna jest bratem kobiety, którą jakiś czas temu poznał i do której niewątpliwie coś czuje. Mało tego, teraz Anita na własne oczy przekonuje się, kim tak naprawdę jest. Czy go wyda? I czy ze śmierci może zrodzić się miłość?

PAN INICJAŁ I TYTUŁOWA KOBIETA

Główni bohaterowie powieści, na czele z nieco tajemniczym panem S., to swego rodzaju mieszanka ciekawych, ale nie do końca spójnych charakterów. Ludzi łaknących szczęścia, choć pod wpływem biegu wydarzeń  zbyt łatwo ulegających zmianom sytuacji. Pan S. niezbyt rozczula się nad swoimi ofiarami. Z drugiej strony sprawia wrażenie mężczyzny zakochanego. Ale, jakoś kompletnie nie wyczuwałam jego emocji, jakby wszystkie jego uczucia istniały tylko na papierze. Podobnie w przypadku tytułowej Anity, która na pierwszych stronach książki wydała mi się postacią tak absurdalną jak mało kto. Nie będę zdradzać dlaczego, ale jej pierwotne zachowanie naprawdę postawiło całą treść pod wielkim, pełnym wątpliwości znakiem zapytania. Może gdyby wszystkie te wybory bohaterów były bardziej uzasadnione i lepiej rozpisane, zyskałyby na wiarygodności.

WARTKA AKCJA

Nie można zarzucić akcji braku tempa i to okazuje się jej wielką zaletą. Tutaj sceny zmieniają się jak w kalejdoskopie, a każda nowa strona niesie inne możliwości. Spodziewałam się tego, że finał może zaskoczyć i tak w pewnym stopniu też było. Niemniej jednak cała ta sytuacja rozegrana w powieści wydaje się tak zakręcona, kuriozalna i dziwna, że nie tak łatwo się w nią wczuć i nad tym mocno ubolewam.

TEGO ZABRAKŁO

Zabrakło jakichkolwiek emocji, tych dotyczących miłości bohaterów czy wątku kryminalnego. Czytając miałam wrażenie, że poznaję zaledwie najistotniejsze fakty, jakby autorka strzelała pomysłami (a tych posiadała wiele) zapominając o tym, by to wszystko ożywić opisem ludzkich odruchów. Być może także brak wyrazistego tła sprawił, że trudno było mi to sobie wszystko wyobrazić. A szkoda, bo był potencjał i był bardzo ciekawy pomysł, które straciły na wartości poprzez pewne niedopracowania.

SŁOWO NA TEMAT STYLU

Podobał mi się jednak sam język powieści, w którym nie dopatrzyłam się okaleczonego szyku zdań czy rażących błędów. W efekcie całość czytało się szybko i lekko, choć jak wspomniałam, bez większych emocji. Nie chcę narzekać na zmarnowany czas, bo pod wieloma względami poznałam powieści o wiele słabsze. Wiem jednak, że nie zapamiętam jej na długo.

PODSUMOWANIE

Jeśli Ewa Popławska zdecyduje się na kolejną książkę, pewnie po nią sięgnę. Widać, że dziewczyna ma potencjał i głowę pełną całkiem oryginalnych pomysłów. Musi jednak zadbać o uwiarygodnienie zarówno zachowań bohaterów, jak i samej akcji. Bo gdyby tak Anitę okrasić emocjami, zbudować konkretne tło i wpłynąć na spójność poszczególnych wydarzeń, mogłaby powstać bardzo intrygująca lektura. Tymczasem debiut wypadł średnio, więc jakoś szczególnie nie będę go Wam polecać.

moja ocena: 4/10

wydawnictwo: Novae Res

ilość stron: 175

data wydania: sierpień 2017

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Novae Res.