"Nakarmię cię miłością" - Anna Dąbrowska. Bo w chwili, kiedy wszystko miało się zakończyć, zrodziło się uczucie.

„Życie jest jak piosenka, kończy się dokładnie w momencie, w którym stwierdziłeś, że chciałbyś posłuchać jej jeszcze raz.”

Dziewczyna tkwiąca w toksycznym związku i chłopak, piekielnie zraniony przez niesprawiedliwą przeszłość. Los chciał, że pewnego dnia spotkali się w tym samym miejscu. Nie planowali się zakochać walcząc z zalążkami uczucia. Miłość jednak nigdy nie pyta o zgodę. Przychodzi siejąc zamęt i przewracając życie do góry nogami. O mocy pocałunku, o pewnej przygodzie, która zaczęła się w momencie, w którym miała zakończyć, o nadziei na szczęście i o muzyce opowiada książka „Nakarmię cię miłością” autorstwa Anny Dąbrowskiej. Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY:

Tobiasz, młody chłopak, zdążył już poznać smak gorzkiej strony życia. Smutne wspomnienia wyniesione z rodzinnego domu okazały się niczym w porównaniu z miłosnym rozczarowaniem, w trakcie którego utracił coś więcej, niż zaufanie do ludzi i sens życia. Oszukany, sparzony, uprzedzony, niezdolny do uczuć poznaje Laurę, niewinną, młodą dziewczynę, która tego wieczoru wyjątkowo zbyt dużo wypija. Wykorzystując jej stan i upokarzając ją nie ma jednak pojęcia, że krzywdzi tkwiącą w niezdrowym związku osobę, kogoś, kto potrzebuje pomocy, ale i też może tę pomoc zaoferować. Ich niefortunnie rozpoczęta znajomość wcale jednak nie kończy się tam, gdzie większość takich relacji postawiłaby na finał. Los bowiem ma dla nich przygotowany własny plan i podaruje im kolejną szansę. Pytanie tylko, czy będą gotowi ją przyjąć?

ANALIZA:

„Nakarmię cię miłością” to nie tylko historia o rodzącym się uczuciu. To powieść o dorosłych ludziach, którzy właśnie dojrzewają – dojrzewają do miłości. Tobiasz nosi w sobie pokłady negatywnych doświadczeń. Daleko mu do grzecznego chłopca, bo przeszłość nauczyła go twardej walki o przetrwanie i wyzbyła nadziei na lepszy czas. Ślepy na wskazówki losu, próbujący podtrzymywać rodzinny spadek, skrywający wspomnienia o uśpionych demonach uzależnienia. Z kawałkiem lodu zamiast serca, upycha własne boleści pod maską wrażliwego muzyka. A jednak autorka dość szybko, może nawet aż nazbyt, pozwala mu wyjść z gęstej mgły i wkroczyć na właściwy tor. To moje jedyne zastrzeżenie, bo cała kreacja tego bohatera bardzo przypadła mi do gustu.

Podobną sympatią obdarzyłam Laurę, naprzemienną narratorkę tej powieści i jednocześnie jej główną bohaterkę. Przez pewien czas nieco naiwna, z pewnością wrażliwa, życzliwa, dobra. Zwykła i niezwykła dziewczyna. Osoba, z którą łatwo się identyfikować i do której trudno byłoby odczuwać jakąkolwiek awersję. Wielki plus za postać, która nie jest miss pięknością wywołującą ślinotok u wszystkich drugoplanowych bohaterów płci męskiej. Można? Można. Pani Aniu, dziękuję za naturalną Laurę.

Historia Tobiasza i Laury nie kończy się na kwestii dotyczącej ich uczucia. W tle ich relacji przewijają się bowiem codzienne i niecodzienne problemy zaczynając od niełatwego dzieciństwa czy zdziwaczałych relacji rodzinnych, kończąc na braku pracy i nieudanych związkach. Dobry wstęp, który zaangażował mnie naprawdę mocno pozwolił mi przetrwać nieco cukierkowy środek tej powieści, w którym akcja trochę przysnęła. Przy końcu jednak autorka funduje niezły impuls, dzięki któremu napięcie sięga zenitu, a wyczekiwana kulminacja wynagradza wszystkie, drobne niewygody.

Podoba mi się styl Anny Dąbrowskiej, pomysł na tę książkę i zrównoważona ilość dialogów oraz opisów. Nie zanudziłam się więc nużącymi zapychaczami stron, nie narzekałam na brak wspomagających wyobraźnię detali, było wszystkiego w sam raz. Chętnie przeczytałabym kolejną powieść tej autorki, ponieważ jej proza z pewnością zmierza w bardzo dobrym kierunku. Potrafi chwycić za serce, rozczulić, wywołać na twarzy grymas smutku i współczucia. Były emocje, były wrażenia i satysfakcjonujący finał.

PODSUMOWANIE:

Książkę podsuwam pod nos wielbicielom love stories wrzuconych do kotła ludzkich dramatów. Niezobowiązująca, przyjemna, chociaż nie w każdym fragmencie lekka. Fajna historia na każdą porę roku, bez irytujących bohaterów, ale i przesadnie rozdzierających duszę wydarzeń. To taka powieść, której schemat i zakończenie da się przewidzieć, ale która potrafi chwilami zaskoczyć. Być może nie „must have” roku, a jednak taka, której akurat ja poświęconego czasu nie żałuję. A Wy, dacie jej szansę?

moja ocena: 6+/10

wydawnictwo: Zysk i S-ka

ilość stron: 351

data wydania: październik 2016

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.