"Szwajcaria, czyli jak przeżyć między krowami a bankami" - Joanna Lampka. Bilet w jedną stronę.

Niezależna, samodzielna i zamożna Szwajcaria nigdy nie leżała w kręgu moich podróżniczych zamiłowań. Jeśli chodzi o zagraniczne wyjazdy, zwykle wybieram bardziej wysunięte na południe kierunki. Jeśli o książki – czytam te dotyczące bardziej egzotycznych i jakże innych od nas kulturowo krajów. I nagle w moje ręce wpada ona, publikacja Joanny Lampka, która nie tylko odwiedziła Szwajcarię, ale mieszka w niej od dobrych siedmiu lat. Relacja z pierwszej ręki na temat zachowań i przywar mieszkańców tego rejonu Europy i zarazem perspektywa, w jakiej widzą oni nas samych, Polaków. Gotowi na odkrywczą podróż po państwie, które mimo rozlicznych podziałów potrafi się zjednoczyć? Zapraszam wpierw na kilka słów recenzji.

ZARYS FABUŁY

Zapisała się na kurs francuskiego, spakowała walizki i wyjechała do chłopaka. Do Szwajcarii po to, by dumnie zamieszkać pośród mieszkańców tamtejszej wsi. Dumnie? Nie inaczej. Miasta zamieszkują emigranci i patologia. Rodowity Szwajcar, któremu się powodzi, woli znacznie bardziej zaciszne kąty, po których może wypasać swoją… krowę. O mieszkaniach, w których nie ma pralek i nikogo nie powinno to dziwić, o wykwalifikowanych ekipach remontowych, które skłaniają do poszukiwania polskich fachowców i o tym, dlaczego nie warto kłamać na rozmowach kwalifikacyjnych. O legendarnym dahu, opłacalnej segregacji śmieci, pocałunku diabła, czekoladzie  i serze. Jednym słowem, pełen obraz Szwajcarii zawarty w zgrabnym i bardzo pozytywnym przekazie.

PODZIAŁY I WYZWANIA

Autorka książki, Joanna Lampka, to kobieta, która na przekór obawom nie stroni od wyzwań. Z obawą i zdziwieniem dotyczącym metody zjednuje serca starszych sąsiadów, podejmuje się roli nauczycielki języka polskiego i uczestniczy w Szwajcarskiej imprezie, ponieważ wykorzystała już limit wymówek. Z powalającym humorem i dystansem do samej siebie opowiada od różnych aspektach życia w Szwajcarii, o wadach i zaletach, własnych sukcesach i porażkach. O tym, co zaskoczyło ją pozytywnie i co rozczarowało. Od kuchni, przez politykę, święta, aż po źródła szwajcarskiej nienawiści, w której mieszkańcy się jednoczą. Dotąd nie miałam pojęcia, że to kraj tak wielu podziałów, które często uniemożliwiają kontakt obywateli i wprowadzają prawną dezorientację, inne kantony, inne zarobki i inne podatki. Kraj banków i krów, przecież. Istny egzamin czujności i wytrzymałości.

WŁASNE OBSERWACJE

Dlaczego szwajcarski paszport może uwierać? Czemu warto wyrobić sobie swój autorski, sztuczny śmiech? I jak się miewa szwajcarskie libido? Odpowiedzi na te pytania oraz wiele innych ciekawostek możecie znaleźć zgrabnych i klarownych działach książki poświęconych konkretnym zagadnieniom czy epizodom z życia autorki. Są fakty, są przygody i zdecydowana przewaga własnych obserwacji, z czego niezmiernie się cieszę, bo nie ma nic lepszego niż przedstawienie obrazu danego państwa z własnej, oryginalnej perspektywy. W publikacji można natrafić także na zdjęcia obrazujące poszczególne sytuacje czy miejsca. Nie spodziewałam się, że wcale nie tak odległy kraj może tak mnie zainteresować. Ale myślę, że to w większości duża zasługa umiejętnego przekazu autorki.

PODSUMOWANIE

Lekko, z humorem, wielobarwnie i ciekawie. Właśnie tak pisze o Szwajcarii Joanna Lipka, nie ograniczając się jedynie do błahych tematów. „Szwajcaria, czyli jak przeżyć między krowami a bankami” to książka dla tych, którzy chcą w końcu poznać prawdziwe oblicze mieszkańców tego kraju i niewątpliwie dla tych, którzy przymierzają się do zasiedlenia jego terytorium. W końcu małżeństwa z kobietami z zagranicy stanowią w Szwajcarii niemały procent. Ze swojej strony, zainteresowanym zdecydowanie polecam. Chociażby na poprawę nastroju.

wydawnictwo: PASCAL

kategoria: literatura podróżnicza/reportaż

ilość stron: 382

data wydania: marzec 2020

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu PASCAL.