"Kryształowe serca" - Augusta Docher. Podkochując się w oprawcy.

„Miłość to zaufanie, patrzenie w jedną stronę tym samym wzrokiem, budowanie czegoś razem…”

Zaczyna się trochę jak Mistrz Katarzyny Michalak, choć zupełnie inaczej kończy. Historia o kazachskim gangsterze i przetrzymywanej przez niego dziewczynie. Wilk i jego ofiara w złagodzonej, choć przez długi czas nie do końca klarownej wersji. Lubicie romanse, których środowisko potrafi przekraczać niebezpieczne granice? Macie ochotę na namiętność skropioną sensacją? Zerknijcie zatem na to, co przygotowała znana już przecież polskim czytelnikom Augusta Docher. Przed Wami kilka zdań na temat powieści „Kryształowe serca”.

 

ZARYS FABUŁY

Życie Fabiany nie ociekało słodyczą. Utrzymywała swojego chłopaka, który w zamian poczęstował ją przemocą, musiała dręczyć się ze zleceniami zaślepionego pieniędzmi pracodawcy i nie mogła liczyć na niczyją pomoc czasami ledwo wiążąc koniec z końcem.

Pewnego dnia wszystko staje do góry nogami, bo uprowadzona przez nieznanych ludzi dziewczyna trafia do Francji.

Piękna willa, przyjazne otoczenie, pyszne jedzenie – Fabiana zostaje zamknięta w złotej klatce wciąż zadając sobie pytanie, dlaczego?  Udzielić odpowiedzi może tylko jej oprawca, kazachski, jednooki gangster, który pomimo otaczającej go aury mroku i niebezpieczeństwa nie ma zamiaru wyrządzić jej fizycznej krzywdy. Dlaczego doszło do porwania? Kim jest władczy Karim i czy można kochać się w swoim dręczycielu?

GROŹNY JAK LEW, CHOĆ ŁAGODNY JAK BARANEK

Karim to bez dwóch zdań władczy, budzący respekt, zaangażowany w jakieś szemrane interesy mężczyzna, który nie stroni od wizyt wynajmowanej dziwki – które swoją drogą go dołują. Trochę jak Raul de Luca ze wspominanego już przed momentem Mistrza, nieprawdaż? Nie taki ci on straszny jednak, bo swojej przetrzymywanej utrzymance zapewnia pełen komfort pobytu. Fabiana ma wszystko, oprócz wolności oczywiście i odpowiedzi na dręczące ją pytania. Z kolei dziewczyna jest fotomodelką, która pomimo swojego położenia nie ma zamiaru się poddawać, przynajmniej na początku. Choć z czasem… z czasem sprawy potoczą się w takim kierunku, którego na pewno nie planowała.

NIERÓWNE POŁOWY, CZYLI SŁOWO NA TEMAT AKCJI

Pierwsza połowa książki uwita została wokół rozterek głównej bohaterki, która powoli oswaja się z narzuconym jej środowiskiem. Pierwszy kontakt z pełniącym władzę gospodarzem domu, z nowymi przyjaciółmi i nową sytuacją. Sprzeczne uczucia, dręczące obserwacje, domysły i podrygi niechcianych uczuć, nie tylko ze strony Fabiany. W drugiej połowie wydarzenia nabierają tempa. Bohaterowie rzucają na stół otwarte karty, wychodzą na jaw zaskakujące rodzinne tajemnice i zaczyna robić się niebezpiecznie – nawet bardzo. Są fizyczne pragnienia, potrzeby duszy, jest namiętność, szczerość i miłość. Augusta Docher, przyznaję szczerze, autentycznie pobudziła moje zmysły – może dlatego, że najpierw mocno mnie wygłodziła budując erotyczne napięcie, które długo nie znajdywało ujścia. Podobało mi się.

O CIENKIEJ RYSIE W PODSUMOWANIU

W tle nie tylko śmiercionośne porachunki, ale też kazachskie potrawy i tradycje – wzbogacające wiedzę niezaznajomionego z kulturą tego społeczeństwa czytelnika o nowe informacje. Pomijając parę dialogów, które wydały mi się nieco sztuczne i mogłabym je uznać za rysę na gładkiej powierzchni, jestem w stanie zaakceptować styl autorki i powiedzieć, że spędziłam u boku tej książki naprawdę przyjemnych parę chwil. Jeśli lubicie romanse i dacie radę przebrnąć przez nieco uśpiony, ale wcale nie taki nudny początek, polecam. Druga połowa powieści jest już bardzo ciekawa.

wydawnictwo: Novae Res

kategoria: romans

ilość stron: 395

data wydania: listopad 2017

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Novae Res.