"Co kryją jej oczy" - Sarah Pinborough. Gra pozorów, czyli absolutnie nie ufaj tej historii. (ebook)

źródło tła

 „- Wszyscy mają tajemnice, Lou. I wszyscy powinni je mieć. Nigdy nie poznasz do końca drugiej osoby. Oszalejesz, jeśli będziesz do tego dążyć.”

Sięgając po tę książkę liczyłam na mocne zakończenie, którego, zgodnie z poleceniem zawartym w streszczeniu, nie powinnam zdradzać. Przypuszczałam, że powieść będzie miała w sobie element zaskoczenia i tajemnicy, a jednak moje wyobrażenia okazały się zbyt słabe w porównaniu z treścią. „Co kryją jej oczy” to thriller psychologiczny autorstwa Sarah Pinborough i sądzę, że zarówno tytuł jak i nazwisko autorko warto sobie zapamiętać. Dlaczego? Czy ta historia okazała się tak dobra, jak zapowiadano?

ZARYS FABUŁY

Szanowany psychiatra David i jego piękna żona Adele wydają się idealną parą, piękną, zgraną i zgodną. Podczas gdy on zarabia pieniądze na dom, ona dobrze się nim zajmuje dbając o to, by uszczęśliwić swojego męża. A jednak nie wszystko jest takie, jakby się mogło wydawać…

Dlaczego kobieta pozostaje w zamknięciu karmiona omamiającymi tabletkami? Czemu David coraz częściej sięga po alkohol?

Kiedy w życie tej pary wkracza sekretarka psychiatry i kochanka zarazem, Louise, wszystkie skrywane tajemnice zaczynają powoli wychodzić z cienia. Okazuje się bowiem, że kobieta zaprzyjaźnia się przypadkowo z Adele, zbliżając się jednocześnie do pozornie idealnego małżeństwa od obu stron. Tylko czy wyjdzie jej to na dobre? Tkwiąca w kłamstwie Louise przeczuwa, że w związku Davida i jego żony dzieje się coś bardzo złego. Nie ma jednak nawet pojęcia, jak szokująca może być prawda.

GRA POZORÓW

Jeden z najbardziej zadziwiających, literackich trójkątów, jaki miałam okazję poznać. Jestem pod wrażeniem umiejętności manipulacyjnych autorki i niełatwo scharakteryzować mi postaci, zwłaszcza teraz, kiedy wciąż jestem mocno oszołomiona. Spróbujmy jednak… Adele to jedna z dwóch narratorek tej powieści. Nieskazitelnie piękna, pewna swojego uroku, za wszelką cenę pragnąca dogodzić ukochanemu mężowi często pozostaje w zamknięciu, jakby nieco zastraszona i znajdująca się pod całkowitą kontrolą Davida. Chwilami może wydawać się naiwna, jakby zbyt słaba by móc się sprzeciwić. Czy mąż ją bije? A może… W tej powieści toczy się nieustanna walka pozorów. David z kolei przez pewien czas wydaje się odgrywać jedną z gorszych ról. Pije, zdradza żonę, ogranicza ją i nie okazuje jej uczuć. Z drugiej strony jest znakomitym psychiatrą i potrafi być ludzki, zwłaszcza w kontaktach z Louise. Ta ostatnia zaś, druga z narratorek samotnie wychowująca syna, wdaje się z nim w romans z dręczącymi ją wyrzutami sumienia, które po czasie wygasają. Mało tego, staje się przyjaciółką Adele współczując jej, a jednocześnie ją raniąc. Czy taki układ może trwać wiecznie? Na pewno nie. Pewne jest także to, że nie warto ufać pierwszemu wrażeniu.

źródło

POD KLUCZEM NIEŚWIADOMOŚCI

Dałam się ponieść od samego początku, plącząc się w szalonym układzie tej historii. Przez pewien czas jednak zastanawiałam się, czy to aby na pewno thriller, bo przecież zaczyna się całkiem niewinnie. Uwierzcie, ta książka nie ma w sobie krzty uczciwości. Kiedy przypuszczałam, że poszczególnym bohaterom przypisałam już należne miejsce i cechy, wszystko zaczęło się sypać. Rosnące napięcie, coraz większe sekrety i coraz głębsze bagno. Byłam przekonana, że znając myśli głównych postaci miałam nad całą trójką przewagę. Nie miałam. A zakończenie? Wbiło mnie w fotel. Musiałam przeczytać je dwa razy, by przekaz treści mógł do mnie dotrzeć. NIE DO WIARY!

LUDZKIE UMYSŁY

Autorka nie skupiła się na krwawych scenach, pościgach czy wartkiej akcji. Postawiła na dokładną analizę ludzkiej psychiki, na nietypowe przypadki, koszmary i powracającą przeszłość. Nie osiągnęłaby zamierzonego efektu, gdyby nie genialna kreacja jakże enigmatycznych bohaterów, którzy sami w sobie dostarczają tylu wrażeń, że trudno się połapać – w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Dawno nie dałam się tak wrobić i już dawno nie czytałam tak dobrej powieści tego gatunku.

NIE UFAJ - PRZECZYTAJ

Nie ufaj tej książce. Nie ufaj tej historii. Nie ufaj sobie – przeczytałam. Przypuszczałam, że te tajemniczo brzmiące słowa to chwytliwy trik marketingowy, na który sama dałam się naciągnąć. Nic z tych rzeczy. To czysta prawda, zwłaszcza w przypadku ostatniego polecenia. Moja intuicja została wyprowadzona w pole, a ja, ostatecznie, spędziłam u boku tej powieści wartościowych parę godzin i polecam ją wszystkim wielbicielom tego gatunku. Nie pożałujecie.

moja ocena: 8+/10

wydawnictwo: Prószyński i S-ka

gatunek: thriller psychologiczny

ilość stron: 337

data wydania: 14 marca 2017

Za możliwość przeczytania tej powieści dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka.