Nie od dziś otwarcie przyznaję, że dla mnie królową kryminału polskiego i zagranicznego jest właśnie Katarzyna Puzyńska. Jestem z jej książkami od samego początku i jak dziś pamiętam, kiedy przyszło mi recenzować dla wydawnictwa Prószyński i S-ka jej pierwszą powieść pt. „Motylek”. Już wtedy wiedziałam, z resztą nie tylko ja, że szykuje się nam autorka wysokiej klasy, a Katarzyna już tylko udowadniała, że może być jeszcze lepsza, i lepsza, i lepsza. Tym sposobem dotarliśmy do trzynastego tomu sagi Lipowo. Tym razem noszącego tajemniczy tytuł „Martwiec”. Czym tym razem zaskoczy czytelnika pisarka? Postaram się Wam co nieco na ten temat opowiedzieć.
ZARYS FABUŁY
Na starym cmentarzu w Rarogach matka próbuje rozgrzebać grób córki twierdząc, że dzień wcześniej pogrzebano ją żywcem. Choć wszyscy twierdzą, że oszalała, wszak Dominika została zamordowana, wszystko wskazuje na to, że być może coś jest na rzeczy. Sytuacja wydaje się tym bardziej zawikłana, że Dominika była jedyną osobą, która powróciła z zaginionego autobusu, który po prostu rozpłynął się z ludźmi w powietrzu. Kiedy amnezja dziewczyny, przypisana traumatycznym przeżyciom, zaczynała ustępować, wydała się komuś niewygodna i padła ofiarą nieznanego mordercy. Tymczasem w innym miejscu zostaje odnaleziona czaszka, prawdopodobnie należąca do brata Dominiki, który zginął z rąk oprawcy dokładnie rok wcześniej. Dwie sprawy zdają się mieć ze sobą coś wspólnego, a rozwiązania niniejszej zagadki doszukuje się aspirant Daniel Podgórski. Nie będzie łatwo, tym bardziej, że na każdym kroku czuje oddech męczącej podinspektor Mari Carmen.
WĄTEK KRYMINALNY
Katarzyna Puzyńska kolejny raz uderza w rynek wydawniczy nową, krwawą i szalenie wciągającą propozycją literacką. Tytułowy Martwiec – kim jest? Dziwna lampa, o której wspomina już samo streszczenie. Znaleziona czaszka należąca do ofiary z odciętą głową i grób, w którym dokonuje się doprawdy zatrważającego odkrycia. Wstrzymałam oddech, uwierzcie. Warstwa kryminalna kolejny raz wije się wokół wielu niedopowiedzeń, tajemnic, spraw przeszłości i potencjalnych świadków czy podejrzanych, którzy prowadzą czytelnika mylnymi tropami, aż do zupełnie zaskakującego rozwiązania. Wszystko jest jednak wiarygodne, z logicznym wytłumaczeniem i czysto ludzkim wymiarem. Nie ma science fiction i iluzji, która ma za zadanie tylko uatrakcyjnić treść, zapominając o zachowaniu równowagi prawdziwości. Tutaj wszystko gra właśnie tak, jak powinno. A mrok cały czas czai się za plecami. I to czuć.
WARSTWA OBYCZAJOWA
Książki autorki słyną także w warstwy obyczajowej, która łączy wszystkie części. Stąd, choć każda niesie ze sobą odrębną kryminalną sprawę, lepiej zapoznać się z cyklem od początku, żeby nie pogubić się właśnie w temacie życia prywatnego głównych postaci. Jest zatem Daniel, który przeżył żałobę po ukochanej i który być może powinien ułożyć sobie życie na nowo. A przecież ma przed sobą całkiem atrakcyjną kandydatkę. Jest Mari Carmen, która na każdym kroku próbuje podkładać mu pod nogi kłody. Są zaskakujące wybory Daniela, które naprawdę postawiły wszystko pod znakiem zapytania. Pojawia się postać twardej komisarz Kopp, jest syn Daniela – dorosły już chłopak, który potrafi wesprzeć ojca i są potencjalne kolejne ofiary. Ale więcej zdradzać nie będę, żeby nie odbierać przyjemności samodzielnego odkrywania treści.
PODSUMOWANIE
Autorka kolejny raz wykazała się wysoką klasą warsztatu i pomysłów. Tajemniczy i potrafiący wyprowadzić w pole wątek kryminalny, mroczne tło, zdarzenia przyprawiające o gęsią skórkę – to wszystko zostaje podane jak na tacy. Dodatkowo interesujące życie prywatne głównych bohaterów, którzy są jak starzy, dobrzy znajomi. Chętnie zerkam za kurtynę ich prywatności, bo sporo się u nich dzieje – nie zawsze dobrze. Kim jest Martwiec? Kim Ciszyciel? Czy Dominika została pogrzebana żywcem? Dlaczego tak szybko zorganizowano jej pochówek? Co znaleziono w trumnie? I dlaczego jej brat, któremu odcięto głowę, zginął? Ja już wiem, a Was całym sercem zachęcam do samodzielnego odnalezienia odpowiedzi na niniejsze pytania.
Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka.
Ten tom Lipowa dopiero przede mną. Ależ Kasia ma wyobraźnię.
OdpowiedzUsuńWstyd się przyznać, nie zaczęłam jeszcze poznać tej sagi.
OdpowiedzUsuńJa podobnie.. Ale mam w planach :)
UsuńRaczej nie skuszę się przeczytać :/
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
Powieści Puzyńskiej czyta się bardzo dobrze, więc może się skuszę.
OdpowiedzUsuńJeszcze nie miałam okazji czytać żadnej książki Puzyńskiej, ale w przyszłości mam zamiar sięgnąć chociażby po pierwszy tom Lipowa - tak z ciekawości czy proza tej autorki przypadnie mi do gustu.
OdpowiedzUsuńTwórczość autorki ciągle przede mną.
OdpowiedzUsuńLubię twórczość Puzyńskiej ❤️
OdpowiedzUsuń