"Na skraju załamania" - B.A. Paris. Tak rodzi się obłęd.

„Silny niepokój jest niczym w porównaniu z tym, co czuję, ale dobre choć dwie tabletki, więc połykam je, popijając wodą.”
 

„Na skraju załamania” to druga książka B.A. Paris, czyli autorki powieści „Za zamkniętymi drzwiami”. Ponoć ta poprzednia okazała się hitem, jednak ja już z góry zaznaczam, że jej nie czytałam, więc nie będę czyniła porównań. Jak to jest, kiedy człowiek nie może nikomu zaufać, a już zwłaszcza sobie? Jak daleko mogą zaprowadzić wyrzuty sumienia? Jedna noc, jedna decyzja i strach mogą zmienić wszystko. Zapraszam na recenzję thrillera, w którym zobaczycie – jak rodzi się obłęd.

 

ZARYS FABUŁY

W pewną burzową noc Cass Anderson przejeżdża przez las, by jak najszybciej dotrzeć do swojego domu. Po drodze spotyka samotnie siedzącą w samochodzie kobietę, jednak nie zatrzymuje się by zapytać, czy aby nie potrzebuje ona jakieś pomocy. Szybko okazuje się, że nieznajoma w lesie została zamordowana. Czy można było tego uniknąć?

Głuche telefony i poczucie winy zaczynają doprowadzać Cass na skraj załamania, a zaburzenia pamięci uświadamiają jej, że nie może sobie zaufać. Co się dzieje wtedy, kiedy człowiek zostaje więźniem własnego umysłu? I co wydarzyło się w lesie?

ONA NIE UFA SOBIE. CZY ZATEM MOGĘ ZAUFAĆ JEJ JA?

To nie ten typ literatury, w którym brutalne obrazy przysłaniają treść. Tutaj krew nie leje się litrami, bo autorka skupiła się raczej na portretach postaci, czyniąc ze swojej powieści thriller psychologiczny. Swoją drogą udany. Główna bohaterka, Cass, staje się czytelnikowi bliższa poprzez narrację pierwszoosobową. Ciekawe to doświadczenie przyglądać się coraz bardziej zrujnowanemu umysłowi walczącej z depresją kobiety. Zdecydowanie wiarygodnie oddała B.A. Paris zachowania zdezorientowanej postaci, która pośród przekonujących cech miała jedną, mocno mi doskwierającą. Momentami mnie irytowała, więc nie zapałałam do niej sympatią. Gdyby był to romans, z pewnością miałabym problem. Jako że autorka poczęstowała mnie thrillerem, negatywny wydźwięk charakteru głównej postaci nie wpłynął znacząco na ocenę treści.

NAPIĘCIE I FINAŁ, CZYLI PLUS I MINUS

Nie narzekam na brak napięcia, starannie budowanego poprzez zaburzenia pamięci i głuche telefony. Nawarstwiające się problemy kształtują depresję i obłęd, po to, by potem wielu faktom zaprzeczyć. Podobał mi się kierunek, który autorka obrała, bo nie zabrakło emocji. Daję minusa za to, że przed czasem rozgryzłam zagadkę, więc obyło się bez efektu opadniętej szczęki. Szkoda, bo w końcowej fazie lubię dać się zaskoczyć. To jedyny mankament, którym obarczę ten tytuł.

DLA KOGO?

Wiarygodne dialogi, plastyczne i niemęczące opisy oraz świetna kreacja portretów psychologicznych dają mi pogląd na styl autorki, który całkowicie mi odpowiada. Był ciekawy pomysł na treść, dobra jego realizacja i nie było nudno. Gdyby nie brak zaskoczenia, oceniłabym tę książkę bardzo, bardzo wysoko. A tak dostanie ode mnie zasłużone 7-/10, co w dalszym ciągu potwierdza, że „Za skraju załamania” to dobra lektura, którą zasugeruję poszukiwaczom thrillerów uwitych wokół psychiki bohaterów, a nie wokół dynamicznej i krwawej akcji.

wydawnictwo: Albatros

kategoria: thriller psychologiczny

ilość stron: 350

data wydania: luty 2018

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Albatros.