"Krew na sutannie" - Danka Braun. Grzechy i grzeszki w prawym świecie.

„ – Jeszcze jedno pytanie: czy ksiądz prowincjał miał jakichś wrogów?

- Ależ skąd!- zaprzeczył gwałtownie. – Był to wspaniały człowiek. Wszyscy go szanowali.

- Jednak ktoś go zabił.”

Spośród wielu, mniej czy bardziej utalentowanych, polskich autorek, jedną z tych, której nazwisko wyraźnie zapisało się w mojej pamięci jest Danka Braun. Stawiająca na zawiłe, rodzinne relacje, kontrowersyjne wydarzenia, wyraziste charaktery i skropioną humorem literaturę obyczajową, za pomocą słowa pisanego nie raz i nie dwa miała okazję gościć w moim domu. Ostatnio na rynku literackim zawitała jej kolejna powieść z logiem wydawnictwa Prozami, „Krew na sutannie”. Tym razem w krąg wielobarwnych postaci dołączył trup czyniący z lektury iście prawdziwy kryminał.

 

ZARYS FABUŁY

„To był szanowany i uczynny człowiek. Nie miał żadnych wrogów” słyszą dziennikarz Mark Biegler i komisarz Bieda przeprowadzając śledztwo w sprawie zamordowanego prowincjała Edwarda Nasiadki. Czy aby na pewno? Przecież trup sam się nie zrobił.

Zapowiada się żmudne, ale i zarazem bogate w zaskakujące odkrycia śledztwo. Pełne niedopowiedzeń środowisko księży, kusząca Beata Tomczyk i tajemnicza śmierć ministranta sprzed trzydziestu lat. Nie wszyscy są tutaj uczciwi, sprytnie kamuflując swoją drugą twarz. Kto miał powód i kto zabił? Jakie sekrety skrywał sam denat?

TYLU BOHATERÓW, ŻE ŚCIĄGA POTRZEBNA

Zaczyna się, jak zawsze, od ściągawki dla czytelników, rozpiski imion bohaterów, których jest tutaj niemało. I o ile takie pomoce wydają się czasami zbędnym dodatkiem, tutaj potrafią zdziałać wiele dobrego. Sama skorzystałam, by uniknąć zbędnych domysłów tam, gdzie nie było to konieczne. Autorka nie żałuje wyrazistych osobowości, co w przypadku literatury wpisującej się w ramy kryminału, okazuje się mieć wiele zalet. Liczni podejrzani wyjęci z kręgu środowiska idealizowanego, nawarstwiające się sensacje i zarazem dowód na to, że Danka Braun miała pomysł na każdego, począwszy od wyuzdanej kobiety, kończąc na dobrodusznym księdzu Ślęzaku. I choć „Krew na sutannie” to samodzielnie funkcjonująca historia, jako część serii ma powiązania z całą resztą.

KSIĄDZ – TEŻ CZŁOWIEK

Grzeszne romanse, niekonwencjonalne relacje, zbrukany moralny świat stalowych zasad. Autorka uderza w środowisko księży, robiąc spustoszenie w otoczeniu trzymanym pod kloszem czystości i niewinności. Jej propozycja, choć kontrowersyjna, nie jest jednak wcale odrealniona. Ileż to razy mieliśmy okazję przekonać się o tym, że ludzie duchowni – to także ludzie, są wśród nich ci uczciwi (o czym Danka Braun, jak wspomina na końcu, miała okazję przekonać się osobiście), są także ci zdemoralizowani.

ROZBUDOWANE DIALOGI

Akcja powieści, w której nie brak elementów zaskoczenia, ma swoje niespieszne tempo. Autorka to dobra gawędziara, która nie szczędzi rozwlekłych dialogów, czasami niewnoszących w treść nic istotnego. Nie uważam tego za wadę, bo charyzmatyczne postaci, przewijający się humor i specyficzny klimat tej książki przez cały czas podtrzymywały moje zainteresowanie historią. Dla tych, którzy jednak lubią krwawe kryminały z przeważającą ilością mocnych scen, nie rozmów, może ta wzmianka okazać się wyznacznikiem atrakcyjności, bądź wręcz przeciwnie – nieefektowności publikacji.

PODSUMOWANIE

Zmyliła mnie ta książka i wyprowadziła w pole. Łapałam mordercę, a potem musiałam puścić go wolno, a fakt, że zaangażowałam się w śledztwo oznacza, że powieść spełniła swoją funkcję. Polecam wielbicielom twórczości autorki, sugeruję zwolennikom niekrwawych kryminałów – głównie kobietom. A ja czekam na kolejne historie, które wyjdą spod pióra Danki Braun, bo na pewno dam im szansę.

wydawnictwo: Prozami

kategoria: kryminał/sensacja

ilość stron: 351

data wydania: styczeń 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Prozami.