"W cieniu minaretów - Oman" - Marek Pindral

„Niech jeden lud nie śmieje się z innego, bo niewykluczone, że tamten jest od niego lepszy”.

Koran

Sura Al -Hujurat

Gorący, pustynny, z klimatem zwrotnikowym – Oman, kraj położony na Półwyspie Arabskim, mający u swojego boku Morze Arabskie, zaś pod stopami liczne złoża ropy naftowej. Znany z konserwatyzmu, uniżenia kobiet i oddania wierze. To właśnie islam i święta księga Koran mają tutaj do powiedzenia najwięcej. W progach Omanu wita polski podróżnik – Marek Pindral. Odważnie, bo eskapada w takie rejony wiąże się z wieloma niedogodnościami i ryzykiem poniesienia kary za znieważenie przepełnionej rygorem kultury. Ale że niektórzy wychodzą z założenia, że bez ryzyka nie ma zabawy, zyskują przeżycia, o których nigdy się nie zapomni. Tym razem progi orientalnego, bez dwóch zdań, państwa, możemy przekroczyć i my. Marek Pindral otwiera bowiem przed nami swój podróżny bagaż, poświęcając zaś uwagę szczególnie temu, który zawiera jego wspomnienia. Na rynku wydawniczym czeka bowiem na nas książka „W cieniu minaretów - Oman”. Jeżeli więc kochacie egzotyczne i wyjątkowe wyprawy, zapraszam do wspólnego autobusu, by na chwilę ruszyć przed siebie i poznać przedsmak wielkiej ekspedycji. No to – start!

Marek Pindral mknie ulicami Omanu. Mniej, czy też i bardziej chętnie pędzi samochodem z zawrotną prędkością, wieziony przez szalonego kierowcę, który właśnie opowiada mu, jak wiele osób ginie w wpadkach drogowych… Zaczyna się ciekawie, ale przecież by zasmakować kultury obcego kraju, należy ją poznać od podszewki, a więc dokładniej mówiąc, od ludzi. Polski podróżnik właśnie staje oko w oko z długą i pełną wrażeń przygodą, z dala od rodzimej Bolandy, trafiając zaś pod skrzydła surowego Allacha. Przyjdzie mu tutaj uczestniczyć w wielu ciekawych, niezręcznych, ale i pouczających sytuacjach. Jakich? Ano na zachętę mogę Wam uchylić rąbka tajemnicy. Marek wpadnie w sam środek wielbłądzich wyścigów, gdzie nagrodą są kwoty, których my sami nieraz po prostu nigdy nie zobaczymy. Ciekaw świata wkroczy pośród modlących się muzułmanów i będzie uczestniczył w podchwytliwych rozmowach, w trakcie których wprawi w zakłopotanie zagorzałych wyznawców Allacha. Zmierzy się także z sytuacją kobiet, pozna cenę ich dziewictwa, stanie twarzą w twarz ze złośliwymi dżinami i historią o Jezusie, który szukał żony. Jak wygląda świat tych, którzy wiernie kroczą drogami Mahometa? Czy mieszkańcy Omanu byliby w stanie zaakceptować kulturę krajów Europy, albo przynajmniej jej niewielki ułamek? Jak wiele wrażeń wyniesie z tej niesamowitej przygody Marek Pindral?

Oman to niewątpliwie konserwatywne państwo, w którym religia – na pierwszy miejscu i władza – na drugim, pełnią najważniejsze role w życiu każdego mieszkańca. Interpretacja Koranu, w którego słowa nie pokłada się żadnych wątpliwości, wdrążana jest w egzystencję każdego wyznawcy islamu, chociaż nam nieraz wydaje się to szaleństwem. To właśnie tu pozakrywane od stóp do głów kobiety, spychane na dno przez niesprawiedliwe prawo, nie mogą cieszyć tak wielkim szacunkiem, jak mężczyźni. Stąd opustoszałe w ciekawe widoki ulice, goszczą pozakrywane i mknące w długich szatach dziewczyny oraz frywolnych panów, dla których życie towarzyskie niemałe ma znaczenie. I chociaż uczciwie mówiąc, że Oman to porównaniu z Arabią Saudyjską bardzo tolerancyjne państwo, a niektóre z obywatelek mają już nawet prawo jazdy, my – znający smak wolności i równouprawnienia, wiele kwestii odesłalibyśmy jeszcze tutaj do poprawki.

Autor książki, doświadczony podróżnik i otwarty na nowe wyzwania człowiek, trafia w tak odległy kulturowo Polakom rejon, że na każdym kroku musi wykazać się nie lada powściągliwością i uwagą, by nie zaliczyć groźnej w skutkach wpadki. Marek Pindral nieraz przekonuje się o tym, że głośno kładąc cień wątpliwości w słuszność elementów kultury czy religii muzułmanów, wywołuje u nich nie tylko zakłopotanie, ale wręcz złość. Zagorzali w swojej tradycji i wierze nie dopuszczają do siebie jakichkolwiek uwag z zewnątrz. Jak zatem zareagują, kiedy Polak podzieli się z nimi opłatkiem?

„W cieniu minaretów – Oman” to zbiór wspomnień skrupulatnie kolekcjonowanych podczas wyjazdu w odległy, egzotyczny zakątek świata. Marek Pindral pisze z powagą, ale i humorem, dostosowując odpowiedni ton języka do sytuacji, w wyniku czego czyta się jego opowieść tak, jak gdyby słuchało się jej przy ognisku. Autor książki nie szczędzi opisów i galopując pośród omańskich przypowieści niejednokrotnie czyni odniesienia do Koranu czy Biblii. A jednak w jego obfitej we wrażenia relacji nie znajdziecie zbyt wiele na temat zabytków czy krajobrazów. Historia podróży skupia się bowiem na ludziach, bo to przecież oni budują państwo i jak nic innego, pozwalają wniknąć w jądro jego kultury. To właśnie spotkania z mieszkańcami, ich paleta przeróżnych charakterów i zachowań, rekcje na sprzeczne opinie czy też przytakiwania okazują się najciekawsze i pokazują Oman od tej strony, której nie znajdziemy w internetowych encyklopediach. Marek Pindral ma niewątpliwy talent do snucia opowieści, uwag i wiarygodnego przedstawiania przeżytych sytuacji. Kiedy więc kończył swoją podróż, a ja tym samym – kończyłam czytać książkę, miałam wrażenie, jakbym sama powróciła do domu, po wielu przygodach i oderwaniu od mojej własnej rzeczywistości.  

„Tu mieszka mój wuj. A obok niego czarnoskóra rodzina. Wpadł w oko tamtejszej kobiecie i chociaż miała już męża, postanowiła go usidlić. Pojechała więc do czarownika z Zanzibaru po poradę, jak to zrobić […]

·         punkt 1 – zbierz krew z miesiączki;

·         punkt 2 – przywieź ją do mnie;

·         punkt 3 – ja zmieszam ją z przygotowanymi przez siebie ziołami;

·         punkt 4 – następnie ty wymieszaj wszystko z jakimś ciemnym sokiem i podaj upatrzonemu przez siebie mężczyźnie.”

Pisząc jednak o tej książce, nie można pominąć kwestii wielu barwnych i niezwykle egzotycznych fotografii. Wizerunki mężczyzn, kobiet, dzieci, kolorowych szat, niepowtarzalnych momentów i zdarzeń. Krajobrazy uchwycone migawką aparatu i przemycone tu do nas, byśmy i my mogli poczuć smak tej ekspedycji. Uwielbiam literaturę podróżniczą, ponieważ z każdej książki tego gatunku powracam bogatsza o nową wiedzę i głodna kolejnych, orientalnych uczt. „W cieniu minaretów” to przede wszystkim ludzie, wiara i zwyczaje, ale także kuchnia wraz z paletą przypraw oraz gorzki widok zalegających na ulicach śmieci. To wierna relacja, bez upiększeń i zbędnych dodatków, bo jej kunszt i czar tkwią właśnie w prawdziwości. Czy macie ochotę na podróż do krainy dżinów? Czy chcecie zakosztować orientu konserwatywnego Omanu? Zatem sięgnijcie po więcej, czyli po nową książkę Marka Pindrala.

moja ocena: 5+/6

wydawnictwo: Bernardinum

ilość stron: 324

rok wydania: 2015

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Bernardinum.