Jedną z autorek, po której książki sięgam w ciemno, jest Dorota Gąsiorowska. Jak to w przypadku znanych nam autorów bywa, z każdym mamy jakieś skojarzenia i względem każdego sprecyzowane oczekiwania. Powieści pani Doroty zawsze kojarzą mi się z klasą, delikatnością, smakiem i poruszającymi wyobraźnię opisami. Czy tak było i tym razem, kiedy sięgnęłam po jej najnowszą historię, „Opowieść błękitnego jeziora”? O pachnącej czekoladzie, kawiarni z niezwykłą opowieścią, o ludziach z wielkim sercem i życiowych przemianach. O tym właśnie jest ta książka i pozwólcie, że przedstawię Wam ją nieco bliżej.
ZARYS FABUŁY
Przeszłość Sonii nie była usłana różami. Dziewczyna szybko straciła matkę, a ojciec, zaintrygowany nową partnerką, odwrócił się od córki. Stąd od kiedy tylko stała się dorosła, musiała żyć na własny rachunek i radzić sobie w tym wcale niełatwym świecie. Jako dziennikarka pisząca artykuły dla jednej z gazet, wybiera się w rejony niezwykłego jeziora Marana w Bukowej Górze, a konkretnie do Złotego Serca, kawiarni połączonej z manufakturą czekolady. To właśnie tam ma usłyszeć wyjątkową historię, którą zamierza spisać. Nie ma pojęcia, że legenda zmieni także jej własne życie. Tymczasem na jej drodze staje pewien mężczyzna, z którym zaczyna łączyć ją coś więcej. Jak pobyt w Bukowej Górze wpłynie na losy Sonii? Czy magia może mieszać się z rzeczywistością i jakie przemiany zajdą w ludziach w obliczu grudniowych świąt?
DZIENNIKARKA SONIA
Główna bohaterka powieści, Sonia, to życzliwa i pełna ciepła dziewczyna. Potrafi rozmawiać z ludźmi oraz ich wysłuchać, sprawia, że chętnie do niej lgną. Kiedy zachodzi potrzeba, umie zakasać rękawy i wziąć się do roboty, nawet jeśli nikt tego od niej nie oczekuje. Zaradna, bo od dawna zdana na siebie, staje w obliczu wielu trudnych wyzwań. Nowe przyjaźnie, nowe uczucia, przebaczenie, które być może banalnie brzmi, ale jakże wiele od człowieka wymaga. Jak na główne bohaterki Doroty Gąsiorowskiej przystało, szybko poczułam nić sympatii, która połączyła mnie z Sonią. A nie zabrakło innych postaci, tych drugoplanowych, którzy również zaznaczyli na kartach książki swoją obecność.
MIESZKAŃCY BUKOWEJ GÓRY
W powieści spotykamy więc Rozalię i Gabriela, właścicieli kawiarni, którzy skrupulatnie przedstawiają Sonii i zarazem czytelnikowi niezwykłą legendę. Są ich dzieci, które zmagają się z własnymi problemami, ale nie brak w nich chęci nawiązania nowych przyjaźni. Są otwarci na ludzi. Mamy postać starszego mężczyzny, który opiekuje się kapliczką Matki Boskiej i na pozór sprawia wrażenie introwertyka nieprzepadającego za relacjami z drugim człowiekiem. Jest i Bartosz, gbur, który daje się poznać w mało chlubnej sytuacji, ale nie warto oceniać po pozorach. Taki wachlarz postaci zapewnia różnorodną i pełną życiowych dylematów przeprawę przez emocje. Nie brakuje trudności, ale także nadziei przemycanej pomiędzy konkretne sytuacje. Tym zwykle cechują się książki autorki, że poruszają serca i finalnie przynoszą wiarę w ludzkość.
WARSTWA MAGII
Oprócz warstwy obyczajowej pojawia się motyw opowiedzianej legendy. Przeżycia wyjęte rodem z półsnu, nierealne, a jednak prawdziwe. Spowite w majakach, a jednak pozostawiające po sobie realną pamiątkę jako dowód prawdziwości. Także i tutaj pojawia się historia miłości, która rodziła się w trudach, niedopowiedzeniach, tęsknocie i próbach zastąpienia człowieka kimś innym.
PODSUMOWANIE
„Opowieść błękitnego jeziora” to bardzo klimatyczna, odrobinę magiczna, choć ostatecznie życiowa historia obyczajowa. Z główną bohaterką, która staje w obliczu nowych wyzwań, z legendą, która powraca i nowymi szansami. Mamy przyjaźnie, miłość, ludzką życzliwość, przebaczenie, motyw odchodzenia, powoli odrywaną prawdę i zawiłe międzyludzkie relacje. W tle Boże Narodzenie, pachnąca czekolada i kawiarnia tętniąca życiem. Dorota Gąsiorowska stworzyła książkę dla każdego, jednak z wyczuwalną klasą słowa. Dosyć długie opisy poruszają wyobraźnię i choć zwykle nie jestem ich fanką, u tej autorki mają swoje wyjątkowe znaczenie i bez nich książka nie byłaby taka sama. Piękna historia. Polecam.
Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Znak.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz